ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΝΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

7.O Τάφος του από Αριμαθαίας Ιωσήφ: Βρίσκεται στα δυτικά του Ιερού Κουβουκλίου. Είναι ένα μικρό χαμηλό σπήλαιο, μέσα στο οποίο, υπάρχουν οι τάφοι που ο ευσχήμων Ιωσήφ λάξευσε για τον εαυτό του και την οικογένειά του. Το προσκύνημα αυτό ανήκει στους Αρμενίους.

8.Ο τόπος, εις τον οποίο βρίσκονταν οι αγίες γυναίκες κατά την Σταύρωση:Δυτικά της αγίας Αποκαθηλώσεως και προς την κατεύθυνση του ιερού Κουβουκλίου υπάρχει μαρμάρινο κιβώριο και σύμφωνα με την παράδοση των Αρμενίων, ο χώρος αυτός συνδέεται με τον μαρτυρικό θάνατο του Θεανθρώπου και πιστεύεται ότι εκεί ήταν η θέση, στην οποία βρισκόντουσαν οι αγίες γυναίκες και ο Ιωάννης κατά την Σταύρωση (Λουκ.κγ’, 49) . Το προσκύνημα αυτό ανήκει στους Αρμενίους.

9.Το παρεκκλήσι του Αδάμ:Κάτω από τον Γολγοθά είναι το λεγόμενο παρεκκλήσι του Αδάμ. Είναι μικρό και σκοτεινό και θυμίζει στον προσκυνητή την πτώση καθώς και την «δια του Ιησού Χριστού» ανάσταση. Στο βάθος και μέσα στον ανατολικό τοίχο υπάρχει θυρίδα που συνδέεται με μια ρωγμή με την τρύπα όπου τοποθετήθηκε ο Σταυρός του Κυρίου. Στην θυρίδα αυτή αναφέρεται ότι τοποθέτησε ο Νώε το κρανίο του Αδάμ, γι' αυτο και η ονομασία «Κρανίου Τόπος» Εβραϊστί δε Γολγοθάς. Το προσκύνημα αυτό ανήκει στους Ορθοδόξους.

10.Το παρεκκλήσι των Λατίνων και ο Κιών της φραγκελλώσεως ή <Κολώνα του Δαρμού>:  Εκεί κατά την παράδοση των Φραγκισκανών στεκόταν η Παναγία καθ' όλο το διάστημα της παραμονής του Κυρίου στον τάφο. Εκεί παρουσιάσθηκε στην Μητέρα Του αμέσως μετά την ανάσταση Του και γι' αυτό λέγεται και «παρεκκλήσι της Εμφανείας». Εκεί φυλάγεται κομμάτι της κολώνας πάνω στην οποία οι Ιουδαίοι έδεσαν τον Κύριο, τον φραγκέλλωσαν και τον μαστίγωσαν. Άλλοτε, ο κίων αυτός φυλάσσονταν από τους Αρμενίους στην μονή τους στην αγίαν Σιών, σήμερα όμως έχει περιέλθει στην κατοχή του Τάγματος των Φραγκισκανών.

11.Το παρεκκλήσι των Κλάπων ή <φυλακή του Χριστού>: Είναι ένα μικρό παρεκκλήσι στο οποίο κατ' αρχαία παράδοση, έβαλαν οι Ιουδαίοι τον Κύριο, μέχρις ότου ετοιμάσουν τα κατά την Σταύρωση. Εκεί υπάρχει μικρή αγία Τράπεζα και κάτω από αυτή αρχαιότατη πλάκα, πάνω στην όποια υπάρχουν δυο τρύπες που κατά την παράδοση πέρασαν τα πόδια του Κυρίου, λίγο πριν από την σταύρωση. Κλάπες ονομάζονται οι πλάκες οι οποίες έχουν δύο οπές και απετελούν όργανο βασανιστηρίων. Στο πίσω τοίχο του παρεκκλησίου έχει αναρτηθεί εικόνα η οποία ιστορεί το γεγονός. Το προσκύνημα αυτο ανήκει στους Ορθοδόξους.

12.Το παρεκκλήσι του Εκατοντάρχου Λογγίνου: Ο εκατόνταρχος Λογγίνος ήταν ο υπεύθυνος για τη σταύρωση του Κυρίου. Όταν όμως με το θάνατο του Κυρίου πάνω στο Σταυρό είδε ότι «ο ήλιος εσκοτίσθη και αι πέτραι εσχίσθησαν και τα μνημεία ηνεώχθησαν» και «τον σεισμόν και τα γενόμενα» πίστευσε λέγοντας «αληθώς Θεού Υιός εστίν ούτος» (Ματθ. κζ.51-55). Εκεί υπάρχει αγία Τράπεζα και πίσω της εικόνα με την παράσταση του αγίου Λογγίνου, ο οποίος υψώνει την χείρα του προς τον Εσταυρωμένο και ομολογεί “αληθώς Θεού υιός ην ούτος” (Ματθ. κζ', 54). Το προσκύνημα αυτό ανήκει στους Ορθοδόξους.

13.Το παρεκκλήσι του <Διεμερίσαντο τα Ιμάτιά Μου>: Στον χώρο αυτό σύμφωνα με την παράδοση, οι στρατιώτες εξέδυσαν το Κύριο για να τον οδηγήσουν στην σταύρωση. Εκεί, μοίρασαν τα ρούχα του Κυρίου. Επειδή όμως ο χιτώνας του Κυρίου ήταν υφαντός και άραφος, και ήταν αδύνατον να διαμοιρασθή, αποφάσισαν να ρίψουν κλήρον. Έτσι ξεπληρώθηκε η γραφή που λέει: «Διεμερίσαντο τα ιμάτια μου εαυτοίς και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον» (Ιωα.ιθ.24).Στην κόγχη του παρεκκλησίου αυτού σχηματίζεται αγία Τράπεζα και έχουν αναρτηθεί εικόνες, αι οποίαι ιστορούν τον διαμερισμό των ιματίων του Κυρίου. Το προσκύνημα αυτο ανήκει στους Αρμενίους.

14.Το παρεκκλήσι του <Ακανθίνου Στεφάνου>: Στο χώρο αυτό σύμφωνα με την παράδοση, οι στρατιώτες κάθισαν τον Κύριον και «περιέθηκαν αυτώ ακάνθινον στέφανον». Εκεί σώζεται κάτω από την Αγία Τράπεζα, τμήμα της κολώνας από γρανίτη, πάνω στο οποίο κάθισαν τον Κύριον ντυμένο με την κόκκινη χλαμύδα, το ακάνθινο στεφάνι στο κεφάλι και το καλάμι στο χέρι και τον χλεύαζαν λέγοντας του:«Χαίρε ο Βασιλεύς των Ιουδαίων» (Ματθ. κζ', 28-31. Πρβλ. και Μαρκ. ιε', 16-20. Ιω. ιθ', 2-3). Επίσης εκεί τον εξέδυσαν και πάλι του φόρεσαν τα ιμάτια τα ίδια και τον ετοίμασαν για την Σταύρωση.

Το τμήμα αυτό της κολώνας βρισκόταν στο Πραιτώριο, αλλά με την κατάληψη του Πραιτωρίου από τους μωαμεθανούς, οι χριστιανοί μετέφεραν αυτό και το τοποθέτησαν στο σημείο που βρίσκεται σήμερα. Είναι κλεισμένο σε γυάλινη θήκη και ανοίγει για προσκύνηση από τους πιστούς κάθε Μεγάλη Τετάρτη. Οι πιστοί ισχυρίζονται ότι αφουγκράζονται τους ήχους από το μαστίγιο που χτυπούσε το Χριστό.

Σε ανάμνηση του γεγονότος αυτού, μέσα σε ιδιαίτερη θήκη υπάρχει στεφάνη κατεσκευασμένο από τα σκληρότερα αγκάθια της Παλαιστίνης. Η θήκη αυτή έχει τοποθετηθεί εκ δεξιών της αγίας Τραπέζης, είναι όμοια με την αντίστοιχη του Γολγοθά και φέρει την ανορθόγραφο επιγραφήν: ΚΑΙ ΠΛΕΞΑΝΤΕΣ ΣΤΕΦΑΝΩΝ ΕΞ ΑΚΑΝΘΩΝ ΕΠΕΘΥΚΑΝ ΕΠΙ ΤΗΝ ΚΕΦΑΛΗΝ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΚΑΛΑΜΟΝ ΕΠΙ ΤΗΝ ΔΕΞΙΑΝ ΑΥΤΟΥ.Το προσκύνημα ανήκει στους Ορθοδόξους.

15.Το Παρεκκλήσι της Μαρίας της Μαγδαληνής ή : Βρίσκεται στα δεξιά του αγίου Κουβουκλίου. Είναι ένα στρογγυλό μάρμαρο, που σύμφωνα με τη Λατινική παράδοση δηλώνει τον τόπο όπου ο Κύριος παρουσιάστηκε μετά την ανάσταση του στη Μαρία την Μαγδαληνή και της είπε: <Μη μου άπτου> (Ιωαν.κ.11-17).Εκεί υπάρχει ανάγλυφη εικόνα που ιστορεί το γεγονός. Το προσκύνημα αυτο ανήκει στους Καθολικούς.

16.Το παρεκκλήσι και το Σπήλαιο της Εύρεσης του Τιμίου Σταυρού: Εκεί συναντούμε μεγάλη είσοδο που οδηγεί σε σκάλα που αποτελείται από 27 σκαλιά. Απ' αυτή κατεβαίνει κανείς στη Β' βασιλική που είναι αφιερωμένη στους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη. Το παρεκκλήσι αυτό ανήκε παλαιότερον στους Αιθίοπας, οι οποίοι εξ αιτίας οικονομικών δυσχερειών αναγκάσθηκαν να το πουλήσουν στους Αρμενίους, οι οποίοι το κατέχουν μέχρι σήμερα.

Από τη νότια πλευρά του παρεκκλησίου, ξεκινά σκάλα από 13 σκαλιά που μας οδηγεί στο σπήλαιο, όπου βρέθηκε ο Τίμιος και Ζωηφόρος του Κυρίου Σταυρός και εκείνοι των ληστών. Εκεί πιστεύεται ότι ήταν στέρνα μέσα στην οποία οι Ιουδαίοι έρριψαν τον Σταυρόν του Κυρίου, τους ήλους (τα καρφιά) και τους σταυρούς των δύο ληστών. Το σπήλαιον διαιρείται σε δύο μέρη.

Στο ένα όπου υπάρχει επί του εδάφους πορφυρόλευκο μάρμαρο με το σχήμα του Σταυρού χαραγμένο και τις λέξεις ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑ ΑΩΙ' (1810), ανήκει στους Ορθοδόξους και στο άλλο όπου υπάρχει αλτάριο μπροστά στο άγαλμα της Αγίας Ελένης που κρατά τον Τίμιον Σταυρόν και ανήκει στους Λατίνους. Στο σπήλαιο της εύρεσης του Τιμίου Σταυρού, τελούν οι Ορθόδοξοι λαμπρή γιορτή την 14η Σεπτεμβρίου. Μέρος του προσκυνήματος ανήκει στους Ορθοδόξους και μέρος στους Λατίνους.

17.Το Μετόχι της Γεσθημανής: Βρίσκεται στο νότιο μέρος της Αγίας Αυλής. Εκεί υπάρχει η θαυματουργική ολόσωμη εικόνα της Παναγίας.  H εικόνα αυτή κάθε χρόνο στις 14ης Αυγούστου μεταφέρεται με μεγαλοπρεπή πομπή στην Αγία Γεσθημανή.  Η σεπτή εικόνα επιστρέφει πάλι στο Μετόχι κατα την απόδοση της εορτής. Παλιότερα εκεί έμενε ο ηγούμενος της Αγίας Γεσθημανής.

18.Η Ιερά Μονή Αβραάμ:Σε αυτήν διαμένουν ο ηγούμενος και σκευοφύλακας του Παναγίου Τάφου και η συνοδία του (οι φύλακες μοναχοί του Π.Ν. της Αναστάσεως).

Εσωτερικά υπάρχουν :

-ο Ι.Ν. των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου και

-η δεξαμενή της Αγίας Ελένης.

Το όνομα της η Ι.Μ. το πήρε από την ελιά που υπάρχει μέσα σε αυτήν και που κατα την Ιερά Παράδοση μας βρέθηκε δεμένο το ζώο (πρόβατο) που θυσίασε ο Αβραάμ αντί να θυσιάσει τον υιό Του τον Άβελ.

19. Ο Ιερός Ναός του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου: Ο Ιερός Ναός βρίσκεται στα δυτικά της Αγίας Αυλής. Ονομάζεται αδελφόθεος, για τον εξής λόγο: σύμφωνα με την παράδοση, όταν ο Ιωσήφ ο προστάτης της Θεοτόκου, μοίραζε τα υποστατικά του στα παιδιά του, που είχε από την πρώτη του γυναίκα, δηλαδή τον Ιάκωβο, τον Ιωσή, τον Ιούδα και τον Σίμωνα, θέλησε να δώσει μερίδιο και στον Κύριο ημών Ιησού Χριστο «τον εκ της Παρθένου Μαρίας γεννηθέντα».  Τότε οι τρεις δεν συμφώνησαν μ' αυτό, ενώ ο Ιάκωβος τον έκαμε συγκληρονόμο στο μερίδιο του.

Μαρτύρησε κατά τον διωγμό του Νέρωνα στα Ιεροσόλυμα «αποτελειωθείς δια ροπάλου». Στον ναό υπάρχει περίτεχνος αρχαίος Πατριαρχικός θρόνος, που χρησιμοποιεί μόνο ο Ελληνορθόδοξος Πατριάρχης Ιεροσολύμων, σάν κατ' ευθείαν διάδοχος του Αγίου Ιακώβου πρώτου Επισκόπου Ιεροσολύμων. Στον ίδιο ναό, υπάρχει θαυματουργός εικόνα της Θεοτόκου, που καθώς μαρτυρείται, δακρύζει όταν ή Ιερουσαλήμ κινδυνεύει από πόλεμο. Η θεία Λειτουργία γίνεται κάθε Κυριακή στα ελληνικά και στα αραβικά.

Στο προαύλιο του Ναού, υπάρχει παρεκκλήσι των Μυροφόρων.

Σ' αυτο φυλάγεται πέτρα από το Θεοβάδιστο όρος Σινά.

Στη Δυτική πλευρά υπάρχει μαρμάρινο κουβούκλιο που σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση περικλείει τον χώρο του «Μή μου Απτού».

Βορειότερα του παρεκκλησίου υπάρχει άλλη εκκλησία των Αγίων τεσσαράκοντα μαρτύρων, που μαρτύρησαν στην Σεβάστεια. Εκεί τοποθετούνται σε ειδική κρύπτη στα δυτικά του Ναού τα οστά των Πατριαρχών Ιεροσολύμων.

Σύντομες Επισημάνσεις

Η μακαρία Ελένη (247-327) είναι η αδιαμφισβήτη οικοδέσποινα του τόπου των Ιεροσολύμων, μετά βεβαίως τόν Θεάνθρωπο Χριστό καί τήν Παναγία Μητέρα Του. Επί τών ημερών της καί τών ημερών τής βασιλείας τού υιού της Μεγάλου Κωνσταντίνου έγιναν τά Ιεροσόλυμα τό παγκόσμιο προσκυνηματικό κέντρο τών Χριστιανών.

Δίπλα στήν αγία Ελένη ο μεγάλος Πατριάρχης άγιος Σωφρόνιος (γενν. 575, πατρ. 634-638), ο οποίος διέσωσε καί θεμελίωσε τά δικαιώματα τού Πατριαρχείου τήν δύσκολη περίοδο τής αραβικής κατάκτησης. Ο άραβας Χαλίφης Ομάρ Khattab τόν σεβάστηκε καί εξέδωσε τόν ιστορικό Αχτιναμέ μέ τόν οποίον κατοχυρώθηκαν τά δικαιώματα τού Πατριαρχείου, τά οποία σεβάστηκαν όλοι οι μεταγενέστεροι κατακτητές μουσουλμάνοι.

Έπειτα οι μεγάλοι όσιοι Πατέρες Ευθύμιος Μέγας (377-473), Θεοδόσιος Κοινοβιάρχης (424-529), Σάββας Ηγιασμένος (439-532), Ιωάννης Δαμασκηνός (645/068-749/787). Επίσης οι χιλιάδες τών ασκητών πού σφαγιάσθηκαν κατά καιρούς από τούς αιμοδιψείς κατακτητές.

ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟΥ

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!