ΡΩΣΙΚΗ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ

 

Αναφορά στην μεγάλη Σύνοδο των Ορθοδόξων που θα γίνει το 2016 στην Κωνσταντινούπολη έκανε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος κατά τη συνάντηση που είχε νωρίτερα με αντιπροσωπεία από την εκκλησία της Ρωσίας.  «Το 2016 που θα συναντηθούμε να έχουμε κάνει δυο βήματα μπροστά», εξέφρασε την επιθυμία του ο Αρχιεπίσκοπος κατά τη συνομιλία που είχε στην Αρχιεπισκοπή με τη ρωσική αντιπροσωπεία.

 
Η ρωσική αντιπροσωπεία αποτελείται από τον μητροπολίτη Ορενμπουργκ και Σαράκτας κ. Βαλεντίνο, τον μητροπολίτη Περμ και Σολικαμσκ κ. Μεθόδιο, τον ηγούμενο κ. Nikodim, πρύτανη της Θεολογικής Ακαδημίας Μόσχας, τον πρωτοπρεσβύτερο Andrey Anatolievich, τον γραμματέα του μητροπολίτη Ορενμπουργκ καθώς και δημοσιογράφο ρωσικού τηλεοπτικού σταθμού.

Η επίσκεψη αυτή της ρωσικής αντιπροσωπείας στον Αρχιεπίσκοπο πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της συνεργασίας των δύο εκκλησιών στον τομέα του θρησκευτικού τουρισμού. Ο Μακαριώτατος μιλώντας για τον Πατριάρχη της Ρωσίας, χαρακτήρισε τον κ. Κύριλλο άνθρωπο με πολλά προσόντα. Τη ρωσική αντιπροσωπεία που συνοδευόταν από τον μητροπολίτη Δωδώνης κ. Χρυσόστομο και τον αρχιμανδρίτη Σπυρίδωνα Κατραμάνδο, υπεύθυνο του γραφείου του θρησκευτικού τουρισμού της Ιεράς Συνόδου, υποδέχθηκε ο πρωτοσύγκελος της Αρχιεπισκοπής αρχιμανδρίτης Συμεών Βολιώτης.

 
Ο μητροπολίτης Δωδώνης διατηρεί χρόνιους δεσμούς με την εκκλησία της Ρωσίας, συγκεκριμένα από το 1978, και εξιστορεί πολλά από αυτή την συνεργασία και ως διευθυντής του γραφείου του θρησκευτικού τουρισμού της Ιεράς Συνόδου.«Αυτή η ανταλλαγή επισκέψεων είναι ιδιαίτερα ωφέλιμη και έχουμε ανάγκη από τέτοιου είδους συνεργασίες ανάμεσα στους Ορθοδόξους», υπογράμμισε ο Αρχιεπίσκοπος και ζήτησε από τη ρωσική αντιπροσωπεία να μεταφέρει τις ευχές και την αγάπη του στον Πατριάρχη Μόσχας.

 
Από την πλευρά του, ο μητροπολίτης Ορενμπουργκ και Σαράκτας κ. Βαλεντίνος, αφού αναφέρθηκε στο ταξίδι της αντιπροσωπείας στην Αθήνα, δήλωσε ότι «στην μεγάλη Σύνοδο το 2016, θέλουμε όλες τις εκκλησίες σαν αδελφές και όχι να είναι η μία μεγαλύτερη από την άλλη».

 

ΕΠΤΑ ΚΑΡΠΟΦΟΡΑ ΕΤΗ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΕΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΦΙΛΟΥΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΤΟΥ Β΄

 

Επτά χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την ημέρα εκείνη της εκλογής, του από Θηβών και Λεβαδείας Κ.κ. Ιερωνύμου στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο των Αθηνών, όπου η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος τον εξέλεξε Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος. Οι Άρχοντες, ο Κλήρος και ο Λαός τον υποδέχθηκαν αναφωνώντας με το ΑΞΙΟΣ-ΑΞΙΟΣ την 7ην Φεβρουαρίου 2008.   

Μέσα από τον Ενθρονιστήριο λόγο του, «μίλησε» στις καρδιές του ποιμνίου του. Αμέσως μετά την ανάρρησή του στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο άρχισε το έργο του κάνοντας πράξη τις εξαγγελίες του. Με μια σπάνια ευγένεια ψυχής και καρδιάς, με μια απλότητα και μια αμεσότητα, σαν στοργικός πατέρας από την πρώτη ημέρα αγκάλιασε τα παιδιά του και από τότε υπάρχει μέσα στις καρδιές όλου του ποιμνίου του.

Ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος δεν λειτουργεί με πρωτόκολλα, βρίσκεται παντού στον Άστεγο, στον Γέροντα, στον πεινασμένο, τολμάει ακόμα να πάει εκεί όπου συχνάζει η νεολαία, γιατί γνωρίζει ότι από αυτή την συναναστροφή, πάντα κάτι εποικοδομητικό θα προκύψει και έχει καταφέρει πολλά από αυτές τις άξαφνες συναντήσεις του με τους νέους. Ταπεινός όπως πάντα, προσιτός γνήσιος κήρυκας του Ευαγγελίου μα προπάντων ακούραστος.   

Ως Πρόεδρος της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου και της Ιεραρχίας, πράττει το χρέος του χωρίς δημαγωγία και εντυπωσιακή προβολή, διότι πιστεύει ακράδαντα πως ότι ο Επίσκοπος ο εις τύπον Χριστού ιστάμενος οφείλει να είναι η εσταυρωμένη αλήθεια. Ο Μακαριώτατος φέρεται και ενεργεί ως αληθινός πνευματικός ηγέτης, αντιμετωπίζοντας κάθε άνθρωπο ως δημιούργημα του Θεού, ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα, θρησκεία και Εθνικές καταβολές.

Ευαγγελίζεται την ειρήνη, την αγάπη και την συναδελφοσύνη των λαών, χωρίς διακρίσεις, χωρίς τείχη και αποκλεισμούς. Έχει με τον τρόπο του γκρεμίσει προλήψεις και προκαταλήψεις σχετικά με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Είναι ο Ιεράρχης που δεν θέλει να προβάλλει το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας, καθώς πιστεύει ακράδαντα ότι αυτό πρέπει να γίνεται αθόρυβα εξάλλου συχνά λέει στους συνεργάτες του:«Αφήστε να μιλήσουν τα έργα δεν χρειάζεται να μιλάμε εμείς». 

Γι΄ αυτό δεν θα αναφερθούμε αναλυτικά στο μεγάλο έργο που έχει κάνει μέχρι σήμερα ο Μακαριώτατος από την ημέρα που εξελέγη στον Θρόνο των Αθηνών. Μπορείτε όμως να επισκεφθείτε τις Ιστοσελίδες της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών για να ενημερωθείτε πλήρως και εμπεριστατωμένα, για τα ήδη τελειωμένα έργα που είχε προγραμματίσει από την πρώτη μέρα. 

1) http://iaath.gr/index.php/2010-02-05-11-33-20 και   
2) http://www.mkoapostoli.gr/ 

Συμπάσχει στον πόνο του άλλου, όπως επίσης παρέχει και απλόχερα αν χρειαστεί την συγγνώμη. Πονάει όταν δεν τελειώνουν γρήγορα τα έργα της Εκκλησίας διότι βιάζεται για να στεγάσει ανθρώπους εμπερίστατους όπως, την αντιμετώπιση βαρέων νοσημάτων, άτομα για απεξάρτηση από ναρκωτικές ουσίες, παιδιά με ειδικές ανάγκες, γέροντες και άλλες κοινωνικές και πνευματικές δραστηριότητες της Εκκλησίας για τον άνθρωπο. Το ίδιο εξάλλου άγχος και αγωνία είχε ως Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας, εδώ όμως προχωρά πιο γοργά διότι οι  ανάγκες είναι περισσότερες και τα χρόνια έχουν αλλάξει. 

Πολλές φορές υποστηρίζομε ότι πρέπει να δημιουργούμε πρότυπα, ιδιαίτερα στην σύγχρονη εποχή που τα γνήσια πρότυπα έχουν ξεθωριάσει. Δεν είναι κατακριτέο αυτό, είναι όμως ακόμη καλύτερο όταν τα πρότυπα δεν τα δημιουργούμε, αλλά τα αναγνωρίζουμε, τα αντιλαμβανόμαστε, τα παραδεχόμαστε, τα μαρτυρούμε, τα αναζητούμε και τελικά τα ανακαλύπτουμε και τα απολαμβάνουμε στην φυσική τους κατάσταση. 

Ο Αρχιεπίσκοπος γνωρίζει πολύ καλά ότι ένας ηγέτης δεν είναι αυτός που μόνο χτίζει, ανακαινίζει, οικοδομεί, διοικεί ή που προσπαθεί να επιδείξει ένα κοινωνικό έργο για να αποσπάσει τα χειροκροτήματα των πολλών. Γι’ αυτό με την παρουσία του μπορεί και ομιλεί σε κάθε άνθρωπο χωριστά και κερδίζει καρδιές.   

Με την ευφυΐα και την σοφία που τον διακρίνει καθώς και την κρυστάλλινη ευθυγνωμία του επιλύει τα παρουσιαζόμενα προβλήματα της Εκκλησίας είτε αυτά είναι πρακτικά, είτε  κοινωνικά, είτε δογματικά, είτε διοικητικά. Προωρά τα πάντα. Μόνο η ζωή που την αφιερώνεις στους άλλους είναι ζωή που αξίζει.

Πολλές σελίδες θα χρειαστούν για να αναφερθεί κανείς στο πολυσχιδές έργο του Μακαριωτάτου το οποίο δεν διαλαλεί, διότι θεωρεί ότι για έναν Επίσκοπο κορυφαία στιγμή της Ποιμαντορίας του είναι η συνεχής πνευματική άνθηση μιας Τοπικής Εκκλησίας της οποίας την ευθύνη έχει, διότι τότε και μόνο πολιτογραφεί πολίτες του ουρανού. 

Εμείς από το Ιστολόγιό μας σπεύδουμε να ευχηθούμε, στον Μακαριώτατο τα βέλτιστα και τα κρείττονα ο δε Παντοκράτωρ Κύριος να του ανταποδίδει εκατονταπλασίως τις θυσίες και τους κόπους της πολύχρονης και καλλίκαρπης διακονίας του στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος. 

 Π.ΒΟΙΩΤΟΣ

 

ΟΣΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ Ο ΕΝ ΣΤΕΙΡΙΩ ΒΟΙΩΤΙΑΣ

 

Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ: H καταγωγή της οικογενείας του Οσίου Λουκά, του ιδρυτή της μονής, ήταν από την Αίγινα. Για το φόβο όμως των Σαρακηνών οι πρόγονοί του εγκαταστάθηκαν στα παράλια της Φωκίδας, κοντά στους πρόποδες του όρους του Ιωάννου ή Ιωαννίτζη ή όπως το λένε σήμερα οι Δεσφινιώτες, Γιαννιμάκι. Για τον ίδιο όμως λόγο έφυγαν και απ' εκεί και πήγαν στο Καστόριον, το σημερινό Καστρί. Όπως είναι γνωστό εκεί ήταν οι Δελφοί, ο ιερός δηλαδή χώρος του θεού Απόλλωνα με το περίφημο Μαντείο της Πυθίας.

Εκεί γεννήθηκε ο Λουκάς, τον Ιούλιο του 896 μ.Χ. Ήταν το τρίτο από τα επτά παιδιά του Στέφανου και της Ευφροσύνης. Από μικρός έδειχνε μεγάλη κλίση για τον ασκητικό βίο και περνούσε τις ώρες του με συνεχή προσευχή. Το 910, σε ηλικία 14 ετών, ακολούθησε δύο μοναχούς στην Αθήνα. Στην Εκκλησία της Παναγίας της Αθηνιώτισσας, που τότε ήταν πάνω στην Ακρόπολη ή, όπως λένε άλλοι, στο μοναστήρι της Μεγάλης Παναγίας, το σημερινό Μοναστηράκι, ο Λουκάς έγινε μοναχός. 

Πιθανόν να έμεινε για λίγο σ' ένα ασκητήριο στην πλαγιά του Υμηττού, όπου σήμερα είναι η μονή του Αστερίου, Ασκητήριο Λουκά από του Στειρίου - Αστερίου, κατά κάποια εκδοχή. Με τις πολλές όμως παρακλήσεις της μητέρας του ξαναγύρισε στο Καστόριο. Μετά από λίγους μήνες πήγε να ασκητέψει στο Γιαννιμάκι, όπου έμεινε επτά χρόνια, κοντά σ' ένα μικρό εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων, Κοσμά και Δαμιανού. Από δύο μοναχούς που πέρασαν απ' εκεί πηγαίνοντας στη Ρώμη, πήρε το μέγα αγγελικόν σχήμα, έγινε δηλαδή μεγαλόσχημος. 

Για να αποφύγει τις βαρβαρικές επιδρομές πήγε στο Ζεμενό της Κορινθίας, όπου έμεινε κοντά σε έναν ασκητή - στυλίτη 10 χρόνια. Το 927 σε ηλικία 31 ετών γύρισε και πάλι στο Γιαννιμάκι, όπου έμεινε 12 χρόνια. Απ' εκεί πήγε στο Καλάμι, ένα ωραίο και δροσερό μέρος, με νερό, ανατολικά της Αντίκυρας (σήμερα λέγεται Ζάλτσα).  Μετά όμως από 3 χρόνια, για να σωθεί από τις επιδρομές των Τούρκων κατέφυγε στον Αμπελώνα, ένα έρημo ξερονήσι, όπου έμεινε 3 χρόνια εκεί επήγαν οι Στειριώτες και τον έπεισαν να έλθει κοντά στο χωριό τους.

Το 946, όταν ο Όσιος Λουκάς ήταν περίπου 49 ετών, εγκαταστάθηκε στην καταπράσινη και μαγευτική θέση, όπου σήμερα είναι το μοναστήρι του. Έκτισε το κελί του, ένα εκκλησάκι για να προσεύχεται και έφτιαξε έναν ωραίο κήπο, όπου καλλιεργούσε τα χορταρικά του. Η φήμη του τράβηξε εκεί και άλλους ασκητές, όπως το Γρηγόριο, τον Παγκράτιο, το Θεοδόσιο. Μαζί τους και με την οικονομική βοήθεια πολλών θαυμαστών του, στρατηγών και άλλων αξιωματούχων του Κράτους, άρχισε την οικοδόμηση της εκκλησίας της Αγίας Βαρβάρας. Δεν πρόλαβε όμως να την τελειώσει. Το Νοέμβριο του 952 πρόβλεψε το θάνατο του και στις 7 Φεβρουαρίου του 953 εγκατέλειψε την επίγεια ζωή. 

Έζησε 56 έτη, 7 μήνες και 8 μέρες. Ο μαθητής του Γρηγόριος τον έθαψε μέσα στο κελί του. Μετά το θάνατό του, η φήμη ότι το λείψανά του ήταν θαυματουργά έκανε πλήθος πιστών να συρρέουν στο μοναστήρι για να θεραπευθούν, και τα αρχικά κτίσματα έδωσαν τη θέση τους σε μνημειωδέστερα κτίρια. Ύστερα από 2 χρόνια, το 955 μ.Χ., οι συνασκητές και μαθητές του γιόρτασαν για πρώτη φορά τη μνήμη της Κοίμησής του. Ο Όσιος Λουκάς εκτός από την αυστηρή ασκητική ζωή που έκανε, την ταπεινοφροσύνη του, την αγάπη του για όλους τους ανθρώπους, την απέραντη φιλανθρωπία του, την ακλόνητη πίστη του στο Χριστό και γενικά την ευσέβειά του, είχε μεγάλη θαυματουργική και θεραπευτική δύναμη. 

Άπειρα είναι τα θαύματα που έκανε στη ζωή του, αλλά και μετά το θάνατο του εκατοντάδες και χιλιάδες ασθενείς έρχονταν προσκυνητές και ικέτες στον τάφο του από τον οποίο ανάβλυζε μύρο, και έβρισκαν τη θεραπεία τους. Αλλά εκτός από τ' άλλα ο Όσιος είχε και προφητική ικανότητα. Πολλά γεγονότα είχε προβλέψει, όπως την επιδρομή των Βουλγάρων, την απελευθέρωση της Κρήτης από την κατοχή των Αράβων, το θάνατό του κ.λ.π. Δικαιολογημένη λοιπόν ήταν η εκτίμηση και η αγάπη που είχαν γι' αυτόν όλοι οι Χριστιανοί. 

Η απελευθέρωση μάλιστα της Κρήτης, την οποία είχε προβλέψει το 942 και η οποία πραγματοποιήθηκε 20 περίπου χρόνια ύστερα, το 961 μ.Χ. από το Νικηφόρο Φωκά, συντέλεσε στο να αυξηθεί ο σεβασμός προς τη μνήμη του σ' όλη τη Χριστιανοσύνη και ιδιαιτέρως στη βασιλεύουσα Κωνσταντινούπολη.  Πλούσιες δωρεές στέλνονταν στη Μονή τακτικά. Έτσι, όχι μόνο τελείωσε η εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας, η οποία σήμερα είναι αφιερωμένη στη Θεοτόκο, αλλά ύστερα από λίγα χρόνια, το 1011 μ.Χ., κτίστηκε και ο δεύτερος, ο μεγάλος ναός, το Καθολικό, από τον ηγούμενο Φιλόθεο και τους συνασκητές του Γαβριήλ, Γρηγόριο, Πέτρο κ.ά.  

Η εκκλησία αυτή αφιερώθηκε στον Όσιο Λουκά και μέσα σ' αυτήν τοποθετήθηκε η λειψανοθήκη του.  Το μοναστήρι είχε πολλές ατυχίες και πέρασε μεγάλες δυσκολίες. Στη Φράγκικη κατοχή το 1204 μ.Χ. έπαθε ζημιές και έχασε πολλά από τα πολύτιμα κειμήλιά του και τα πλούτη του.

  

Το ιερό λείψανο του Οσίου Λουκά με τις ενέργειες του τότε Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θηβών και Λεβαδείας και νυν Αρχιεπισκόπου Κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ, σήμερα βρίσκεται στο μοναστήρι, όπου έφθασε το 1986 από την Βενετία και δεκάδες επισκέπτες από την Ελλάδα, και όχι μόνο, εισρέουν καθημερινά για να το προσκυνήσουν. 

Π.ΒΟΙΩΤΟΣ