ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ Α.Μ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ. κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΤΟΥ Β' ΕΠΙ ΤΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

 

Αριθμ. πρωτ. ΕΞ. 1444/2016              

Έν Αθήναις τη 25η Απριλίου 2016

Αδελφοί μου και τέκνα έν Κυρίω αγαπητά, Χριστός Ανέστη!

Διαβήκαμε και πάλι μέσα από το πένθος και την οδύνη της Μεγάλης Εβδομάδος, ανιχνεύοντας και βιώνοντας τούς τρόπους πού ή αμαρτία μετατρέπει τον θάνατο σε κυρίαρχο της ζωής.

Και φθάσαμε πάλι στην «κλητή και αγία ημέρα, την μία των Σαββάτων, την βασιλίδα και κυρία». Φθάσαμε στην ημέρα του «Πάσχα». Τα πρόσωπα μας ακτινοβολούν τον ενθουσιασμό της νίκης κατά του θανάτου. Τά χείλη μας και οί καρδιές μας τραγουδούν ύμνους αναστάσιμους. «Νύν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη, και τά καταχθόνια».

Τό φως της Αναστάσεως πλημμύρισε τά πάντα. Τώρα γευόμαστε πλουσιοπάροχα αύτη την χαρά, συμμετέχοντας στην μεγάλη γιορτή, σέ ό,τι ή ύμνογραφία τής Εκκλησίας μας περιγράφει ως «έορτη εορτών» και «πανηγύρι πανηγύρεων». Στό ξεχείλισμα αυτής της ευφροσύνης, χαιρετίζουμε ό ένας τόν άλλον μέ τό «Χριστός Ανέστη», και ευχόμαστε εγκάρδια «Καλό Πάσχα». Ευχόμαστε, δηλαδή, και άλληλοπροσκαλούμεθα, νά ζήσουμε τό δικό μας «Πάσχα».

Πού σημαίνει, νά τολμήσουμε τό «πέρασμα», την «διάβαση», την «έξοδο» από την επικράτεια του φόβου στην κυριαρχία της ελπίδας, από την δουλεία τοϋ ψεύδους και της υποκρισίας στήν ελευθερία της Αλήθειας, από την άτομο κεντρική μοναξιά στήν κοινωνία με τόν Χριστό και τόν συνάνθρωπο. 

Νά τολμήσουμε την «έξοδο» από την πτώχεια του «εγώ» προς τόν πλούτο του «εμείς». Την «διάβαση» από τόν θάνατο στήν ζωή.  Ή πορεία μέσα άπό την Μεγάλη Εβδομάδα έκανε ορατούς και ψηλαφητούς τούς τρόπους πού ή ζωή μας μετατρέπεται σέ οδυνηρή επιβίωση ανά μέσω θλίψεων, πόνων, αδικιών, κατατρεγμών και αδιεξόδων.  

Όσα αισθανθήκαμε και βιώσαμε, συμπορευόμενοι με τόν Χριστό μέσα στην Εβδομάδα των Παθών μας επιτρέπουν νά συνειδητοποιήσουμε το που οδηγούν οί μηχανορραφίες, οί δολοπλοκίες, ή υποταγή στα ιδιοτελή συμφέροντα, ή δίψα για αθέμιτο πλούτο και εξουσία και ό άφιλάνθρωπος εγωκεντρισμός όσων κατέχουν ισχύ και ευθύνη για τις μοίρες των ανθρώπων. 

Ζήσαμε και συνειδητοποιήσαμε για μια ακόμη φορά, ότι ή ζωή μας δέν είναι ποτέ χωρίς σταυρό. Όμως, σήμερα, ή καρδία μας πάλλεται από ενθουσιασμό, διότι ό Σταυρός μεταμορφώθηκε σε Ανάσταση. 

Διότι ζούμε την βεβαιότητα, ότι ό Αναστημένος Χριστός είναι μαζί μας, και μας κράτα από τό χέρι γιά νά μας οδηγήσει στο «Πάσχα». 

Γιά νά μας χειραγωγήσει προς την έξοδο και την λύτρωση από την δύναμη της φθοράς, στην αποδοχή τοϋ πόνου χωρίς απόγνωση, στην ειρηνική αλλά δυναμική αντιπαράθεση μέ την απελπισία. 

Διότι ή ελπίδα πού ανέτειλε εκ του τάφου του Χριστού στηρίξει τούς αγώνες μας.Είναι γεγονός ότι, τα τελευταία χρόνια, ή απελπισία και ή απόγνωση έγιναν οι κυρίαρχες γεύσεις της καθημερινότητας μας. 

Ή αγαπημένη μας πατρίδα δοκιμάζεται παντοιοτρόπως. Γύρω μας μαίνονται πόλεμοι και καταστροφές. Τά νησιωτικά μας παράλια έγιναν υγροί τάφοι ψυχών κατατρεγμένων από τον πόλεμο και την δυστυχία. Ή χώρα μας κατακλύσθηκε από πρόσφυγες και μετανάστες, οί οποίοι βιώνουν τήν εξαθλίωση και τά αδιέξοδα πού συνεπάγονται οί πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες των ισχυρών της Γης.

Και ό λαός μας, ζώντας ό ίδιος τις δικές του δοκιμασίες, τις δικές του δυσκολίες, τήν όλο και πιο επώδυνη οικονομική κρίση, τήν ανεργία, τήν συνεχή μετανάστευση τών παιδιών μας, τήν αβεβαιότητα γιά τό αύριο, τήν αίσθηση ότι κάποιοι κλέβουν ή υποθηκεύουν τό μέλλον τών παιδιών και τοϋ τόπου μας αυτός ό ευλογημένος λαός, δείχνει έμπρακτα τό μεγαλείο της ψυχής του και τήν ανωτερότητα της πολιτισμικής του καταγωγής.

Υπομένει αγωνιζόμενος. Δίνει με αξιοπρέπεια τις μάχες του, προβάλλοντας μεγαλόπρεπα τήν ψυχική και υλική του γενναιοδωρία. Μοιράζεται τό υστέρημα του και πολέμα νά διατηρήσει τήν ελπίδα και τήν αξιοπρέπεια του. Και εν μέσω του σκότους, πού επιβάλλουν όλα αυτά τά πάθη και οί δοκιμασίες, προβάλλει λαμπροφόρο τό φώς της Αναστάσεως και αφανίζει τό σκοτάδι της αμαρτίας και τών απάνθρωπων επιλογών.

Τά ψεύδη, οί δόλιοι σχεδιασμοί, ή άνηθικότητα τών οργανωμένων συμφερόντων, οί άθλιες και άφιλάνθρωπες σκοπιμότητες φαντάζουν σκιές, καθώς τώρα τά «πάντα πεπλήρωται φωτός». Γι' αυτό μπορούμε και ψάλουμε πανηγυρικά: «Άναστήτω ό Θεός, και διασκορπισθήτωσαν οί εχθροί αυτού».

Αδελφοί μου, Χριστός Ανέστη!!!

Ό θάνατος δέν κυριεύει πιά τήν ζωή. Έχουμε συνοδοιπόρο του βίου μας τον Άναστάντα Κύριο. Βαδίζουμε μαζί Του. Και αυτό παρηγορεί τις θλίψεις μας και ενισχύει την επιμονή μας υπέρ της επικρατήσεως της αλήθειας, της αγάπης και της δικαιοσύνης. 

Ό πειρασμός νά χάσουμε τήν εμπιστοσύνη στόν άλλον άνθρωπο, ό κίνδυνος νά μας εγκλωβίσει στόν εαυτό μας ή πικρή γεύση της ζωής, κάνοντας μας αδιάφορους γιά τον πόνο τοϋ άλλου, αποδεικνύονται ανίσχυροι. 

Διότι τό αναστάσιμο ήθος μας οδηγεί στο «Πάσχα», δηλαδή στήν έξοδο από τό «εγώ» γιά νά συναντήσουμε τον άλλον, τόν εγγύς ή τον μακράν συνάνθρωπο, αναγνωρίζοντας στο πρόσωπο του τόν «ελάχιστο αδελφό» του Χριστού.

"Ας είναι, λοιπόν, τό φετινό Πάσχα μιά έξοδος από τόν φόβο και τήν απόγνωση προς τήν ελπίδα και τήν αγαπητική δημιουργικότητα, από τήν υποκρισία στήν αλήθεια, από τόν ατομισμό στήν κοινωνία της αγάπης, από τις ποικίλες φανερώσεις τοϋ θανάτου στήν εμπειρία της αναστημένης ζωής.

Αδελφοί μου και τέκνα έν Κυρίω αγαπητά, Καλό Πάσχα!!!!

Χριστός Ανέστη»,

Αληθώς Ανέστη».

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

† Ο Αθηνών ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ Β΄