03 Φεβρουαρίου, 2018

ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

 
AΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Α΄.
Κατάγονταν από την Αδριανούπολη και σε νεαρή ηλικία  έγινε μοναχός σε μονή της Θεσσαλονίκης. Για περισσότερη άσκηση πήγε στο Άγιο Όρος και  επισκέφθηκε όλους τους φημισμένους ασκητές.

Κατόπιν παρέμεινε στην μονή Εσφιγμένου όπου διακονούσε σαν τραπεζάρης, ζώντας ασκητική ζωή.  Πέρασε από τα Ιερά φροντιστήρια των Ιεροσολύμων, του Λάτρου, του Αυξεντίου, του Γάνου και του Γαλησίου, όπου χειροτονήθηκε ιερεύς.

Η μεγάλη αρετή του τον ανέβασε στον θρόνο της Κωνσταντινούπολης  δυο φορές  1289-1293 και 1303-1309.Αναγκάστηκε σε παραιτήσεις διότι η αγάπη του για την τήρηση των Ιερών Κανόνων του δημιούργησε εχθρούς που τον συκοφαντούσαν.

Θεωρήθηκε ο πρόδρομος του ησυχαστικού κινήματος. Αποσύρθηκε  σε μοναστήρι όπου και πέθανε σε ηλικία 100 χρόνων και ο τάφος του έγινε πηγή θαυμάτων.

Αναγνωρίστηκε Άγιος το 1368 και μέρος του λειψά νου του υπάρχει στην μονή Παντοκράτορα. Η μνήμη του τιμάται στις 28 Οκτωβρίου.
 ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ο Γ΄ ο Πατελάριος
Κατάγονταν από το χωριό Αξός Ρεθύμνου της Κρήτης. Εξελέγη Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης και αργότερα όταν ο Πατριάρχης Κύριλλος ο Λούκαρις εξορίστηκε στην Τένεδο, ο Αθανάσιος ανήλθε στον Πατριαρχικό θρόνο της Πόλης, τον Μάρτιο του 1634.

Μετά όμως από 40 μέρες εκδιώχθηκε και στον θρόνο επανήλθε ο Κύριλλος Λούκαρις. Ξαναέγινε Πατριάρχης το 1651 μόνο για 40 μέρες  και εξαναγκάστηκε σε παραίτηση.

Κατέφυγε στην αυλή του φίλου του ηγεμόνα της  Μολδαβίας Βασιλείου και εκοιμήθη στην μονή Λιούμπενς  της Ουκρανίας, όπου και κηδεύτηκε.

Το σώμα του βρίσκεται αδιάφθορο στον Καθεδρικό ναό του Χάρκοβο  της Ουκρανίας, καθισμένο σε θρόνο (όπως κηδεύτηκε) ενδεδυμένο πλήρη αρχιερατική στολή. Η μνήμη του τιμάται στις 2 Μαίου.

ΑΓΙΟΣ  ΓΕΡΜΑΝΟΣ.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 640 και ήταν γιος του Πατρίκιου Ιουστινιανού που του έδωσε χριστιανική ανατροφή.  Όταν ήταν 20 ετών, ο βασιλιάς Κωνσταντίνος ο Πωγωνάτος θανάτωσε τον πατέρα του με την κατηγορία ότι επιβουλεύεται τον θρόνο του.

Τον Γερμανό τον ευνούχισε και τον κατέταξε  στον κλήρο της εκκλησίας. Ξεχώρισε για την  μόρφωση και την ευσέβειά του, αρετές που τον οδήγησαν στον μητροπολιτικό θρόνο  της Κυζίκου.

Όταν χήρεψε ο Πατριαρχικός θρόνος   ανέλαβε ο Γερμανός  ο οποίος με τα κηρύγματά του και τις διδασκαλίες του, κράτησε ψηλά  το φρόνημα του λαού κυρίως την περίοδο των εικονομαχιών.

Ο  εικονομάχος αυτοκράτορας  Λέων ο Ίσαυρος του υπέδειξε να συμμορφωθεί με τα διατάγματά του, αλλά ο Γερμανός  τον αγνόησε και συνέχισε να τον κατακρίνει.

Οι πιέσεις του αυτοκράτορα τον ανάγκασαν να παραιτηθεί και να αποσυρθεί στο κτήμα του στο Πλατάνιο. Εκοιμήθη σε ηλικία 100 ετών και ενταφιάστηκε στην Μονή της Χώρας. 

Η μνήμη του τιμάται στις 12 Μαΐου. «Χαίρειν αφείς γην Γερμανός και γης θρόνον γης Δημιουργού τον θρόνον χαίρει βλέπων»
 ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝ Β΄
Κατάγονταν από την Πελοπόννησο  και  μετά τις σπουδές του υποτάχθηκε αρχικά στον Γέροντά του Αντώνιο και μετέπειτα στον «σοφώτατο δάσκαλο» Ζαχαρία, με τον οποίο επισκέφθηκε τον Αλβανό ηγεμόνα Γεώργιο Σκεντέρμπεη και τον στήριξαν στην Ορθοδοξία.

Μετά την Άλωση της Πόλης  μόνασαν στην μονή Κοίμησης της Θεοτόκου στην Αχρίδα όπου ο Ζαχαρίας χειροτονήθηκε  επίσκοπος.

Ο Νήφων αναχώρησε στο Άγιο Όρος  και μόνασε στην μονή Διονυσίου. Πιεζόμενος  χειροτονήθηκε  μητροπολίτης Θεσσαλονίκης όπου διακρίθηκε για το φιλανθρωπικό και ποιμαντικό του έργο, και αγωνίστηκε κατά της ένωσης με τους Λατίνους.

Το 1486  εκλέχθηκε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης μέχρι το 1489, οπότε παύτηκε  με την κατηγορία  του σφετερισμού ξένης περιουσίας.

Αποσύρθηκε στην μονή του Τιμίου Προδρόμου Σωζόπολης. Το 1497 εκλέχτηκε για δεύτερη φορά αλλά μόνο για ένα έτος διότι οι ραδιουργίες  των αντιπάλων του  συνετέλεσαν στην εξορία του  στην Αδριανούπολη.

Εκεί τον συνάντησε ο ηγεμόνας της Βλαχίας Ράδος ο οποίος τον κάλεσε να στηρίξει τον λαό του. Το 1502 εκλέχτηκε για τρίτη φορά  αλλά προτίμησε να ησυχάσει στην μονή Διονυσίου οπότε κοιμήθηκε ειρηνικά.

Η Τίμια Κάρα του και το δεξί του χέρι μεταφέρθηκαν  από τον ηγεμόνα  Νεάγο στην Βλαχία και φυλάσσονται στην μονή Κούρτεα της πόλης Άρτζες. Τα υπόλοιπα λείψανά του βρίσκονται στην μονή Διονυσίου. Η μνήμη του τιμάται στις 11 Αυγούστου.

ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ
Κατάγονταν από την Θεσσαλονίκη και ήταν κληρικός της Αρχιεπισκοπής. Διακρίθηκε για την αγνότητα του βίου του και ήταν λαμπρός δάσκαλος της ορθοδόξου πίστης. Το 340  χειροτονήθηκε Πατριάρχης.

Aλλά το επόμενο έτος καθαιρέθηκε  από τον αρειανό αυτοκράτορα Κωνστάντιο και την θέση του πήρε ο Ευσέβιος Νικομήδειας, ο οποίος άρχισε να καταδιώκει τους υπερασπιστές της Συνόδου της Νίκαιας.  Δεν έζησε όμως πολύ και μετά τον θάνατό του,  εκλέχθηκε πάλι Πατριάρχης ο Παύλος.

Από την πλευρά τους όμως οι Αρειανοί  εξέλεξαν τον αιρετικό Μακεδόνιο με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν ταραχές στην Πόλη. Επικράτησαν οι οπαδοί του Παύλου ο οποίος επανήλθε στον θρόνο του.

Εκδιώχθηκε πάλι το 344 για να ξαναεπανέλθει το 348. Εξορίστηκε από τους Αρειανούς στον Κουκουσό της Αρμενίας όπου τον στραγγάλισαν με το ωμοφόριό του. Η μνήμη του τιμάται στις 6 Νοεμβρίου.

ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ο Κόκκινος
Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1300 και έλαβε χριστιανική πίστη  και μόρφωση δίπλα στον δάσκαλό του Θωμά Μάγιστρο.

Ήταν ταλαντούχος τόσο στην θεολογική σκέψη όσο και στην ρητορική τέχνη. Αποφάσισε να γίνει μοναχός, και αφού πρώτα  πήγε στο όρος Σινά κατέληξε  στην Μονή της Μεγίστης Λαύρας, στο Άγιο Όρος.

Ήταν ένθερμος οπαδός του Γρηγορίου Παλαμά και υπέγραψε μαζί με  19 άλλους διακεκριμένους αγιορείτες πατέρες τον περίφημο «Αγιορείτικο Τόμο» που συνέταξε ο Άγιος Γρηγόριος.

Έγινε πρεσβύτερος στο Άγιο όρος, έμεινε λίγο στην Θεσσαλονίκη σαν ηγούμενος της Μονής Φιλοκάλου και επέστρεψε ξανά στην Μεγίστη Λαύρα. Το 1347 έγινε μητροπολίτης Ηράκλειας Θράκης.

Το 1354 όταν ανέλαβε την εξουσία ο Ματθαίος Κατακουζηνός  παραιτήθηκε ο Πατριάρχης Κάλλιστος Α΄ και ανέλαβε τα Πατριαρχικά καθήκοντα ο Φιλόθεος. Έμεινε για λίγο καιρό όμως στον θρόνο του  διότι εκθρονίστηκε και την θέση του ξαναπήρε ο Κάλλιστος.

Όταν πέθανε ο Κάλλιστος ανέλαβε πάλι ο Φιλόθεος ο οποίος αγωνίστηκε  για να ενωθούν οι δυο Εκκλησίες, αλλά δυστυχώς χωρίς κάποιο αποτέλεσμα.

Συνέβαλε αποφασιστικά στην Αγιοποίηση του Γρηγορίου Παλαμά. Επί αυτοκρατορίας Ανδρόνικου Παλαιολόγου  ο Φιλόθεος εκθρονίστηκε και εξορίστηκε.  Εκοιμήθη από κακουχίες το 1379 και η μνήμη του τιμάται στις 11 Οκτωβρίου.
ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ  Ε΄
Γεννήθηκε Στην Δημητσάνα της Πελοποννήσου και σπούδασε στην πατρίδα του, στην Αθήνα, στην Πάτμο και στην Σμύρνη όπου αναδείχθηκε μητροπολίτης το 1785.

Μόνασε στην μονή Στροφάδων στην Ζάκυνθο. Στον Πατριαρχικό θρόνο της Πόλης ανέβηκε τρεις φορές (1797-1798, 1806- 1808, και 1818 – 1821 ). 

Στον ενδιάμεσο χρόνο ήταν εξόριστος στο Άγιο όρος. Υποστήριξε με ιδιαίτερο ζήλο τα γράμματα, την ανόρθωση της εκκλησίας και την προετοιμασία του έθνους για την εθνεγερσία.

Απαγχονίστηκε το Πάσχα του 1821 με διαταγή του Σουλτάνου Μαχμούτ, σε αντίποινα  για την έκρηξη της Επανάστασης στην Πελοπόννησο.

Το λείψανό του παραδόθηκε στον όχλο και ρίχτηκε στον Κεράτιο κόλπο απ΄  όπου το ανέσυρε ο πλοίαρχος Νικόλαος Σκλάβος και το μετέφερε στην Οδησσό, όπου κηδεύτηκε με τιμές.

Ανακομίσθηκε αδιάφθορο το 1871 και μεταφέρθηκε στην Ελλάδα, όπου φυλάσσεται  στον Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών. Η μνήμη του τιμάται στις 10 Απριλίου.

ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΣΤ΄
Κατάγονταν από την Αδριανούπολη και υπηρέτησε σαν αρχιδιάκονος στο Πατριαρχείο της Πόλης. Ονομάζονταν Σεραπετζόγλου.

Το 1803 χειροτονήθηκε  μητροπολίτης Ικονίου και το 1810 μετετέθη στην Αδριανούπολη. Στις 4 Μαρτίου του 1810 εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης.

Υπήρξε φίλος των γραμμάτων και κήρυττε   συνεχώς τον Θείο Λόγο. Στις 13 Δεκεμβρίου του 1818 παύτηκε από τον θρόνο του και πήγε στην Αδριανούπολη.

Εκεί το 1821 συνελήφθη με άλλους 27 ιερείς και προύχοντες  και κρεμάστηκαν σαν υποκινητές της επανάστασης του Ελληνικού έθνους.. Η μνήμη του τιμάται στις 18 Απριλίου.

ΑΓΙΟΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΟΣ
Ήταν συγγενής  του Πατριάρχη  Γεννάδιου, ο οποίος τον διαπαιδαγώγησε χριστιανικά.

Ήταν  πρεσβύτερος  και σκευοφύλακας  της Αγίας  Σοφίας, όταν κλήθηκε να αντικαταστήσει στον Πατριαρχικό θρόνο (496 -511) τον Πατριάρχη Ευφήμιο που  είχε  εξοριστεί στα Ευχάϊτα.

Ο αιρετικός αυτοκράτορας Αναστάσιος  ο Δίκορος ( 491-518)  ζήτησε από τον Αναστάσιο ένα γράμμα, που είχε δώσει ο ίδιος στον Ευφήμιο.

Όπου διαβεβαίωνε ότι θα τηρούσε απαραχάρακτα τα δόγματα της εκκλησίας. Αυτό βέβαια δεν τηρήθηκε και γι΄αυτόν τον λόγο ζήτησε από τον Μακεδόνιο αυτήν την επιστολή.

Ο Μακεδόνιος αρνήθηκε να την παραδώσει, με αποτέλεσμα ο Αναστάσιος να τον καθαιρέσει από τον θρόνο και να τον εξορίσει πρώτα στην Χαλκηδόνα και κατόπιν στα Ευχάϊτα.

Αργότερα κατέφυγε στην Γάγγρα όπου και εκοιμήθη. Η μνήμη του τιμάται στις 25 Απριλίου. «Εκστάς, Μακεδόνιε του φθαρτού χρόνου υμνείς το θείον συν Σεραφείμ και θρόνοις».  
 
ΑΓΙΟΣ ΜΗΤΡΟΦΑΝΗΣ
Ήταν ο πρώτος επίσκοπος Κωνσταντινούπολης 313-327. Κατά την διάρκεια της Πατριαρχίας του δημιουργήθηκαν πολύ μεγάλα έργα στην Κωνσταντινούπολη, όπως οι ναοί της Αγίας Σοφίας, Αγίας Ειρήνης, και της Αγίας Δύναμης.

Εκοιμήθη το 327 αφήνοντας διαδοχό του τον πρωτοπρεσβύτερό του Αλέξανδρο. Η μνήμη του τιμάται στις 4 Ιουνίου. «Γης μητρός εκστάς, Μητρόφανες παμμάκαρ. Εκεί μετήραι, ου Πατήρ πάντων μέγας. Μητροφάνης δε Τετάρτη έδυ χθόνα βωτιάνειραν».

ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ
Γεννήθηκε το 1300 στην Θεσσαλονίκη  από ευσεβείς γονείς οι οποίοι φρόντισαν για την πνευματική του μόρφωση, και του έφεραν σαν δάσκαλο τον Όσιο Γεράσιμο τον Σιναίτη.

Τον ακολούθησε στο Άγιο Όρος αλλά ο όσιος τον έστειλε πίσω στην πατρίδα του για να εργασθεί ιεραποστολικά.

Επέστρεψε στο Άγιο Όρος και εκάρη μοναχός από τον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά. Ακολουθώντας τον Παλαμά στην Θεσσαλονίκη ήταν από τους πρώτους που πολέμησε τον αιρετικό Βαρλαάμ.

Το 1341 εκλέχτηκε  μητροπολίτης Μονεμβασιάς και διακρίνεται για τις θαυματουργίες του, την αφυλαργυρία, την φιλανθρωπία και τους αγώνες του για  την χριστιανική πίστη.
Το 1347 ανέβηκε  στον Πατριαρχικό θρόνο και αποκατέστησε τον  συνοδοιπόρο στους αγώνες του Γρηγόριο Παλαμά και τον χειροτόνησε Επίσκοπο Θεσσαλονίκης.
Χειροτόνησε 32 επισκόπους  και ανάμεσά τους τον Φιλόθεο που προόριζε για διάδοχό του. Έδωσε πολλούς αγώνες  και συνέχισε το διδασκαλικό και φιλανθρωπικό του έργο.
Στο τέλος της ζωής του έλαβε από τον Θεό το χάρισμα να κάνει θαύματα. Εκοιμήθη  τον Φεβρουάριο του 1350 και η μνήμη του τιμάται μετά των Αγίων Αγιορειτών Πατέρων.
ΑΓΙΟΣ ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ Α΄
Προγυμνάστηκε στον ασκητικό βίο στην αγιορείτικη σκήτη του Μαγουλά. Ήταν γνωστός για την πολυμάθειά του. Θιασώτης του Γρηγορίου του Παλαμά  έγραψε τον τόμο «υπέρ των ιερώς ησυχαζόντων».

Υπήρξε μαθητής του Οσίου Γρηγορίου του  Σιναίτη του οποίου έγραψε  τον Βίο,  και του Αθανασίου του Μετεωρίτη τον οποίο βοήθησε να κτίσει την μονή του μεγάλου Μετεώρου, κατά την β΄ Πατριαρχεία του.
Συμμετείχε στην Αγιορείτικη Επιτροπή για την ειρήνευση των αντιμαχομένων  Ιωάννη Κατακουζηνού και Ιωάννη Ε Παλαιολόγου. Αναδείχθηκε Πατριάρχης  το 1350, παραιτήθηκε  το 1353 και επανήλθε το 1355.

Συγκάλεσε την Σύνοδο του 1351 με την οποία καταδικάστηκαν οι αντιησυχαστές Βαρλαάμ και Ακίνδυνος, και αφόρισε τον Στέφανο Δουσάν και τον Αρχιεπίσκοπο Ιωαννίκιο για την αντικανονική ανύψωση της Σερβικής σημαίας στο Πατριαρχείο.

Επέβαλλε στους Βουλγάρους την τριπλή κατάδυση κατά το Βάπτισμα και την χρήση Αγίου Μύρου. Το 1364 επισκέφθηκε την Ηγεμονίδα των Σέρβων Ελισάβετ με σκοπό την σύναψη Ελληνο- Σερβικής συμμαχίας. Εκοιμήθη εκεί από λοιμώδη νόσο. Η μνήμη του τιμάται στις 20 Ιουνίου.

ΑΓΙΟΣ ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ Β Ξανθόπουλος
Ήταν μοναχός στην μονή των Ξανθοπούλων στην Πόλη. Αργότερα πήγε στο Άγιο Όρος όπου  μυήθηκε τελειότερα στην μέθοδο της νοερής προσευχής.  

Έγραψε μαζί με τον φίλο του Ιγνάτιο ένα περίφημο  πνευματικό έργο που διδάσκει τις αρχές και τις μεθόδους της ησυχαστικής ζωής. Το 1397 έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης, μόνο για τρεις μήνες, μέχρι τον θάνατό του. Η μνήμη του τιμάται στις 22  Νοεμβρίου.

ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ.
Ήταν πρεσβύτερος και διακρίνονταν για την ευσέβεια και την αγαθότητά του. Έλαβε μέρος στην Α΄Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας και όταν καταδικάστηκε ο Άρειος, ανέλαβε να περιοδεύσει στην Ελλάδα για να κάνει γνωστές τις αποφάσεις της Συνόδου.

Κατά την διάρκεια της περιοδείας του πέθανε ο Πατριάρχης Μητροφάνης, ο οποίος τον είχε ορίσει σαν διάδοχό του. Σαν ποιμενάρχης ήταν σεβαστός και αγαπητός προς όλους.

Ο Άρειος κατάφερε με πονηριά να πείσει τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ότι πλέον επανήλθε στο Ορθόδοξο δόγμα, και ζήτησε να μετέχει της Θείας Κοινωνίας. Ο Άγιος Αλέξανδρος στεναχωρημένος ζήτησε την βοήθεια του θεού, και την άλλη μέρα βρέθηκε ο Άρειος νεκρός.

Εκοιμήθη ειρηνικά το 340 και η μνήμη του τιμάται στις 30 Αυγούστου. «Σχοίνους διαδράς, Αλέξανδρε, σαρκίου σχοίνισμα κλήρου χρηματίζεις Κυρίου».

ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΟΣ
Κατάγονταν από την Αλεξάνδρεια και είχε χειροτονηθεί διάκονος από τον Άγιο Κύριλλο. Κατά την ληστρική σύνοδο της Εφέσου το 449, διέμενε στην Πόλη σαν  αντιπρόσωπος του Πατριάρχη Αλεξάνδρειας Διόσκορου.

Μετά την δολοφονία του Αγίου Φλαβιανού, ο Διόσκορος πονηρά σκεπτόμενος  ενήργησε ώστε να χειροτονηθεί επίσκοπος στην Κωνσταντινούπολη ο Ανατόλιος. Δυστυχώς όμως γι΄αυτόν ο Ανατόλιος αποδείχθηκε πιστός φύλακας της αληθινής πίστης.

Απέρριψε τον Διόσκορο, ενέταξε στα Δίπτυχα τον Άγιο Φλαβιανό  και φρόντισε να μεταφερθεί με μεγάλες τιμές το σκήνωμά του στην Πόλη,στον ναό των Αγίων Αποστόλων.

Έστειλε επιστολές στους επισκόπους για να αναθεματίσουν του αιρετικούς, και συνέβαλε στην Σύγκληση της 4ης Οικουμενικής Συνόδου στην Χαλκηδόνα το 451. Στα 8 χρόνια της επισκοπείας του έδωσε πολλούς αγώνες και με την βοήθεια της αυτοκράτειρας Πουλχερίας, έκτισε πολλούς ναούς.

Κατά την διάρκεια μιας  επιδημίας και μιας μακράς ξηρασίας, ηγήθηκε μιας λιτανείας στην Πόλη και προσευχήθηκε με υψωμένα τα χέρια στον ουρανό για να βρέξει. Αμέσως έπιασε μεγάλη βροχή και γέμισαν όλες οι στέρνες.

Θεραπεύτηκε από μια αρρώστια από τον Άγιο Δανιήλ τον Στυλίτη και τον υποστήριξε όταν τον κατηγόρησαν για αιρετικό. Εκοιμήθη ειρηνικά και τον διαδέχθηκε ο Άγιος Γεννάδιος. Η μνήμη του τιμάται στις 3 Ιουλίου.

ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ Β΄ ο Καυλέας
Κατάγονταν  από την Φρυγία και έμενε με τους γονείς του  στα περίχωρα της  Κωνσταντινούπολης για να ξεφύγουν από τις διώξεις των εικονομάχων.

Έγινε μοναχός και επέδειξε μεγάλο ζήλο για τον ασκητικό βίο. Η φήμη του ήταν μεγάλη και όταν  ήρθε η στιγμή να εκλεγεί νέος Πατριάρχης  επελέγη ομόφωνα από τον αυτοκράτορα και την Ιερά Σύνοδο (893).

Επιτέλεσε σπουδαίο έργο, βοηθούσε  φτωχούς που τον είχαν ανάγκη και προσπάθησε να φέρει ειρήνη στην εκκλησία. Ανακαίνισε πλήθος εκκλησιών. Εκοιμήθη το 895 και η μνήμη του τιμάται στις 12 Φεβρουαρίου.
ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΑΚΙΟΣ
Ήταν αδελφός του Πατριάρχη Νεκτάριου και γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας. Διαδέχθηκε στον Επισκοπικό θρόνο τον Ιωάννη Χρυσόστομο 404-405, σε ηλικία 80 ετών.

Εκοιμήθη ειρηνικά και η μνήμη του τιμάται στις 11 Οκτωβρίου. «Τον  Χριστόν εν γη Αρσάκιος δοξάσας   προς αυτόν ελθών, αντεδοξάσθη πλέον».
 ΑΓΙΟΣ ΓΕΝΝΑΔΙΟΣ  ΣΧΟΛΑΡΙΟΣ.
Είναι ο πρώτος Πατριάρχης μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους. Η πρώτη Πατριαρχία του ήταν από το 1453- 1456 και η δεύτερη από το 1458-1463. Η μνήμη του τιμάται στις 25 Αυγούστου.

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ο Θεολόγος.
Από τα μεγαλύτερα πνεύματα του χριστιανισμού  και της ορθόδοξης πίστης. Γεννήθηκε το 329 στην Αριανζό Καππαδοκίας από τον Γρηγόριο, επίσκοπο Ναζιανζού και την Νόννα.

Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε στην Ναζιανζό  και αργότερα στην Καισάρεια όπου γνωρίστηκε με τον Μέγα Βασίλειο.

Θέλοντας  να αποκτήσει ανώτατες σπουδές, μαθήτευσε κοντά σε  περίφημους δασκάλους της ρητορικής, ενώ αργότερα  πήγε στην Αθήνα  όπου σπούδασε μαζί με τον Άγιο Βασίλειο.

Όταν επέστρεψε στην πατρίδα του  χειροτονήθηκε πρεσβύτερος από τον πατέρα του και μετά λίγο καιρό αναζητώντας περισσότερη άσκηση  στην πνευματική ζωή, αναχώρησε  στον Πόντο κοντά στον φίλο του Βασίλειο.

Μετά από αλλεπάλληλους θανάτους συγγενικών προσώπων γυρίζει στην Κωνσταντινούπολη και υπερασπίζεται την Ορθοδοξία , ενάντια των Αρειανών που είχαν πλημμυρίσει την πόλη. Το 381 ο Μέγας Θεοδόσιος τον αναδεικνύει Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης.

Στην Β΄ Οικουμενική Σύνοδο μια μερίδα  τον αντιπολιτεύεται για ευτελή λόγο, γεγονός που τον οδηγεί σε παραίτηση και επιστροφή στην Αριανζό όπου πέθανε το 390. Άφησε σπουδαίο συγγραφικό έργο. Η μνήμη του τιμάται στις 25 Ιανουαρίου.

ΑΓΙΟΣ  ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ
Διαδέχτηκε τον Ιωάννη Β΄ και η πατριαρχία του διήρκεσε  15 χρόνια. Η μνήμη του τιμάται στις 25 Αυγούστου. «Σπάσας τελευτής Επιφάνιος μέθυ κείται τραπείς εις ύπνον ευθύς τω κάρω».

ΑΓΙΟΣ ΕΥΤΥΧΙΟΣ
Κατάγονταν από το χωριό Θεία Κώμη της Φρυγίας και έζησε τα χρόνια του Ιουστινιανού. Ανατράφηκε χριστιανικά από τον θείο του Ησύχιο τον πρεσβύτερο, και όταν ενηλικιώθηκε  αποσύρθηκε σε μια μονή της Αμάσειας.

Όταν το 553 επί Ιουστινιανού Α΄ πραγματοποιήθηκε η Ε΄ Οικουμενική Σύνοδος  στην οποία έλαβε ο Ευτύχιος μέρος, αντί του ασθενούντος μητροπολίτη Αμάσειας.  

Ο Ευτύχιος ο οποίος ήταν μέγας γνώστης της Αγίας Γραφής κατατρόπωσε  με τους λόγους του τους αιρετικούς.  Απέκτησε την συμπάθεια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού Α΄ και του Πατριάρχη Μηνά, ο οποίος προφήτευσε ότι ο Ευτύχιος θα ήταν ο διάδοχός του.

Όταν το 552  εκοιμήθη ο Μηνάς, ο Ιουστινιανός  τον κάλεσε από την Αμάσεια  και τον βοήθησε να ανεβεί στον Πατριαρχικό θρόνο.Σαν Πατριάρχης αγωνίστηκε  εναντίον των αιρέσεων και υποστήριξε με πάθος  τις ορθόδοξες αλήθειες.

Όταν ο Ιουστινιανός παρασύρθηκε στην αίρεση των Αφθαρτοδοκητών, δέχτηκε την σκληρή κριτική του Ευτυχούς που είχε σαν αποτέλεσμα να καθαιρεθεί  από τον Πατριαρχικό θρόνο και να εξοριστεί για 12 χρόνια.

Όταν πέθανε ο Ιουστινιανός, ο Ευτυχής επανήλθε στον θρόνο του, σε μία εποχή που ο κόσμος τον είχε μεγάλη ανάγκη, εξ αιτίας μιας λοιμώδους νόσου που θανάτωνε πολλούς ανθρώπους.

Ο Ευτυχής  βοήθησε πολλούς ανθρώπους σώζοντάς τους από βέβαιο θάνατο. Εκοιμήθη ειρηνικά και το λείψανό του τοποθετήθηκε στην Αγία Τράπεζα  του ναού των Αγίων Αποστόλων.

Η μνήμη του τιμάται στις 6 Απριλίου. «Ευτύχιον θανόντα τιμών τοις λόγοις εμαυτόν αυτός ευτυχέστατον κρίνω. Ψυχή Ευτυχίου πύλη πόλου οίγεται έκτη».

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΝΗΣΤΕΥΤΗΣ.
Κατάγονταν από την Κωνσταντινούπολη και από μικρός ήταν παράδειγμα εγκράτειας, ενώ τηρούσε αυστηρά όλες τις νηστείες και γι΄ αυτόν τον λόγο επονομάστηκε νηστευτής.

Εκτελούσε το επάγγελμα του χαράκτη ενώ παράλληλα  είχε αφοσιωθεί στην μελέτη των Αγίων Γραφών. Γρήγορα χειροτονήθηκε διάκονος, πρεσβύτερος και μετά τον θάνατο του Πατριάρχη Ευτύχιου.

Επί αυτοκράτορα Μαυρικίου (12-4-582), χειροτονήθηκε επίσκοπος Κωνσταντινούπολης.  Παρουσίασε σπουδαίο έργο και στην Σύνοδο των Πατριαρχών της Κωνσταντινούπολης  το 587 του  απενεμήθη Οικουμενικός.

Εκοιμήθη στις 2 Σεπτεμβρίου του 595 και τάφηκε στον ναό των Αποστόλων. Η μνήμη του τιμάται στις 2 Σεπτεμβρίου. «Τοις μη ρέουσιν εντρυφάς  νυν ηδέσι  Νηστευτά ρευστών ηδονών Ιωάννη».

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
Γεννήθηκε στην Αντιόχεια το 347 και υπήρξε από τους μεγαλύτερους Άγιους  Πατέρες της εκκλησίας μας. Σπούδασε στην Αντιόχεια, δίπλα  στον διάσημο ρήτορα Λιβάνιο, αλλά και στην Αθήνα  μαζί με τον Μέγα Βασίλειο.

Όταν τελείωσε τις σπουδές του  γύρισε στην Αντιόχεια  και για πέντε χρόνια αποσύρθηκε στην έρημο, προσευχόμενος και μελετώντας τις Γραφές.

Επειδή αρρώστησε γύρισε στην Αντιόχεια και το 381 σε ηλικία 34 ετών χειροτονήθηκε διάκονος από τον Επίσκοπο  Αντιόχειας Μελέτιο.

Από τον διάδοχο του Μελέτιου τον Φλαβιανό, σε ηλικία 40 ετών χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Είχε  πολλά ψυχικά χαρίσματα, ήταν πολύ καλός ρήτορας, και με την ευγλωττία  συνάρπαζε τους πιστούς.  Έγινε γνωστός σε όλον τον χριστιανικό κόσμο.

Όπου στις 15 Δεκεμβρίου του 397 με κοινή ψήφο του  βασιλιά Αρκάδιου  και του Κλήρου, χειροτονήθηκε  αρχιεπίσκοπος  Κωνσταντινούπολης.

Ήταν  δεινός ερμηνευτής  της Αγίας Γραφής  και έγραψε πολλά συγγράμματα από τα οποία σώζονται τα 804. Ένα από τα ‘έργα του  είναι η Θεία Λειτουργία που   τελείται κάθε Κυριακή.

Ήταν αυστηρός κριτής κάθε παρανομίας, με αποτέλεσμα να αποκτήσει πολλούς εχθρούς. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν η αυτοκράτειρα Ευδοκία, επειδή την κατέκρινε για τις ανομίες της.

Σε συνεργασία με τον τότε Πατριάρχη Αλεξάνδρειας Θεόφιλο, συγκάλεσε σύνοδο από 36 επισκόπους εχθρικά προσκείμενους στον Χρυσόστομο στο χωριό Δρύς  της Χαλκηδόνας και τον εξόρισαν στην Βιθυνία.

Ξεσηκώθηκε ο κόσμος που τον αγαπούσε και ανάγκασε την Ευδοκία να τον επαναφέρει το 402 στον θρόνο του.  Το 404 εξορίστηκε στην Αρμενία και από εκεί στα Κόμανα, όπου εκοιμήθη στις 14 Σεπτεμβρίου του 407 από τις πολλές κακουχίες.

Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους δασκάλους της χριστιανοσύνης. Η μνήμη του τιμάται στις 13 Νοεμβρίου, στις 15 Δεκεμβρίου γιορτάζουμε την χειροτονία του σε Αρχιεπίσκοπο της Πόλης, στις 27 την ανακομιδή των λειψάνων του.

Καθώς και στις 30 Ιανουαρίου τον γιορτάζουμε μαζί με τους Μέγα Βασίλειο και Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο. «Μύσας ο χρυσούς Ιωάννης το στόμα αφήκεν ημόν άλλο τας βίβλους στόμα. Αμφί τρίτην δεκάτην σίγησε χρύσεα χείλη».
ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΟΣ
Ο Άγιος Κύρος υπήρξε Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης από το 705 μέχρι και το 711, χρόνια που τάραζαν την εκκλησία οι αιρέσεις του Μονοθελητισμού και του Μονοφυσιτισμού, οι οποίες είχαν καταδικαστεί από την Δ΄ και Στ΄ Οικουμενική Σύνοδο.

Οπαδοί αυτών των αιρέσεων βρίσκονταν στην Συρία, την Αίγυπτο, την Μεσοποταμία, την Αρμενία, την Περσία και βοήθησαν του Άραβες να τις κατακτήσουν και να τις αποσπάσουν από το Βυζάντιο.

Αν και ήταν αδύνατη η ανάκτηση αυτών των εδαφών, πολλοί ήταν αυτοί που πίστευαν ότι το Βυζάντιο  καταργούσε τις δυσμενείς  για τους Μονοφυσίτες και Μονοθελητές.

Αποφάσεις των Δ΄ και Στ΄ Οικουμενικών Συνόδων, θα ήταν δυνατόν να ανακτηθούν οι χώρες αυτές. Κατάφεραν μάλιστα να πείσουν τον αυτοκράτορα Φιλιππικό για την ορθότητα αυτής της  απόφασης.

Ο Πατριάρχης Κύρος αντέδρασε σθεναρά  στην απόφαση αυτή του αυτοκράτορα, με αποτέλεσμα  ο Φιλιππικός να τον εκθρονίσει και να τον κλείσει στην Μονή της Χώρας.

Εκεί πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του όπου και εκοιμήθη ειρηνικά. Η μνήμη του τιμάται στις 8 Ιανουαρίου.

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 758 από πλούσιους και ευσεβείς γονείς. Ο πατέρας του  Θεόδωρος ήταν απογραφεύς και νοτάριος των βασιλικών προσταγμάτων.

Τον κατήγγειλαν στον εικονομάχο αυτοκράτορα επειδή προσκυνούσε τις εικόνες και εξορίστηκε στην Μύλασσα και κατόπιν στην Νίκαια όπου πέθανε. Ο Νικηφόρος απέκτησε σπουδαία μόρφωση και ανέλαβε την θέση του βασιλικού γραμματέως.

Μετά λίγο καιρό αισθάνθηκε την ανάγκη να αποσυρθεί στο  κτήμα του κοντά στον Βόσπορο, όπου αφοσιώθηκε στην μελέτη των Γραφών. Κατόπιν πίεσης του βασιλιά Νικηφόρου ανέλαβε την διεύθυνση του πτωχοκομείου  της Κωνσταντινούπολης.

Μετά τον θάνατο  του Πατριάρχη Ταράσιου το 806,ανέλαβε τον Επισκοπικό θρόνο  ο Νικηφόρος. Από τον Πατριαρχικό θρόνο, όπου παρέμεινε  εννιά χρόνια, έδωσε πολλούς αγώνες εναντίον των εικονομάχων  και εξ αιτίας αυτών υπέστη πολλές ταλαιπωρίες,  και διωγμούς.

Σε τόπους εξορίας παρέμεινε  επί 13 έτη. Εκοιμήθη στις 2 Ιουνίου του 822, ημέρα που τιμάται η μνήμη του. «Του Πατριάρχου πατριάρχης πλησίον θείου γέροντος Αβραάμ Νικηφόρος. Δευτερίη Νικηφόρος εις Εδέμ εύρατο μοίρην».

ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
Ήταν γιός του αυτοκράτορα Βασιλείου του Μακεδόνα (867 -886)   και αδελφός του Λέοντος Σοφού ΣΤ΄. Ήταν μαθητής του Αγίου Φωτίου, και μετά την δεύτερη εκθρόνισή του χειροτονήθηκε Πατριάρχης.

Επιτέλεσε σπουδαίο έργο και ήταν προστάτης των φτωχών ανθρώπων. Εκοιμήθη το 893 και ενταφιάστηκε στην μονή του Αγίου  Γεωργίου την επονομαζόμενη του Συκιώτου. Η μνήμη του τιμάται στις 18 Μαίου.

 
ΑΓΙΟΣ ΤΑΡΑΣΙΟΣ Επίσκοπος Kωνσταντινούπολης.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, από ευσεβείς και πλούσιους γονείς. Απέκτησε  σπουδαία μόρφωση και γρήγορα έλαβε το αξίωμα του πρωτοασήκριτου.

Στις 25 Δεκεμβρίου του 784 χειροτονήθηκε Πατριάρχης, στην θέση του εκλιπόντος Παύλου Δ΄,  και πρωταγωνίστησε  στην 7η Οικουμενική Σύνοδο , υπέρ της αναστήλωσης των εικόνων, και αγωνίστηκε  για την ένωση των εκκλησιών.  

Εκοιμήθη  στις 21 Φεβρουαρίου του 806 μετά από 21 χρόνια στον Πατριαρχικό θρόνο. Η μνήμη του τιμάται στις 25  Φεβρουαρίου.

«Βίου ορθότητι, καλλωπιζόμενος, φωστήρ υπέρλαμπρος ώφθης του Πνεύματος, και την Εικόνα του Χριστού, Συνόδω εν τη Εβδόμη, προσκυνείν εκήρυξας, ορθοδόξως μακάριε, στύλος και εδραίωμα, Εκκλησίας γενόμενος. Διο τους σους αγώνας γεραίρει, Πάτερ Ιεράρχα Ταράσιε».
 
ΑΓΙΟΣ ΦΛΑΒΙΑΝΟΣ
Κατάγονταν από την Κωνσταντινούπολη, και ήταν πρεσβύτερος της αρχιεπισκοπής, και σκευοφύλακας της Αγίας Σοφίας.  Χειροτονήθηκε Πατριάρχης το 446,  και το 448  καταδίκασε  με την τοπική Σύνοδο την πλάνη του Ευτυχούς, που έλεγε ότι ο Χριστός είχε μόνο μια Θεία φύση που απορρόφησε την ανθρώπινη.

Ο Ευτυχής με τον Πατριάρχη  Αλεξανδρείας  Διόσκορο συγκρότησαν το 449 στην Έφεσο την Ληστρική Σύνοδο.Όπου ο όχλος με επικεφαλή τον αρχιμανδρίτη  Βαρσουμά κακοποίησαν τον Φλαβιανό που μετά τρεις μέρες εκοιμήθη και το λείψανό του μεταφέρθηκε στον  ναό των Αγίων Αποστόλων.

Το 451 στην Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο η αίρεση καταδικάστηκε και ο Διόσκορος  καθαιρέθηκε. Η μνήμη του Αγίου Φλαβιανού τιμάται στις 16 Φεβρουαρίου.
 ΑΓΙΟΣ ΦΩΤΙΟΣ ο ομολογητής.
Υπήρξε από τις πιο λαμπρές μορφές της εκκλησιαστικής ιστορίας. Γεννήθηκε το 820 από πλούσια χριστιανική οικογένεια  και απέκτησε  σπουδαία θεολογική μόρφωση. Χειροτονήθηκε Πατριάρχης  το 857 και έδωσε τεράστιους αγώνες, ενάντια της παπικής εξουσίας.

Στον Πατριαρχικό θρόνο παρέμεινε 10 έτη , αλλά επί βασιλέως Βασιλείου του Μακεδόνα εκδιώχθηκε από την θέση του και  εξορίστηκε  στην  μονή Σκέπης στα Θρακικά παράλια  του Βοσπόρου.

Τον διαδέχθηκε  ο Ιγνάτιος το 869  μετά απόφασης Συνόδου που έγινε στην Αγία Σοφία. Πέθανε όμως πολύ γρήγορα και  επέστρεψε ο Φώτιος, μέχρι να τον ξαναδιώξει ο Λέοντας ο Σοφός.

Εκοιμήθη στις 6 Φεβρουαρίου του  891  στην μονή Αρμενών, ημέρα που τιμάται και η μνήμη του.

«Της σοφίας εκφάντωρ  λαμπρός γενόμενος, Ορθοδοξίας εδείχθης θεοπαγής προμαχών, των Πατέρων καλλονή Φώτιε, μέγιστε. συ γάρ αιρέσεων δεινών, στηλιτεύεις την οφρύν, εώας το θείο σέλας, της Εκκλησίας λαμπρότης, ην διατήρει Πάτερ άσειστον».

ΑΓΙΟΣ ΑΤΤΙΚΟΣ Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
Γεννήθηκε στην Σεβάστεια  όπου  πραγματοποίησε τις σπουδές του. Από μικρός είχε την επιθυμία να ασχοληθεί με τα Θεία, και όταν ενηλικιώθηκε αναχώρησε για την Βασιλίδα των πόλεων την Κωνσταντινούπολη  όπου έγινε κληρικός  στην Αρχιεπισκοπή.

Ξεχώρισε για την κοινωνικότητά του, την ευσέβεια και την χριστιανική του πίστη. Τον Οκτώβριο του 405 του πρότειναν να αναλάβει  τον Πατριαρχικό θρόνο διαδεχόμενος τον Αρσάκειο, εκτιμώντας το πλούσιο   κοινωνικό του έργο.

Επί Πατριαρχίας του έγιναν τα εγκαίνια του πυρποληθέντος το 404 ναού της Αγίας Σοφίας, και το 421 βάπτισε  χριστιανή την Αθηναίδα, κόρη του Αθηναίου σοφιστή Λεόντιου, την ονόμασε Θεοδοσία και την πάντρεψε με τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο Β΄.

Εργάστηκε ενάντια των δεισιδαιμονιών και με την μετριοπάθεια  και την αγαθότητά του, κέρδισε πολλές μάχες ενάντια των σχισματικών και των αιρετικών. Σε όλη των ζωή του υπήρξε προστάτης των φτωχών και απόρων.

Το 422 έγραψε στα δίπτυχα της Εκκλησίας, τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Πατριάρχευσε 20 χρόνια και εκοιμήθη ειρηνικά το 425. Η μνήμη του τιμάται στις 8 Ιανουαρίου.

Δεν υπάρχουν σχόλια: