ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ ΚΥΡΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ ΓΙΑ ΤΑ ΔΕΚΑΕΠΤΑ ΕΤΗ ΤΗΣ ΕΚΔΗΜΙΑΣ ΤΟΥ.

25 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1995. † 21 ΜΑΪΟΥ 1995

Θλίψη κατέλαβε ημάς την 21ην Μαΐου το 1995 άμα τω άκούσματι της έκδημίας του σεπτού 'Ιεράρχου καί σεβαστού φίλου Κυρού Νικοδήμου. Ο σεβαστός 'Ιεράρχης έπορεύθη τήν μακαρίαν όδόν, εγκατέλειψε τόν παρόντα κόσμον καί όδευσε προς τόν αιώνιον. Εγκατέλειψε τήν παροικίαν καί μεθίσταται πρός τήν μονιμότητα της αιωνίου καί ατελευτήτου ζωής. Μεθίσταται πρός τόν τόπον, τόν όποιον ήτοίμασεν διά τής καλής εκλογής τρόπου ζωής του έν τή παρούση.

Ηγάπησε τόν Θεόν καί εξέλεξε τήν μακαρίαν ζωήν των μοναχών, διηκόνησεν ωσαύτως τήν 'Εκκλησίαν έν τω ιερώ κλήρω της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας ως Ιεροκύρηξ και κατόπιν ως Πρωτοσύγκελος επί 20 συναπτά έτη πιστώς, καί ώδήγησε πολλάς ψυχάς εις νομάς σωτηρίους. Η άγάπη του εις τό μοναχικόν ιδεώδες, ή αρετή του καί ή αγάπη του διά τά πνευματικά του παιδιά ήτο μεγίστης σημασίας προτέρημά του.

Δι΄ ό καί ό Θεός τόν έτίμησε μέ τό ύψιστον 'Αρχιερατικόν αξίωμα, διά νά έπισκοπεύη πλέον ύψηλότερον καί εις μεγαλυτέραν ακτίνα, τά λογικά πρόβατα τής μάνδρας του Χριστού της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου. Άλλ' αί βουλαί του Θεού ανεξερεύνητοι! Ούτως ώρισεν ό όριοθετών τήν ζωήν Κύριος! 'Η 21η Μαΐου 1995 εορτή των Αγίων Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης ήτο ή ορισθείσα ύπό του Θεού διά τό αίώνιον ταξίδιόν του.

Ο σπόρος του Χριστού κάρπισε στήν αγαθή ψυχή του Νικοδήμου. 'Η σπουδή του δεν ήταν απαραίτητη γιά νά σταλάξη τήν πίστη μέσα του. Ο Χριστός μας δέν αποζήτησε τούς σοφούς νά πάνε κοντά του, μά τά παιδιά. Ζούσε τήν πίστη καί ήταν γενναίος συμμαχητής υπέρ τής Όρθοδοξίας. 'Ο θάνατος είναι αναπόφευκτος. Μά, όποιος εργάσθηκε τό Αγαθό, πλησιάζοντας τόν θάνατο, πλησιάζει ότι πιό μυστηριακό καί ωραίο υπάρχει.

Εκεί, βρίσκει τόν "Στέφανο" πού έκέρδισε μέ ολόκληρη τή ζωή του. Στην μνήμη μας πάντως θα παραμείνουν ανεξίτηλες οι αρετές του μακαριστού Ναυπάκτου Κυρού Νικοδήμου, η αγάπη του προς όλους, το πνεύμα της ενότητας, η ταπείνωση, η συγκατάβαση και τέλος η σοφία και η σύνεση.

"Ας είναι αιωνία του ή μνήμη.

Voiotosp.blogspot.com (21/5/2012)

Αγαπητέ επισκέπτη του blog,

Τιμώντας την μνήμη του μακαριστού Ιεράρχου, σου παραθέτω χαρακτηριστικά κείμενα της σύντομης Ποιμαντορίας του καθώς και τα λεχθέντα κατά την εκδημία Του:

α/Την Επιστολή  προς τους Συλλειτουργούς του, της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας. 

β/Αποσπάσματα του Ενθρονιστηρίου Λόγου του. 

γ/Πρώτη και τελευταία Εγκύκλιός του, επί τη Εορτή του Πάσχα.

δ/Τα λεχθέντα για την εκδημία του Ιεράρχου, του τότε Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θηβών και Λεβαδείας κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ. 

ε/Τα λεχθέντα για την εκδημία του Ιεράρχου, του Εκπροσώπου του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ.

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ

 π. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΣΤΟΥΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΤΗΣ  Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ 
ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ  ΛΙΓΕΣ ΗΜΕΡΕΣ  ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ ΤΟΥ 
ΣΤΗN  ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ

Αγαπητοί αδελφοί,

Λίγες ημέρες προτού ν' αναλάβω τη διαποίμανση της λαχούσης μοι Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου αισθάνομαι την ανάγκη να επικοινωνήσω μαζί σας, διότι επί είκοσι δύο χρόνια με τη χάρη του Θεού διακονήσαμε μαζί την τοπική Εκκλησία της Βοιωτίας, έχοντας σαν Ποιμενάρχες δύο φωτισμένους Ιεράρχες, το Γέροντα Μητροπολίτη Νικόδημο και το Σεπτό Ποιμενάρχη μας κ. Ιερώνυ­μο. Οι περισσότεροι από εμάς λάβαμε τη χάρη της Ιερωσύνης από τα τίμια χέρια τους.

Στο διάστημα αυτό ένιωσα δυνατή την αγάπη και το ενδιαφέρον όλων σας στις χαρές και τις δοκιμασίες της ζωής μου. Γι' αυτό σας ευχαριστώ όλους μέσα από την καρδιά μου και εύχομαι ο Θεός να χαρίζει σε όλους σας υγεία, δύναμη και πλούσιες ευλογίες. 

Ζητώ συγνώμην από όσους τυχόν επίκρανα καθ' οιονδήποτε τρόπο, δηλώνοντας ότι τίποτε δεν έκα­να με τη θέληση μου, ή από εμπάθεια, αλλά εξ αβλεψίας ή παρεξηγήσεως. Φεύγοντας από τη Βοιω­τία θα θυμάμαι μόνο τα ευχάριστα τα οποία μας συνέδεσαν και τίποτε άλλο.

Σας παρακαλώ πολύ να με μνημονεύετε στο ιερό θυσιαστήριο, ώστε ο Θεός να με ενδυναμώνει στη νέα μου διακονία. Στο ίδιο θυσιαστήριο θα συναντώμεθα κάθε φορά που θα προσφέρουμε την αναί­μακτο Ιερουργία «υπέρ των ιδίων αμαρτημάτων και των του λαού αγνοημάτων». 

Η χαρά μου δε θα είναι μεγάλη κάθε φορά που είτε με τις οικογένειές σας, είτε με τους ενορίτες σας θα έρχεσθε στη Ναύπακτο, ανανεώνοντας έτσι την ενότητα και την αγάπη που πρέπει να έχουμε.

Τέλος θα αποτελέσει για μένα μεγάλη χαρά, τιμή και ευλογία, εάν η λειτουργική και ποιμαντική σας διακονία το επιτρέψει να παρευρεθείτε κατά την ενθρόνιση μου στη Ναύπακτο, την Κυριακή 2 Απρι­λίου και ώρα 5 μ.μ.

Ο Θεός μαζί σας αγαπητοί μου αδελφοί.

Μετ' ευχών και αγάπης

† Ο Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΝΘΡΟΝΙΣΤΗΡΙΟ

ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ 2/4/1995

Ο επίσκοπος, σαν κατ' εξοχήν φορέας πνευματικής ευθύνης, οφείλει να βλέπει τα πράγματα με πνευματικό μάτι και να τα αξιολογεί με νουν Χριστού./Ο επίσκοπος δεν μπο­ρεί να αποβλέπει στην απατηλή λάμψη του δια­δήματος και την εξωτερική μεγαλοπρέπεια της πορφύρας. Έχει την επίγνωση, ότι η μήτρα συμβολίζει τον ακάνθινον στέφανον και ο αρ­χιερατικός μανδύας την κόκκινην χλαμύδα της χλεύης του Κυρίου μας./Δεν φιλοδοξώ, αδελφοί μου, να ενθρονισθώ σε χρυσοποίκιλτους και μεγαλοπρεπείς αρχιερατι­κούς θρόνους, αλλά έχω την πνευματικήν φιλο­δοξία, να ενθρονισθώ στη συνείδηση και στις καρδιές του λαού μου. Η ουσιαστική ενθρόνιση θέλω να γίνει εις την καρδιά του καθενός σας.

Μετέχοντας στο πλήρωμα της αρχιερωσύνης του Χριστού, ο επίσκοπος οφείλει να είναι ο τηλαυγής φάρος που σκορπίζει το φως της ευαγγελικής αλήθειας και χριστιανικής ελπίδας στο έρεβος του συγχρόνου κόσμου./Η αγωνία του επισκόπου σήμερα, είναι ίδια η αγωνία του Κυρίου μας στον κήπο της Γεσθημανή./ Μαζί με το Χριστό μας προσεύχομαι και θα προσεύ­χομαι για όλους τους ανθρώπους που μου εμπι­στεύθηκε ο Θεός./Η Εκκλησία δεν είναι απλά ένας τελετουργικός διάκοσμος της ζωής μας, αλλά το προζύμι, που ζυμώνει όλο το φύραμα της κοινωνίας./Προτίθεμαι να βρεθώ στο πλευρό των νέων είτε αυτοί σπουδάζουν, είτε εργάζονται, θέλω να με θεωρούν σαν πατέρα και μεγαλύτερο αδελφό τους.

Όταν ανακαλύ­ψουμε τη χαρά του Χριστού μέσα από την ορθο­δοξία και την ορθοπραξία, τότε θα λείψουν και τα ναρκωτικά και τα ψυχοναρκωτικά./Θα είμαι μαζί με εκείνους που πασκίζουν για το καλύτερο, για την πρόοδο και την ευημερία του τόπου. Μαζί με όσους αγωνίζονται για δί­καιους και ειρηνικούς σκοπούς για την προστα­σία και την αξιοποίηση του φυσικού περιβάλλο­ντος. Όλα αυτά κρατώντας στο χέρι το Σταυρό του Χριστού και τη σημαία της πατρίδος μας./Ο ίδιος αισθάνομαι μονα­χός. Ο επίσκοπος άλλωστε είναι ο πρώτος τη τάξει μοναχός. Ορθόδοξη Εκκλησία χωρίς μοναχισμό δεν νοείται.

Η ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ

ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ ΚΥΡΟΥ  ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ

ΠΡΟΣ ΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΣ.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ

Εν Ναυπάκτω, τη 13η Απριλίου 1995

ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ

Προς

Τον ευλαβή κλήρο και ευσεβή λαό της καθ' ημάς επαρχίας

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Αν επιχειρήσουμε μιά αναδρομή στην ιστορία, εύκολα θα διαπιστώσουμε ότι η ανθρωπότητα ευρίσκεται σ' ένα διαρκή αγώνα για το καλύτερο, σε μιά αδιάκοπη πορεία.

Σκληρή η προσπάθεια του ανθρώπου, αλλά και λαμπρά τα επιτεύγματα. Με τη φιλοσοφία ο άνθρωπος αναζήτησε εναγώνια και έψαυσε το μυστήριο της αλήθειας, της αρετής, του κάλλους. Με την επιστήμη διερεύνησε και ερμήνευσε το αίνιγμα του υλικού σύμπαντος. Με την τεχνολογία έθεσε τη γνώση στην υπηρεσία των ανθρωπίνων αναγκών και βελτίωσε κατά πολύ τις συνθήκες ζωής. Ένα σκοτεινό φάντασμα όμως πλανάται πάνω από όλες τις ανθρώπινες προσπάθειες και επιτυχίες.

Πρόκειται για το θάνατο, αυτό τον αδίστακτο τύραννο που κρατά στην κυριαρχία του τον άνθρωπο και έρχεται να αναιρέσει και να καταλύσει κάθε λαμπρό επίτευγμα και δημιουργία. Ο θάνατος, αυτή η αμείλικτη και αναπόφευκτη πραγματικότητα, χαρακτηρίσθηκε προσφυέστατα ως ο μέγιστος και έσχατος εχθρός του ανθρώπου.

Έστω και αργά, επέρχεται οπωσδήποτε και καταργεί τα πάντα. Τι λοιπόν ωφελείται ο άνθρωπος από τα τόσα επιτεύγματά του, αφού παραμένει ένας θλιβερός θανατοποινίτης, ένα ον καταδικασμένο να καταλήξει στο μηδέν. Έτσι όλα χάνουν το νόημα τους και καθίστανται κενά περιεχομένου. Η ζωή αποβαίνει ένας παραλογισμός και ο άνθρωπος ένα εφήμερο ον χωρίς προοπτική.

Αυτή η τραγική μοίρα θα ήταν η κατάσταση του ανθρώπου και του κόσμου, αν ο Χριστός δεν είχε αναστηθεί. Αλλά δόξα τω Θεώ «Χριστός ανέστη». Τα πιστά τέκνα της Εκκλησίας βιώνουν και γνωρίζουν, ότι ο Κύριος της δόξης ανέστη εκ νεκρών νικώντας για χάρη του ανθρώπου τον έσχατο εχθρό του.

Έτσι όλα ξαναπαίρνουν το χαμένο τους νόημα και ο άνθρωπος από τραγικός δεσμώτης σ' ένα δράμα δίχως κάθαρση, γίνεται ο απελεύθερος Χριστού. Χάρη στην Ανάσταση του Θεανθρώπου ο άνθρωπος γίνεται άνθρωπος που ξαναβρίσκει τον προορισμό του: την αιωνιότητα!

Χάρη στην Ανάσταση ο άνθρωπος πετυχαίνει τη μυστική του εντελέχεια: τη θέωση!

Χάρη στην Ανάσταση ο άνθρωπος της φθοράς και της πτώσης ανορθώνεται οριστικά και ο πρώην θανατοποινίτης γίνεται μέτοχος ζωής αιωνιζούσης.

Χάρη στην Ανάσταση ο άνθρωπος είναι πιά πραγματικά ελεύθερος από κάθε θάνατο και μπορεί με αισιοδοξία να ατενίζει το μέλλον.

Γι' αυτούς τους λόγους σήμερα οι Εκκλησίες μας αντηχούν από τη θριαμβευτική ιαχή «Χριστός Ανέστη».

Αυτή την ιαχή διασαλπίζουν οι αιώνες.

Αυτή αποτελεί το θεμέλιο και την κρηπίδα της πίστεως και ελπίδος της Εκκλησίας.

Αυτή είναι η κινητήρια δύναμη που έχουμε στη διάθεσή μας, για να αγωνιζόμαστε στη ζωή και να είμαστε νικητές μαζί με το μεγάλο θριαμβευτή. Αυτή είναι η ορθή διδασκαλία που πάνω της θεμελιώνεται η «Καινή κτίσις», η Εκκλησία.

Αυτή την ιαχή αδελφοί μου, σας απευθύνω και σαν χαιρετισμό και σαν πρόσκληση και σαν ευχή, να πορευόμαστε πάντοτε στη ζωή, Επίσκοπος, Κλήρος και λαός με την επίγνωση ότι μόνον ο Αναστάς Χριστός είναι το φως του κόσμου, ο Σωτήρας των ανθρώπων, η μοναδική ελπίδα μας.

Μετ' ευχών και αγάπης

ΤΑ ΛΕΧΘΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ 

ΤΟΥ ΤΟΤΕ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ 

ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ.

Ο αείμνηστος Νικόδημος από τα νεανικά του χρόνια εργάστηκε στην τοπική Εκκλησία της Βοιωτίας σε νευραλγικούς χώρους διακο­νίας, στη νεότητα, στα μοναστήρια, στο κήρυγ­μα, στη διοίκηση. Μέσα από την πολύπλευρη αυτή δραστηριότητα φάνηκαν η ποιότητα του χαρακτήρα του, τα φυσικά και πνευματικά του προσόντα, εγώ που τον έζησα από κοντά το υπογραμμίζω τα πάντα τα έδωσε για τους ανθρώπους. Γι αυτό ο λαός της Βοιωτίας πανηγύρισε με την ε­πάξια επιλογή του για την Ιερά Μητρό­πολη Ναυπάκτου και θρήνησε για τον αδό­κητο θάνατο του.

Ο Μητροπολίτης Νικόδημος δεν πρόλαβε να υλοποιήσει τα οράματά του και να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του ποιμνίου του. Ο φιλεύσπλαχνος όμως Κύριος γνωρίζει πάντοτε τι είναι το καλύτερο για τον καθένα μας και εμπιστευόμαστε στην πρόνοιά Του για να παρηγορηθού­με.  Ευχόμεθα και προσευχόμεθα για την ανά­παυσή του «εν σκηναίς δικαίων» αναμένοντες τότε που και «ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι... πάντοτε συν Κυρίω εσόμεθα» .

ΤΑ ΛΕΧΘΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ  

Κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ ΕΡΕΣΟΥ 

ΚΑΙ  ΠΛΩΜΑΡΙΟΥ Κ. ΙΑΚΩΒΟ.

Διερμηνεύω την προσωπική θλίψιν και απορίαν του Σεπτού ημών Οικουμενικού Πατριάρχου επί τω αδοκήτω θανάτω του αοιδήμου Μητροπολίτου, άτε αποσπάσαντος την προσωπικήν αυτού εκτίμησιν και φιλίαν εκ τε των πολλών αυτού προσόντων και της εναρέτου βιωτής του, εκ της πιστότητος της διακονίας του και της παιδιόθεν αφοσιώσεώς του εις την Εκκλησίαν, εκ της ευλαβείας του εις την Μαρτυρικήν πόλιν και την Πρωτόθρονον Εκκλησίαν του Γένους.

Σεβασμιώτατε και σεβαστέ φίλε,

 ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ  

Νικοδήμου του Σεβασμιωτάτου 

και θεοπροβλήτου Μητροπολίτου, της Αγιωτάτης  

Μητροπόλεως  Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου 

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ.

«Εμείς πάντως θα σε θυμόμαστε πάντα»

Π. ΒΟΙΩΤΟΣ