Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΙΜΗΣΕ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ ΚΥΡΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ

 

"Να έχουμε ταπεινό φρόνημα όπως ο μακαριστός Μητροπολίτης Νικόδημος" είπε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος κατά την τελετή μετονομασίας του "κέντρου φροντίδας ηλικιωμένων χρονίως πασχόντων" της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας σε "Νικοδήμειο Θεραπευτήριο" και του περιφερειακού δρόμου Κ4 σε οδό "Μητροπολίτου Νικοδήμου Γραικού".

Ο Αρχιεπίσκοπος τέλεσε τρισάγιο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας Νικοδήμου και αμέσως μετά μίλησε για το ήθος και τη σεμνότητά του. "Σήμερα, σεμνά και ταπεινά, όπως ταίριαζε στον μακαριστό, επιτελούμε ένα χρέος. Δεν ζήτησε ποτέ ο ίδιος ούτε να τον υπηρετήσουμε, ούτε να τον τιμήσουμε ιδιαίτερα, αλλά η πορεία του και η διακονία του μας έχει φορτίσει με πολλές μνήμες και αφορμές και σε δύσκολες περιπτώσεις φέρουμε πάντοτε στη ζωή μας, όσοι τον ζήσαμε, το παράδειγμά του.

Είναι αυτός που άνοιξε το δρόμο στην Τοπική Εκκλησία για μια θέαση της ζωής και εξυπηρέτησης του ανθρώπου από μια άλλη πλευρά. Βέβαια, βασικός σκοπός της Εκκλησίας είναι να βοηθήσει πνευματικά και ψυχικά τον άνθρωπο. Να σταθεί πλάι του. Να τον βοηθήσει. Ο Κύριος ζήτησε να αγαπήσουμε τον Θεό με όλη μας τη δύναμη και τον συνάνθρωπό μας σαν τον εαυτό μας. Αυτό για τον Μητροπολίτη Νικόδημο, τότε που ήταν παπάς λίγο πριν την έναρξη του β' παγκοσμίου πολέμου, έγινε πράξη με έναν τρόπο δύσκολο και περίεργο.

 

Έβλεπε κάποιους ανθρώπους στα Πετράλωνα που ήθελαν να εκκλησιαστούν και δε μπορούσαν γιατί ήταν κωφάλαλοι. Τότε με τη βοήθεια κάποιων από αυτούς σχημάτισε τη νοηματική γλώσσα και έγινε αυτός που άνοιξε την πόρτα σε έναν κόσμο βουβό". Ο Αρχιεπίσκοπος επίσης μίλησε για τη συνεργασία του με τον μακαριστό Μητροπολίτη και αναφέρθηκε στα χαρίσματά του. Μίλησε για τις τελευταίες ημέρες του μακαριστού και την επιθυμία του να μοιραστούν όλα τα υπάρχοντά του σε όσους είχαν ανάγκη, ενώ το σπίτι του, το δώρισε στο σωματείο των κωφαλάλων.

"Έφυγε από αυτόν τον κόσμο χωρίς να ζητήσει και να υποχρεωθεί σε κανέναν. Βοηθούσε μυστικά όποιον μπορούσε και υποστήριζε ότι η ζωή αξίζει και παίρνει ιδιαίτερο νόημα όταν αγαπάμε τους ανθρώπους και τους δίνουμε ό,τι μπορούμε". Αμέσως μετά πραγματοποιήθηκαν τα αποκαλυπτήρια της μαρμάρινης επιγραφής στο ίδρυμα, καθώς και του οδοσήματος. Το "Νικοδήμειο Θεραπευτήριο" λειτουργεί από το 2004 και σήμερα φιλοξενεί περίπου 70 ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Συνεργάζεται με νευρολόγο, παθολόγο, καρδιολόγο και φυσιοθεραπευτές, ενώ απασχολεί πάνω από 30 εργαζόμενους.

Ο κατά κόσμον Νικόλαος Γραικός γεννήθηκε στον Πειραιά στις 29 Δεκεμβρίου του 1908 και ήταν το όγδοο παιδί ευσεβούς οικογενείας. Από τα παιδικά του χρόνια γεύτηκε τις δυσκολίες της ζωής. Απ’ τη Β’ τάξη του Δημοτικού μέχρι και το πτυχίο του Πανεπιστημίου ήταν εργαζόμενος. Γράφει κάπου ο ίδιος: «πόσες φορές κατά την διάρκεια των παραδόσεων από την κούραση έκλειναν τα μάτια μου και το κεφάλι έγερνε στο θρανίο μου». Η συνάντηση του και γνωριμία με τον π. Σεραφείμ Παπακώστα, ιεροκήρυκα του Μητροπολιτικού Ναού Αθηνών, υπήρξε καθοριστική για την μετέπειτα πορεία του.

Διάκονος χειροτονήθηκε στις 26 Ιουλίου του 1940, από τον Μητροπολίτη Δημητριάδος Ιωακείμ και Πρεσβύτερος στις 12 Σεπτεμβρίου του ιδίου έτους, από τον Βρεσθένης Γερμανό. Είκοσι επτά ολόκληρα χρόνια υπηρέτησε στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών, ως εφημέριος, πνευματικός, σκευοφύλακας, ακόμη ως διευθυντής της θρησκευτικής υπηρεσίας στρατού, προσφέροντας, όπου εργάσθηκε, πολύπλευρη και πολύτιμη διακονία.

Στις δύσκολες ημέρες της κατοχής ήταν ο τακτικός επισκέπτης των φυλακών για να ευλογήσει, στηρίξει τους πατριώτες και πολλές φορές να τους συνοδεύσει μέχρι τον τόπο της εκτελέσεως. Η αγαπημένη του όμως διακονία ήταν οι κωφάλαλοι, αυτός ο μέχρι τότε ανεξερεύνητος κόσμος της σιωπής. Γίνεται ο ιδρυτής και Πρόεδρος του Σωματείου «ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΩΝ ΚΩΦΑΛΑΛΩΝ Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ».

Έξι δεκαετίες περίπου θα ασχοληθεί μαζί τους για να επιτύχει ένα μεγάλο έργο, πρωτοποριακό, με φαντασία και κυρίως με αγάπη Χριστού, γι’ αυτό και θα μείνει ανεξίτηλο. Στις 8 Ιουνίου 1967 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας. Στην Βοιωτία ως Μητροπολίτης συνάντησε δύσκολες καταστάσεις. Ένας χώρος εκκλησιαστικός με τεράστια και πολύπλοκα προβλήματα. Η εργατικότητα, η υπομονή και επιμονή του αλλά περισσότερο η πίστη του και η προσευχή του συνετέλεσαν ώστε να επιτελέσει ένα αθόρυβο αλλά σημαντικό εκκλησιαστικό έργο.

 

Αν ο χώρος δεν επιτρέπει να απαριθμήσουμε συγκεκριμένα έργα διαποιμάνσεως στις ενορίες, στα ιδρύματα, στα μοναστήρια, δεν μπορούμε να μην σταματήσουμε στον χαρακτήρα και το ήθος αυτής της διακονίας. Μιας διακονίας αθόρυβης, πειθαρχημένης στη ζωή της Εκκλησίας, που έφθασε στα όρια της θυσίας. Το 1981 παραιτήθηκε της ενεργού υπηρεσίας. Αποσυρμένος απ’ την οχληρή διοίκηση δεν έπαυσε να παρακολουθεί άγρυπνα και με αγάπη την κάθε πτυχή της εκκλησιαστικής ζωής μέχρι τον περασμένο χρόνο, που οι δυνάμεις του άρχισαν να τον εγκαταλείπουν.

Ευτύχησε να ζήσει ανάμεσα στα πνευματικά του παιδιά που τόσο τον αγαπούσαν και τον σέβονταν. Ευτυχήσαμε όλοι μας να περιτριγυρίζουμε και να διακονούμε μια οσιακή μορφή. Οι μοναχές της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Μαζαρακίου έδωσαν αγάπη και πήραν πλούσια ευλογία. Συμφιλιωμένος με την αναχώρηση από τον κόσμο αυτό, ετοίμασε μόνος την τελευταία επίγεια κατοικία του που έκτισε πλάι του Ναού των Αγίων Μυροφόρων Γυναικών και του Αγίου Νικοδήμου.

«Ήρθε ο καιρός να φύγω», μας έλεγε, «να συναντήσω τον Κύριο που τόσο αγάπησα. Δεν φοβούμαι, το επιθυμώ, αλλ’ όμως είναι δύσκολο. Δύσκολο το πέρασμα». Ξαπλωμένος στην απλωτή καρέκλα, απέναντι στο αναμμένο τζάκι, μέσα σ’ ένα ζεστό περιβάλλον ο γέροντας μας έφυγε οσιακά, στις 15 Φεβρουαρίου 1996. Η Διαθήκη του είναι ανακεφαλαίωση της ζωής του. Αποπνέει άρωμα πίστεως, ελπίδα αναστάσεως, γεμάτη απλότητα, αγάπη, στοργή, ενδιαφέρον γι’ αυτό και σκορπίζει ηρεμία, γαλήνη, αισιοδοξία.

«Ο Τάφος», γράφει, «να είναι απλούς και απέριττος. Μια πλάκα και ένας σταυρός είναι αρκετά. Κάτω από το όνομα μου να χαραχθεί το Κυριακόν Λόγιον ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ». Όντως Μακάριος ο ανήρ.

 

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΟΧΗ ΕΧΕΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ

 

Προς

τον Βουλευτή Στερεάς Ελλάδος της Ν.Δ.

κ. Αθανάσιο Γιαννόπουλο

ayannopoulos@parliament.gr

κ. Γιαννόπουλε,

Με αφορμή την ειρωνική δήλωσή σας, σχετικά με την παρουσία του Αρχιεπισκόπου στην ορκωμοσία  και όχι «ενθρόνιση» του νέου Περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδος κ. Κώστα Μπακογιάννη θα ήθελα να σας επισημάνω τα κάτωθι.

Εν πρώτοις καταλαβαίνω την πικρία σας για την αποτυχία σας στο να εκλεγείτε Περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδος, αυτό όμως δεν σας δίνει το δικαίωμα να σπιλώνετε θεσμούς και πρόσωπα, διότι αυτά που δηλώσατε στις 28/8/2014 σας μειώνουν και δείχνουν μεγαλοπρεπώς την πολιτική σας ανεντιμότητα. Θα πρέπει να γνωρίζετε πως και η ανεντιμότητα έχει τα όριά της και η πολιτική αλητεία εσάς και κάποιων άλλων έχει ξεπεράσει κάθε όριο.

Σε τι σας ενόχλησε άραγε η παρουσία του Αρχιεπισκόπου και ποιος σας επέβαλε να λάβετε την ευλογία του Αρχιεπισκόπου, εφόσον ποθούσατε τόσο πολύ μόνο του κ. Νικολάου; Ντροπής πράγματα. Ο Αρχιεπίσκοπος δεν ασχολείται με πολιτικά θέματα και ούτε ήταν προσκολλημένος μονομερώς προεκλογικά στην υποψηφιότητα του κ. Μπακογιάννη όπως ψευδώς δηλώνετε, εξάλλου το έργο του κ. Κ. Μπακογιάννη ως Δημάρχου μιλάει από μόνο του στο Καρπενήσι.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος κ. Γιαννόπουλε είναι Αρχιεπίσκοπος όλων των Ελλήνων και όχι συγκεκριμένων πολιτικών ομάδων, έχετε ξεχάσει ίσως ότι ο Αρχιεπίσκοπος για το καλό της Χώρας μας είχε προσκληθεί από τον τότε Πρόεδρο της Κυβέρνησης κ. Γεώργιο Παπανδρέου σε Υπουργικό Συμβούλιο όπου και παρευρέθη.

Το ίδιο θα πράξει εάν τον χρειαστούν και άλλα κόμματα για το καλό του Έθνους. Εξάλλου ο νυν Αρχιεπίσκοπος δεν έχει ανάγκη από περγαμηνές ούτε το έπαιξε ποτέ Εθνάρχης, το ποιος είναι το δείχνει ο τρόπος ζωής του, γι΄ αυτό απεχθάνεται και τις ξεσκονίστρες, όποιος όμως έχει μάτια βλέπει! Ο Αρχιεπίσκοπος κ. Γιαννόπουλε δεν κρατά αποστάσεις ούτε από πλούσιους, ούτε από πτωχούς, ούτε από αμαρτωλούς διότι είναι όλα παιδιά του. 

Σε ότι αφορά τα περί μπροστάρη που του προσάπτετε για το Αντιρατσιστικό Νομοσχέδιο κ. Γιαννόπουλε, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι ο Αρχιεπίσκοπος σε τέτοια κρίσιμα θέματα δεν αποφασίζει μόνος του, σεβόμενος το Συνοδικό πάντα σύστημα, αυτός προτείνει ως Πρώτος και η Σύνοδος αποφασίζει. Η απορία μου όμως είναι κ. Γιαννόπουλε στα πανηγύρια και στους Επιταφίους που πάτε δεν ακούτε τι λέει ο Αρχιεπίσκοπος ή πάτε να μαζέψετε κανένα ψηφαλάκι;  Εάν όμως δεν ακούτε πρέπει να επισκεφθείτε τάχιστα κάποιον συνάδελφό σας  Ωτορινολαρυγγολόγο γιατί σίγουρα δεν ακούτε! 

Είπατε στην δήλωσή σας δεν ακούσατε να πάρει θέση για τους Αρμένιους και τους Πόντιους, διαβάστε λοιπόν τι έχει πει για τους Αρμένιους ο Αρχιεπίσκοπος στις 19/1/2011 προς τον Πρόεδρό τους κ.SERZH SARGSYAN: «Οι δύο λαοί μας έχουν παράλληλους βίους. Έχουν έναν πολιτισμό που ανάγεται στους παλαιούς χρόνους γνώρισαν και πολύ πόνο και δυστυχία από τους ίδιους ανθρώπους, αντιμετωπίζοντας τα ίδια προβλήματα και κάνοντας τον ίδιο αγώνα. 

Όλοι μας έχουμε διαβάσει και έχουμε παρακολουθήσει την τραγωδία του αρμενικού λαού, τον ξεριζωμό τους, αλλά πιστεύουμε ότι και εσείς γνωρίζετε όσα έζησαν οι Έλληνες και με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίστηκαν στη γειτονική χώρα. Αυτή είναι όμως η ιστορία και πρέπει στην ιστορία να κάνουμε εμβαθύνσεις και να φιλοσοφούμε. Και το πρώτο που θα μπορούσε κανείς να σημειώσει είναι ότι αυτός ο λαός της Αρμενίας δέχθηκε και τις δυσκολίες και τις ξεπέρασε στηριζόμενος στην Ορθόδοξη πίστη. 

Και ο λαός σας έμεινε χωρίς κρατική υπόσταση και τη θέση της ανέλαβε η Εκκλησία, ώστε εθναρχούσα να καθοδηγήσει και να συντηρήσει αυτόν τον λαό. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και σ’ αυτό τον τόπο για αιώνες όταν η Εκκλησία σκέπαζε, στήριζε και βοηθούσε αυτόν τον λαό. Αυτά όμως όλα πέρασαν κύριε Πρόεδρε και σήμερα ζούμε σε μια άλλη εποχή που έχει τις δικές της δυσκολίες και τα δικά της προβλήματα. 

Νομίζω ότι η συνεργασία μας, ιδιαίτερα ο σύνδεσμός μας με την Ορθόδοξη πίστη και η προσπάθειά μας να είμαστε ενωμένοι όλοι οι Ορθόδοξοι είναι ένα μέτρο που μπορεί να βοηθήσει τις σημερινές δυσκολίες. Κύριε Πρόεδρε, αναφέρατε προηγουμένως πως οι αξίες της Ορθόδοξης πίστης ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε αναντικατάστατες. Όταν αυτά ακούγονται από απλούς ανθρώπους ασφαλώς έχουν τη σημασία τους, αλλά όταν λέγονται από τα χείλη του Προέδρου μιας φίλης χώρας όπως είναι η Αρμενία έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα. 

Σας παρακαλούμε και πατρικώς σας προτρέπουμε να κάνετε τον αγώνα σας και να προσθέσετε και εσείς τη δική σας πέτρα στην ένωση όλων των Ορθοδόξων, όπου και αν βρίσκονται».

Όσον αφορά για τους Ποντίους κ. Γιαννόπουλε είχε πει στο Βέρμιο στις 15/8/2009:

Οι ξεριζωμένοι έλληνες του Πόντου, της Μικράς Ασίας, της Κύπρου γνωρίζουν ότι δεν είναι μια μάζα ανθρώπων που δοκιμάζεται αλλά ο λαός του Θεού. Η Παναγιά είναι η μητέρα μας, πρόσθεσε.

«Η Παρθένος Μαρία είναι σάρκα από την σάρκα μας. Συμπάσχει με τον πόνο του λαού. Χύνει τα δάκρυα της για μας. Μπορούμε να προσευχόμαστε σ’ αυτή γιατί ξέρουμε ότι στέκεται στο πλευρό μας σε κάθε στιγμή, στον πόνο, την συκοφαντία, το ξεριζωμό». «Ο λαός του Θεού μπορεί να είναι ανάδελφος αλλά ποτέ εγκαταλελειμμένος. Έχουμε μητέρα» τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος και συνέχισε: «Η Παναγία συμπορεύεται και συμμετέχει στην πολύπαθη πορεία του Γένους».

Στην πορεία του Γένους η Παναγία αποτέλεσε και αποτελεί για το Γένος ελπίδα, καταφυγή, και το αγαλίαμά μας. «Είθε ο τόπος μας να μη γνωρίσει άλλες καταστροφές».Αναφερόμενος επίσης στον ξεριζωμό των Ελλήνων από τον Πόντο, την Μικρά Ασία και την Κύπρο, υπογράμμισε ότι «αυτό σημαίνει πως όλοι θα πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και πρώτα οι πολιτικοί».

Σε ότι αφορά στα περί μπροστάρη στα κοινωνικά θέματα, που θέλετε τον Αρχιεπίσκοπο, δεν χρειάζεται να το σχολιάσω μάλλον θέλετε και αλλαγή φακών στα γυαλιά σας. Θα έπρεπε κ. Γιαννόπουλε εσείς και κάποιοι άλλοι που ασχολείστε με την πολιτική ειδικά σε αυτή την δύσκολη συγκυρία να προάγετε τον διάλογο και την ενότητα μέσα στην κοινωνία και όχι να προβάλλετε την προσωπική σας κόντρα με οποιονδήποτε συνάδελφό σας.

Λυπούμαι κ. Γιαννόπουλε διότι εγώ και πολλοί άλλοι σας θεωρούσαμε ποιο έντιμο από άλλους πολιτικούς, αλλά εσείς έχετε αντιληφθεί την καρέκλα ως περιουσιακό στοιχείο και αρνείσθε την πραγματικότητα, προφανώς για τα προσωπικά σας οφέλη γι΄αυτό είστε επιζήμιοι για τον τόπο. Όλα έχουν κάποιο όριο, ακόμα και η ανοχή σε όσους εκφράζονται  με «λάσπη» και «ανευθυνολογία». Δεν έχει όμως κανείς το δικαίωμα κ. Γιαννόπουλε να σπιλώνει συνειδήσεις και θεσμούς και αυτό θα το γευτείτε στην επερχόμενη κάλπη.

Αρκετά λοιπόν με τις προκλήσεις και τις μεθοδευμένες τακτικές των δυνάμεων της οπισθοδρόμησης και της υβρεολογίας, η ανοχή έχει και τα όριά της.Έχετε ξεπεράσει κάθε περιθώριο αμοιβαίου σεβασμού της δημοκρατικής συμπεριφοράς και επειδή εσείς δεν το αντιλαμβάνεστε κ. Γιαννόπουλε ότι όλα έχουν ένα τέλος ήρθε η ώρα να βρεθεί κάποιος να σας σταματήσει και αυτός είναι ο Πρωθυπουργός και Πρόεδρος του κόμματός σας κ. Αντώνης Σαμαράς.

Π.ΒΟΙΩΤΟΣ

                Κοινοποίηση:  

Πρωθυπουργόν κ. Αντώνιο Σαμαρά

              proedros@nd.gr

 

ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΣΑΝ ΤΗΝ ΜΑΡΙΟΥΠΟΛΗ – ΚΑΤΕΛΑΒΑΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΠΟΛΗ

 

Την ώρα που οι Ουκρανοί περίμεναν τους αυτονομιστές να χτυπήσουν την Μαριούπολη, οι Ρώσοι προσπέρασαν την πόλη και κατέλαβαν την Γιάλτα στην Αζοφική. Έτσι με μια κίνηση κατάφεραν να περικυκλώσουν την Μαριούπολη και όπως όλα δείχνουν ετοιμάζονται για την κατάληψη της πόλης. Μετά την κατάληψη του Νοβοαζόφσκ, βόρεια της Μαριούπολης, τώρα ελέγχουν όλη την περίμετρο της πόλης μετά και την κατάληψη της Γιάλτας στον νότο.

Ο υπουργός Άμυνας της Ουκρανίας, που έχει βρεθεί στο στόχαστρο όλων των Ουκρανών για την λάθος στρατηγική που έχει ακολουθήσει στο ανατολικό μέτωπο, σε μια προσπάθεια να επιρρίψει τις ευθύνες αλλού, ανακοίνωσε ότι δημιουργεί ένα δίκτυο πρακτόρων υπό τις διαταγές του, για να ανακαλύψει τους πράκτορες του «εχθρού» που λειτουργούν εντός του στρατεύματος και είτε μεταφέρουν λάθος τις εντολές είτε δεν τις μεταφέρουν καθόλου.

 

(31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ) ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ

 

 

 Κατά Ματθαίον ΙΘ΄ 16-26

Τω καιρώ εκείνω νενανίσκος τις προσήλθε τω Ιησού, γονυπετών αυτόν, και λέγων. Διδάσκαλε αγαθέ, τι αγαθόν ποιήσω ίνα έχω ζωή αιώνιον; Ο δε είπεν αυτώ. Τί με λέγεις αγαθόν; Ουδείς αγαθός ει μη είς, ο Θεός. Ει δε θέλεις εισελθείν εις την ζωήν, τήρησον τας εντολάς. Λέγει αυτώ. Ποίας; Ο δε Ιησούς είπε. Το, ου φονεύσεις, ου μοιχεύσεις, ου κλέψεις, ου ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τον πατέρα και την μητέρα, και αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν.

Λέγει αυτώ ο νεανίσκος. Πάντα ταύτα εφυλαξάμην εκ νεότητός μου. Τί έτι υστερώ; Έφη αυτώ ο Ιησούς. Ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησον σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι. Ακούσας δε ο νεανίσκος τον λόγον, απήλθε λυπούμενος. Ήν γαρ έχων κτήματα πολλά. Ο δε Ιησούς είπε τοις μαθηταίς αυτού. Αμήν λέγω υμίν, ότι δυσκόλως πλούσιος εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών.

Πάλιν δε λέγω υμίν, ευκοπώτερόν εστι κάμηλον δια τρυπήματος ραφίδος διελθείν, ή πλούσιον εις την βασιλείαν των ουρανών εισελθείν. Ακούσαντες δε οι μαθηταί αυτού εξεπλήσσοντο σφόδρα λέγοντες. Τίς άρα δύναται σωθήναι; Εμβλέψας δε ο Ιησούς είπεν αυτοίς. Παρά ανθρώποις τούτο αδύνατον εστί, παρά δε Θεώ πάντα δυνατά εστί.

  

Μετάφραση Περικοπής

Εκείνο τον καιρό, κάποιος νέος πλησίασε Τον Ιησού, γονάτισε μπροστά Του και Του είπε: «Αγαθέ Δάσκαλε, τι καλό να κάνω για ν’ αποκτήσω αιώνια ζωή;» Κι Αυτός του είπε: «Γιατί με αποκαλείς αγαθό; Κανένας δεν είναι αγαθός, παρά μόνο ένας ο Θεός. Αν θέλεις πάντως να κερδίσεις την αιώνια ζωή, να τηρείς τις εντολές». Τον ρωτάει ο νέος: «Ποιές;» Κι ο Ιησούς απάντησε: «Το να μην κάνεις φόνο, να μη μοιχεύσεις, μην κλέψεις, μην ψευδομαρτυρήσεις, να τιμάς τον πατέρα και τη μητέρα σου και να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου».

Του λέει ο νεαρός: «Όλα αυτά τα τηρώ από πολύ μικρός. Σε τι υστερώ ακόμα»; Του είπε ο Ιησούς: «Αν θέλεις να γίνεις τέλειος, πήγαινε να πουλήσεις όλα σου τα υπάρχοντά σου και να δώσεις τα χρήματα στους φτωχούς, και θα έχεις θησαυρό κοντά στο Θεό, και ακολούθησέμε». Μόλις άκουσε την απάντηση ο νεαρός, έφυγε λυπημένος, γιατί είχε μεγάλη περιουσία. Και ο Ιησούς είπε στους μαθητές του: «Σας λέω αλήθεια, πως δύσκολα θα μπει πλούσιος στη βασιλεία του Θεού.

Και σας λέω και τούτο: Είναι ευκολότερο να περάσει καμήλα από την τρύπα μιας βελόνας, παρά να μπει πλούσιος στον παράδεισο». Όταν το άκουσαν οι μαθητές του, εξεπλάγησαν, λέγοντας: «Ποιος, επομένως, μπορεί να σωθεί;». Ο Ιησούς τους κοίταξε και είπε: «Αυτό είναι αδύνατο για τους ανθρώπους, για το Θεό, όμως, είναι όλα δυνατά».