Αυτού του είδους οι δηλώσεις δικαιώνουν,
απλώς, όλους εκείνους που είχαν και συνεχίζουν να έχουν μικρές ή μεγάλες
επιφυλάξεις για την ικανότητα αλλά και για τις πραγματικές διαθέσεις του κ.
Βαρθολομαίου να υπερασπιστεί την ακεραιότητα της Ελλάδας, τον ελληνισμό και εν
γένει την Ορθοδοξία. Δυστυχώς, για τον ίδιο, επιβεβαιώνει με
τον "καλύτερο δυνατό τρόπο" εκείνους που τον κατηγορούν όχι ως
ανίκανο, αλλά ως ικανότατο διαχειριστή της παγκοσμιοποίησης...
Και ως.. άξιο τέκνο του ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ, θα συμπληρώσω
εγώ...
Η Θράκη, η Μακεδονία, η Ήπειρός και τα νησιά του Αιγαίου, δεν είναι "ΝΕΕΣ ΧΩΡΕΣ" βρε αντίχριστε...
ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ, είτε σου
γουστάρει, είτε όχι.
Με εγνωσμένη, λοιπόν, την δύσκολη θέση άμυνας στην οποία βρίσκεται
ο Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, αισθανθήκαμε ιδιαίτερη έκπληξη, καθώς και
απογοήτευση και πικρία, όταν τον ακούσαμε να δηλώνει πως οι Νέες Χώρες ανήκουν στο
Πατριαρχείο!!!
Οι
λεγόμενες "νέες χώρες" είναι επαρχίες του Οικουμενικού Πατριαρχείου
(Ήπειρος, Μακεδονία, Θράκη, νησιά ανατολικού Αιγαίου), οι οποίες με Πατριαρχική
και Συνοδική Πράξη του 1928 διοικούνται «επιτροπικώς» από την Εκκλησία της
Ελλάδος.
Με δεδομένη την γεωγραφική τοποθέτηση των "νέων χωρών"
γίνεται αντιληπτό πως το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως εμφανίζεται ως ο
"φορέας" που "κατέχει" το σύνολο της προβληματικής
συνοριογραμμής της Ελλάδας! Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες μας,
στις εκκλησίες της Θράκης (δεν γνωρίζουμε εάν συμβαίνει σε όλες) δεν γίνεται
καμία δοξαστική αναφορά στον Αρχιεπίσκοπο Ελλάδος, Ιερώνυμο, αλλά γίνεται στον
Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο! Στο σημείο αυτό θέτουμε και το πρώτο ερώτημα:
Ο τίτλος του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου
είναι "Αθηνών και πάσης Ελλάδος", αλλά με τις δηλώσεις του ο κ.
Βαρθολομαίος φαίνεται πως εξαιρεί τις "νέες χώρες" από την Ελλάδα,
αφού εμφανίζεται ως ο "κυρίαρχος" (πνευματικός και θρησκευτικός) σε
αυτές! Ρωτάμε, λοιπόν, ευθέως τόσο τον κ. Ιερώνυμο, όσο και τον κ.κ. Βαρθολομαίο:
Ποιά είναι η έκταση της Ελλάδας και πως
γίνεται ανεκτή η απόσχιση των "νέων χωρών" από τον κορμό της χώρας,
ελέω μίας απαίτησης (κι ενός χρυσόβουλου τούρκου σουλτάνου) του κ.κ.
Βαρθολομαίου; Όμως, επειδή ο Πατριάρχης προκαλεί με την τοποθέτησή του, και με
δεδομένη την προσωπικότητα του ισλαμιστή προέδρου της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν,
αναρωτιόμαστε:
Εάν ο Ερντογάν απαιτήσει το κτίσιμο,
ενός, πέντε, δέκα, εκατό ή πεντακοσίων τζαμιών στις "νέες χώρες", από
τον Βαρθλομαίο, ειδάλλως η τουρκική κυβέρνηση θα αποφασίσει να γκρεμίσει έναν,
δύο, πέντε ή δέκα χριστιανικούς ναούς στην Κωνσταντινούπολη, για να τους κάνει
πάρκα, μουσεία, αποθήκες, πάρκινγκ ή ακόμη και...τζαμιά, ο κ. Βαρθολομαίος θα
ικανοποιήσει την απαίτηση του τούρκου ισλαμιστή Προέδρου; Ή υπάρχει κάποιος που πιστεύει πως μία
τέτοια απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης θα βρει αντιστάσεις στην δυτική ή την
τουρκική κοινωνία; Η ερώτηση, λοιπόν, είναι σαφής:
Ο κ. Βαρθολομαίος, όντας πιεζόμενος και
πιιθανότατα εκβιαζόμενος, θα επιτρέψει ή και θα ζητήσει από τους μητροπολίτες
των νέων χωρών να συναινέσουν στην ανέγερση τζαμιών, προκειμένου να διασώσει
ιερούς ναούς μέσα στην Τουρκία; Είναι προφανές πως θα
"λυγίσει" και "μέσα σε πνεύμα αγάπης, ομόνοιας, αλληλοκατανόησης
και φιλίας" θα απαιτήσει από την Ελλάδα να προβεί στις κατάλληλες
ενέργειες για την άμεση ικανοποίηση του "αιτήματος του τούρκου Προέδρου.
Είτε μας αρέσει, είτε όχι, ο κ.
Βαρθολομαίος είναι Πατριάρχης υπό ομηρεία και υπό συνεχή άσκηση πιέσεων. Με
απλά λόγια, τελεί υπό αιχμαλωσία και ως εκ τούτου, δεν θα έπρεπε να επιτρέψει
σε κανέναν (πόσω δε μάλλον στον ίδιο του τον εαυτό) να του "φορτώσει"
την διοικητική ευθύνη, μέριμνα και οποιαδήποτε επιμελητεία των "νέων
χωρών", αφού αυτομάτως αυτές γίνονται εύκολο θήραμα στους σχεδιασμούς της
τουρκικής επιθετικής προς την Ελλάδα εξωτερικής πολιτικής.
Ο κ. Βαρθολομαίος όφειλε, ακόμη και αν του πρόσφεραν τις "νέες
χώρες", να αρνηθεί ευγενικά και να ξεχάσει τα χρυσόβουλα και τις
οποιουδήποτε τύπου εποπτείες και "πνευματικές" ή άλλες εκ μέρους του
ευθύνες, γιατί αυτή ακριβώς η προσωπική του στάση δημιουργεί μείζονα
επιπρόσθετα εθνικά προβλήματα στην Ελλάδα, η οποία μέχρι σήμερα είχε να
αντιμετωπίσει τις τουρκικές μεθοδεύσεις και σχεδιασμούς εις βάρος των
συγκεκριμένων γεωγραφικών χώρων, που όλως τυχαίως ο Πατριάρχης
Κωνσταντινουπόλεως τις αποκαλεί "νέες χώρες" και τις θεωρεί
"κτήμα" του Πατριαρχείου.
Δυστυχώς, σύμφωνα με τις εξελίξεις, η
ελληνική εξωτερική πολιτική (βιώνοντας τον δικό της κυκεώνα λόγω ανύπαρκτου
σχεδιασμού αλλά και εξαιτίας της πολιτικής ηγεσίας) από τούδε και στο εξής
υποχρεούται να παρακολουθεί στενά και τις δηλώσεις, τις επαφές και τις όποιες
άλλες κινήσεις του κ. Βαρθολομαίου, ο οποίος "ρίχνει νερό στον μύλο"
της Τουρκίας και μετατρέπει το Πατριαρχείο σε όπλο της τουρκικής εξωτερικής
πολιτικής.
Δεν επιθυμούμε να κρίνουμε το πνευματικό
έργο του κ. Βαρθολομαίου, αλλά ούτε επιθυμούμε να ασκεί οποιαδήποτε πολιτική
(ιδιαίτερα πολιτική ευνοϊκή προς τις βλέψεις της Τουρκίας) και θα επιθυμούσαμε
την επί των εθνικών θεμάτων σιωπή του, η οποία μπορεί να μεταβληθεί σε
χρυσάφι... Άραγε, γιατί ο κ. Βαρθλομαίος δεν έκανε δηλώσεις κατά της γενοκτόνου
πολιτικής που ασκούν οι τελευταίες κυβερνήσεις στην Ελλάδα;
Γιατί δεν υπερασπίζεται τους Έλληνες
στην ολομέτωπη επίθεση που δέχονται και η οποία εξωθεί πολλούς στην αυτοκτονία;
Γιατί ο "πνευματικός υπεύθυνος" της Ορθοδοξίας δεν βρίσκει λόγια (και
χρήματα μέσω των διεθνών γνωριμιών του) για να βοηθήσει την Ελλάδα που
ταλανίζεται από τα χτυπήματα των διεθνών τοκογλύφων; Τέλος, γιατί προχωρά τόσο
ανεύθυνα σε δηλώσεις που μόνο προβλήματα μπορούν να δημιουργήσουν;
