Κάθε φορά που βλέπουμε ένα νεογέννητο βρέφος, η
φυσιολογική αντίδρασή μας είναι χαρά και θαυμασμός. Χαρά γιατί γεννήθηκε ένας
άνθρωπος στον κόσμο (Ιωάννης 16:21) και θαυμασμός γιατί βρισκόμαστε μπροστά στο
θαύμα της ζωής, στη τέλεια Θεϊκή δημιουργία.
Ο Βασιλιάς Δαβίδ δοξολογεί το Θεό, καθώς αναλογίζεται
το ξεχωριστό ενδιαφέρον του Κυρίου γιατί δική του δημιουργία μέσα στην κοιλιά
της μητέρας του:"Θέλω σε υμνεί, διότι φοβερώς και θαυμασίως πλάσθηκα.
Θαυμάσια είναι τα έργα σου και η ψυχή μου κάλλιστα γνωρίζει τούτο" Ψαλμός
139:14.
Ο Ψαλμωδός θεωρεί τα παιδιά ιδιαίτερη ευλογία και
εύνοια του Θεού και χαρακτηρίζει "μακάριο" τον άνθρωπο με τη μεγάλη
οικογένεια (Ψαλμός 127:3-5). Αλλά και οι Πατέρες της εκκλησίας τονίζουν με
έμφαση την αξία της ανθρώπινης δημιουργίας απο τον Θεό (Χρυσόστομος).
Ο Λόγος του Θεού από τις πρώτες σελίδες διακηρύττει τη
μεγάλη αλήθεια: "κατ' εικόνα Θεού έφτιαξε ο Θεός τον άνθρωπο" (Γένεση
9:6β). Είναι τότε που μετά τον κατακλυσμό, ο Θεός ευλογεί το Νώε και την
οικογένειά του και κάνει σαφή διάκριση ανάμεσα στον άνθρωπο και στα ζώα.
Για το φόνο οποιουδήποτε ανθρώπου ορίζει την ποινή του
θανάτου: "όποιος χύσει αίμα ανθρώπου, από άνθρωπο θα χυθεί και το δικό του
αίμα" (Γένεση 9:6α) Η νομιμοποίηση των εκτρώσεων, από το 1967 στη Μεγάλη
Βρετανία και από το 1986 στη χώρα μας, έφερε στην επιφάνεια ένα σοβαρά
πρόβλημα.
Εκατοντάδες χιλιάδες έμβρυα θυσιάζονται κάθε χρόνο με
τη χρήση ή και πολλές φορές με την κατάχρηση του σχετικού νόμου. Οι
υποστηρικτές των εκτρώσεων προβάλλουν το δικαίωμα της μητέρας για αυτοδιάθεση.
Η αυτοδιάθεση του μωρού όμως δεν λαμβάνεται υπόψη. Αθώες υπάρξεις
καταδικάζονται σε θάνατο με μεγάλη ελαφρότητα. Το ερώτημα που συζητιέται έντονα τις τελευταίες
δεκαετίες στους Ιατρικούς και Θεολογικούς κύκλους, ιδιαίτερα της Δύσης,
περιστρέφεται γύρω από το εάν, και πότε το έμβρυο μπορεί να θεωρηθεί ανθρώπινη
ύπαρξη.
Η πιο ακραία άποψη είναι των σύγχρονων θιασωτών των
Στωϊκών φιλοσόφων, ότι το ανθρώπινο έμβρυο υφίσταται ως άνθρωπος με την
πρώτη αναπνοή του αμέσως μετά τη γέννηση. Κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται ότι το
έμβρυο δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια "μάζα ιστών".
Τέτοιες
απόψεις, όταν μάλιστα υποστηρίζονται από λεγόμενους Χριστιανούς, αποτελούν, με
τον ελαφρύτερο χαρακτηρισμό, ύβρη και βλασφημία απέναντι στο Δημιουργό μας.
Ο Ιπποκράτης πέντε αιώνες προ Χριστού υποστήριξε στον
όρκο του ότι ο ιατρός δε θα πρέπει να δώσει στην έγκυο οτιδήποτε που να
προκαλεί έκτρωση. Και ο σεβασμός αυτής της εμβρυϊκής ζωής κυριάρχησε στον
Ιατρικό κόσμο περισσότερο από 2000 χρόνια.
Πόσο μάλλον εμείς, που έχουμε τη διδασκαλία του Κυρίου
μας, τις Γραφές αλλά και την πλούσια Πατερική μας παράδοση.
Νεκτάριος - Ρένος Ν.Παυλάκης
Θεολόγος - Ms Ψυχοθεραπευτικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου