Η ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ

 

Η σύνθεση της νέας κυβέρνησης, μετά τον ανασχηματισμό που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, είναι η εξής:

Πρωθυπουργός: Αντώνης Σαμαράς

Υπουργός Εξωτερικών: Ευάγγελος Βενιζέλος

Υφυπουργοί: Δημήτρης Κούρκουλας, Κυριάκος Γεροντόπουλος

Υπουργός Οικονομικών: Γκίκας Χαρδούβελης

Αναπληρωτής υπουργός: Χρήστος Σταϊκούρας

Υφυπουργός: Γιώργος Μαυραγάνης

Υπουργός Εθνικής Άμυνας: Δημήτρης Αβραμόπουλος

Αναπληρωτής υπουργός: Φώφη Γεννηματά

Υφυπουργός: Γιάννης Λαμπρόπουλος

Υπουργός Εσωτερικών: Αργύρης Ντινόπουλος

Αναπληρωτής υπουργός: Θεόφιλος Λεονταρίδης

Υφυπουργός: Γιώργος Ντόλιος

Υπουργός Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας: Νίκος Δένδιας

Υφυπουργοί: Γεράσιμος Γιακουμάτος, Νότης Μηταράκης, Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος

Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων: Ανδρέας Λοβέρδος

Υφυπουργοί: Αλέξανδρος Δερμετζόπουλος, Κώστας Κουκοδήμος

Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού: Κωνσταντίνος Τασούλας

Υφυπουργοί: Ιωάννης Ανδριανός, Άντζελα Γκερέκου

Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης: Κυριάκος Μητσοτάκης

Υφυπουργοί: Εύη Χριστοφιλοπούλου

Υπουργός Υγείας: Μάκης Βορίδης

Υφυπουργοί: Λεωνίδας Γρηγοράκος, Κατερίνα Παπακώστα

Υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας: Γιάννης Βρούτσης

Υφυπουργός: Βασίλης Κεγκέρογλου

Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης: Γεώργιος Καρασμάνης

Υφυπουργός: Πάρις Κουκουλόπουλος

Υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων: Μιχάλης Χρυσοχοΐδης

Υφυπουργός: Μιχάλης Παπαδόπουλος

Υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής: Γιάννης Μανιάτης

Αναπληρωτής υπουργός: Νίκος Ταγαράς

Υφυπουργός: Ασημάκης Παπαγεωργίου

Υπουργός Δικαιοσύνης: Χαράλαμπος Αθανασίου

Υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη: Βασίλης Κικίλιας

Υπουργός Τουρισμού: Όλγα Κεφαλογιάννη

Υπουργός Ναυτιλίας και Αιγαίου: Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης

Υπουργός Μακεδονίας και Θράκης: Γιώργος Ορφανός

Υπουργός Επικρατείας: Δημήτρης Σταμάτης

Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργό και Κυβερνητικός Εκπρόσωπος: Σοφία Βούλτεψη

 

ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ! ΧΑΛΕΠΙΟΥ ΠΑΥΛΟ ΠΑΖΙΤΖΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΥΡΟΚΑΚΩΒΙΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΙΩΑΝΝΗ ΙΜΠΡΑΧΙΜ

 

Ερωτήματα στα οποία φαίνεται να απαντά το αραβόφωνο ιστολόγιο Al-akhbar («Τα Νέα»), παρουσιάζοντας με συγκλονιστικές άγνωστες λεπτομέρειες τό δραματικό γεγονός της απαγωγής και τις εξελίξεις του μέχρι σήμερα. Το δημοσίευμα, το οποίο υπογράφεται από τον Σουχάιμπ Αντζερίνι, έχει ως εξής: 

Δεκατρείς μήνες πέρασαν από την απαγωγή των Μητροπολιτών Παύλου Γιαζιτζή και Ιωάννη Ιμπραχίμ. Μέχρι τώρα έχουν δει την δημοσιότητα διάφορες αντικρουόμενες πληροφορίες για τους υπεύθυνους της απαγωγής, καθώς και τα αίτια της απαγωγής, καί στη συνέχεια για την τύχη τους, τις διαπραγματεύσεις που διεξάγουν οι διάφορες πλευρές για την απελευθέρωση των Μητροπολιτών και τις φήμες ότι σκοτώθηκε ο ένας από τους δύο.

Όπως είναι γνωστό, το περιστατικό της απαγωγής ξεκίνησε στις 22 Απριλίου 2013, όταν ο ο Μητροπολίτης Ιωάννης Ιμπραχίμ ξεκίνησε να επισκεφθεί την περιοχή των συνόρων της Συρίας με την Τουρκία, στο πλαίσιο των προσπαθειών για την απελευθέρωση των ιερέων Michele Kayal και Ισαάκ Mouawad, που είχαν απαχθεί. Εκείνη την ημέρα οι προσπάθειές του δεν καρποφόρησαν, διότι οι απαγωγείς δεν ήταν συνεπείς στο ραντεβού τους για την παράδοση των απαχθέντων. 

Ο Μητροπολίτης Παύλος Γιαζιτζή είχε τελειώσει μία περίοδο παραμονής σε ησυχία και σιωπή στην περιοχή Σουαϊντίε, που βρίσκεται στην επαρχία της Αλεξανδρέττας στην Τουρκία. Οι δύο Μητροπολίτες είχαν συμφωνήσει να συναντηθούν εκείνη την ημέρα στο φυλάκιο των συνόρων Μπάμπ-αλ-Χάουα, για να γυρίσουν μαζί στο Χαλέπι. Ο Μητροπολίτης Παύλος ερχόταν από την Τουρκία και ο Μητροπολίτης Ιωάννης από την Συρία. Έτσι έγινε.

Ο Μητροπολίτης Ιωάννης Ιμπραχίμ ξεκίνησε με το αυτοκίνητο της Μητρόπολης από το Χαλέπι, με συνοδό τον Φουάντ Ηλία, ο οποίος τους συνόδευε στις προσπάθειές τους, και οδηγό τον Fathallah Καμπούντ (οδηγός του Μητροπολίτη Ιμπραχίμ). Το αυτοκίνητο πέρασε το μπλόκ Kafr Dael, δυτικά του Χαλεπίου, που θεωρητικά ανήκε στον «Ελεύθερο Στρατό», δηλαδή στον στρατό της Συριακής αντιπολίτευσης, αλλά στην πραγματικότητα το έλεγχαν δύο ομάδες.

Η πρώτη ήταν η ομάδα του Abdo Zemzem, που όλα τα μέλη της προέρχονταν από το χωριό Bashqatin, νοτιοδυτικά του Kafr Dael, όπου βρισκόταν το μπλόκο. Πρόκειται για μία διαβόητη ληστοσυμμορία, που στην περιοχή είναι γνωστή ως «Τάγμα των κλεφτών».

Η δεύτερη και ισχυρότερη ομάδα ήταν εκείνη η οποία τελικά απήγαγε τον Μητροπολίτη εκείνη την ημέρα.

Η ομάδα του Abdo Zemzem δρούσε έμμεσα υπό τις εντολές των επικεφαλής της δεύτερης ομάδας.

Αφού πέρασε το μπλόκ των Zemzem, το αυτοκίνητο των Μητροπολιτών μπήκε στην περιοχή μεταξύ των τειχών των Επιστημονικών Ερευνών και των πολυκατοικιών της συνοικίας Ρασετίν, νοτιοδυτικά από το Χαλέπι. Την περιοχή έλεγχαν ελεύθεροι σκοπευτές του τακτικού Συριακού Στρατού. Στην πραγματικότητα οι ελεύθεροι σκοπευτές του Συριακού Στρατού δεν έλεγχαν 100% την περιοχή, επειδή κάποια τμήματά της δεν ήταν ορατά, αφού καλύπτονταν από τα μπλόκα των ανταρτών και τις πολυκατοικίες.

Ξαφνικά ένα αυτοκίνητο - τζίπ μπαίνει μπροστά από το αυτοκίνητο των Μητροπολιτών και αναγκάζει τον οδηγό του να σταματήσει. Αμέσως κατέβηκαν από το αυτοκίνητο τέσσερις ένοπλοι με καυκασιανά χαρακτηριστικά. Οι τρεις από αυτούς προέταξαν τα όπλα τους, μέσα στα οποία συμπεριλαμβάνονταν και χειροβομδίδες, ενώ ο τέταρτος τράβηξε τον οδηγό του Μητροπολίτη και τον πέταξε έξω από το αυτοκίνητο. Τουλάχιστον ένας από τους ενόπλους μιλούσε την λόγια (κλασσική) αραβική γλώσσα (αραβικά του Κορανίου).

Ακολούθησε μία σύντομη συνομιλία και μετά ένας από τους οπλισμένους πέταξε έξω από το αυτοκίνητο και τον συνοδό των Μητροπολιτών Φουάντ Ηλία και άρχισε να οδηγεί το αυτοκίνητο, μαζί με τους άλλους δύο ενόπλους, ενώ οι δύο μητροπολίτες κάθονταν στο πίσω κάθισμα. Έτσι τα δύο αυτοκίνητα έφυγαν από ένα χωματόδρομο μεταξύ των κτιρίων της περιοχής των Επιστημονικών Ερευνών και μακριά από τα βλέμματα των ελεύθερων σκοπευτών. Ο οδηγός του Μητροπολίτη Ιωάννη Fathallah Καμπούντ έτρεξε προς τα τείχη της περιοχής των Επιστημονικών Ερευνών, μεταξύ των πολυτοικιών της συνοικίας Ρασετίν, όπου βρέθηκε μετά νεκρός, πυροβολημένος στο κεφάλι.  

Ο Φουάντ Ηλία κατάφερε μετά από μισή ώρα να ανέβει σε ένα διερχόμενο μίνι μπας και να γυρίσει πίσω προς το μπλόκ Zemzem. Εκείνη την περίοδο από την περιοχή αυτή γινόταν η είσοδος για την πόλη του Χαλεπίου και για αυτό, όταν συνέβη το περιστατικό της απαγωγής, υπήρχε μία μακρά ουρά αυτοκίνητων που πηγαινοέρχονταν, αλλά φυσικά κανείς δεν τόλμησε να παρέμβει.

Οι ένοπλοι στο μπλόκο επιβεβαίωσαν στον Φουάντ Ηλία ότι το αυτοκίνητο των Μητροπολιτών είχε επιστρέψει προς την κατεύθυνσή τους, οι ένοπλοι τούς απείλησαν με τα όπλα τους και για αυτό ο φρουροί στο μπλόκο τους άφησαν να περάσουν. Στην πραγματικότητα η ομάδα του Zemzem συνεργαζόταν με τους απαγωγείς και εκτελούσαν διαταγές. 

Ποιός απήγαγε τους δύο Μητροπολίτες; 

Ο Ηλίας απευθύνθηκε στους αρχηγούς του «Ελεύθερου Στρατού» σε εκείνη την περιοχή, οι οποίοι τόνισαν ότι όχι μόνο δεν γνωρίζουν τίποτε για το γεγονός, αλλά εξέφρασαν και την αποστροφή τους για αυτό. Έπειτα έστειλαν ομάδες στρατιωτών του Ελεύθερου Στρατού για να πραγματοποιήσουν ελέγχους στην περιοχή. Κατόπιν ενημέρωσαν τον Φουάντ Ηλία ότι η μεγαλύτερη δύναμη στην περιοχή της απαγωγής είναι η ομάδα Ansar.

Ο Ηλίας κατάφερε γρήγορα να συναντήσει τον Σέχη Ναΐμ, αναπληρωτή του Εμίρη της ομάδας Ansar και στην πραγματικότητα ηγέτη της σε εκείνη την περιοχή. Όμως ο τελευταίος δήλωσε ότι δεν έχει σχέση με το περιστατικό και δεν έχει καμία πληροφορία για τους ενόπλους από ξένες (μη αραβικές) εθνότητες στην περιοχή. Έτσι απευθύνθηκαν στην ομάδα του αποκαλούμενου «Abu Banat» («Πατέρα των κοριτσιών»), ο οποίος ήταν από το Νταγεστάν και ήταν αρχηγός ενός τάγματος 200 Καυκάσιων, που ζουν σε ένα στρατόπεδο στην περιοχή Τel-Kypran στα χωριά του Ίντλεμπ.

Αυτοί είχαν ισχυρή συμμαχία με τον Abu Omar από το Κουβέιτ, ηγέτη της «Μουσουλμανικής Κοινότητας», μιας ισλαμιστικής οργάνωσης, που παλαιότερα λεγόταν «Στρατός του Χαλιφάτου». Μετά από πολλούς μήνες ξέσπασε πόλεμος ανάμεσα στις ένοπλες ισλαμικές ομάδες της περιοχής εναντίον των ανταρτών της οργάνωσης του «Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και της Συρίας» (ΙΚΙΣ, γνωστό στα αραβικά ως «Daash» και στα αγγλικά ως ISIS).

Στη μάχη αυτήν το ΙΚΙΣ νικήθηκε, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να αποσυρθεί από όλη την περιοχή βόρεια του Χαλεπίου και πολλά μέλη του νά πέσουν στα χέρια των αντιπάλων τους. Μέσα από τις ομολογίες ορισμένων αιχμαλώτων - ανταρτών του ΙΚΙΣ, αποδείχθηκε ότι οι απαγωγείς των δύο Μητροπολιτών ήταν η ομάδα Ansar και ότι ο Σέχης της Ναΐμ έλεγε ψέματα. 

Ποιά είναι η ένοπλη ομάδα των Asabat-al-Ansar που απήγαγε τους δύο Μητροπολίτες; 

Εμφανίστηκε αρχικά σαν μία ανεξάρτητη ένοπλη ομάδα με βασική έδρα της την Termanin, περιοχή που ανήκει στον νομό Ίντλιμπ και απέχει 30 χιλιόμετρα περίπου από το Χαλέπι. Αρχηγός της είναι ο Σέχης Saleh-al-Akraa (Φαλακρός), γνωστός με το ψευδώνυμο Αμπού-Σαΐντ. Η ομάδα αυτή βρισκόταν μυστικά κάτω από την σκέπη και τις εντολές της «Τζάμπχαντ-αλ-Νούσρα» («Μέτωπο της Νίκης»), πριν αλλάξει την κεφαλή της και υποταχθεί στο ΙΚΙΣ, πάλι όμως με μυστικότητα.

Επειδή δεν είχε ανακοινώσει την νέα υποταγή της, έμεινε μακριά από τις μάχες του ΙΚΙΣ με τις άλλες ένοπλες ομάδες και δεν δέχθηκε καμία επίθεση. Μέχρι πρόσφατα, οι περιοχές που εξουσίαζε αυτή η ομάδα άρχιζαν από το πρώτο μπλόκο αμέσως μετά την περιοχή των Επιστημονικών Ερευνών και διατηρούσε στην εξουσία της τις περιοχές Μαζέρα-Τζαμαϊάτ, Ράμπιτατ, Αλ-Μουχαρεμπίν και Αλ-Κουνταμά, κοντά στο χωριό Αντζιάρα.

Η ομάδα αυτή περιλαμβάνει 200 ένολπους Σύριους, που έχουν εκπαιδευθεί στο στρατόπεδο του Σέχη Σουλεϊμάν. Πρόκειται για το στρατόπεδο που έχει εκπαιδεύσει όλες τις ένοπλες ομάδες του Αλ-Νούσρα και του ΙΚΙΣ. Επίσης περιλαμβάνει 30 αντάρτες από το Τουρκμενιστάν (οι ντόπιοι συνηθίζουν να ονομάζουν Τσετσένους όλους τους ενόπλους που κατάγονται από τις νότιες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης). Συνεπώς οι απαγωγείς είναι η ένοπλη ομάδα των Ασαμπάτ-Αλ-Ανσάρ («των οπαδών»). 

Ένας από τους βασικούς ηγέτες αυτής της ομάδας (Ασαμπάτ-Αλ-Ανσάρ) έπεσε στα χέρια του Συριακού Στρατού κατά τη διάρκεια μίας μάχης. Οι αντάρτες δεν κατάφεραν με κανένα τρόπο να τον πάρουν πίσω από τον Συριακό Στρατό. Για αυτό οι αρχηγοί της Αλ-Νούσρα νόμιζαν ότι αν απαγάγουν σημαντικά «θηράματα», μπορούν να αναγκάσουν τις συριακές αρχές να τον ανταλλάξουν με τον αιχμάλωτο ηγέτη τους.

Έτσι έφτασαν στο συμπέρασμα ότι ο πιο ισχυρός παράγοντας πίεσης της κυβέρνησης ήταν η απαγωγή των χριστιανών, των «απίστων» που υποστηρίζουν το καθεστώς. Λίγες μέρες πριν το γεγονός της απαγωγής, η ομάδα αυτή απήγαγε μερικά άτομα που ανήκαν στον Ερυθρό Σταυρό κοντά στην περιοχή Αλμά-αλ-Σάχρ, στην περιφερειακή οδό Χαλεπίου - Δαμασκού.

Το θέμα καλύφθηκε από μυστικότητα και κάποιες προσωπικότητες του Ελεύθερου Στρατού κατάφεραν να πείσουν τους αντάρτες της Ανσάρ να τους απελευθερώσουν, με το αιτιολογικό ότι «είναι μέλη μιας Διεθνούς Οργάνωσης και δεν είναι χριστιανοί που υποστηρίζουν το Καθεστώς». Έτσι μετά από λίγες ημέρες έγινε η απαγωγή των Μητροπολιτών.

Οι απαγωγείς εξεπλάγησαν από την μεγάλη αναστάτωση που προκάλεσε το γεγονός της απαγωγής. Οι απαγωγείς αρχικά νόμιζαν ότι η αξία τους δεν υπερβαίνει την αξία ορισμένων ιερέων, που είχαν απαγάγει και άλλες φορές. 

Πού βρίσκονται τώρα οι Μητροπολίτες; 

Οι ηγέτες της ομάδας Ansar κατάλαβαν ότι έκαναν κάτι πολύ σοβαρό, τις συνέπειες του οποίου δεν ήταν σε θέση να ελέγξουν. Έτσι κατέφυγαν στους ηγέτες του ΙΚΙΣ, για να ζητήσουν την συμβουλή τους. Η απάντηση ήλθε πολύ σύντομα. Δόθηκε εντολή να μεταφέρουν αμέσως από την περιοχή τους τους Μητροπολίτες με άκρα μυστικότητα και να τους παραδώσουν στο ΙΚΙΣ.

Έτσι μεταφέρθηκαν σε διάφορες περιοχές μέχρι να καταλήξουν στην πόλη Αλ-Ράκα, ένα από τα σημαντικότερα προπύργια του ΙΚΙΣ στην περιοχή. Αντίθετα με τις πληροφορίες που έχουν διαδοθεί ότι ο ένας από τους δύο Μητροπολίτες σκοτώθηκε, οι πληροφορίες του Al-akhbar είναι ότι οι δύο Μητροπολίτες είναι καλά, βρίσκονται στα χέρια του ΙΚΙΣ και έχουν μεταφερθεί στην περιοχή Ταλ-Αμπιάντ, στα βορινά χωριά της Αλ-Ράκα, κοντά στα τουρκικά σύνορα. 

Η εμπλοκή του Κατάρ 

Αυτή τη στιγμή η ένοπλη ομάδα που λέγεται «Katiab Nur ad-Din Zenki» («Ταξιαρχίες του Νουρεντίν») θεωρείται η ισχυρότερη και η μεγαλύτερη σε δύναμη και αριθμό στις περιοχές που εκτείνονται μεταξύ Kabtan-al- Jebel, Dar-Aza, Anjarh και Maarath Alertik, φτάνοντας μέχρι την περιοχή της Ρασεντίν και της Jebhat-al-Jauie. Τον Απρίλιο του περασμένου έτους ο αρηχγός της Σέχης Ταουφίκ Shahabuddin πραγματοποίησε μυστική επίσκεψη στο Κατάρ, με την πρόφαση ότι πάει για προσκύνημα.

Αλλά μόλις επέστρεψε κήρυξε τον χωρισμό του από τον στρατό των μουτζαχεντίν και μετονόμασε την ομάδα του από «Στρατό του Νούρ-Εντίν-Ζένκι» («Katiab Nur ad-Din Zenki») σε «Κίνημα του Νούρ-Εντίν-Ζένκι» («Harakat Nur ad-Din Zenki»). Δηλαδή από στρατός έγινε κίνημα. Έτσι ενώθηκε με το κίνημα των Χάζεμ, που υποστηρίζεται από το Κατάρ και ενισχύεται από τις ΗΠΑ.

Ταυτόχρονα άρχισε να επιτίθεται εναντίον της ένοπλης ομάδας «Ασαμπάτ-Αλ-Ανσάρ», με αφορμή παλαιά διαφωνία σχετικά με λάφυρα πολέμου, και συγκεκριμένα την Εθνική Βιομηχανία Φαρμάκων.Έτσι η «Ασαμπάτ-Αλ-Ανσάρ» ενώθηκε με το στρατό των μουτζαχεντίν, από τον οποίο αποχώρησε το «Κίνημα του Νούρ-Εντίν-Ζένκι». Στην προσπάθειά της να επιβιώσει η ομάδα «Ασαμπάτ-Αλ-Ανσάρ» προσχώρησε στο στρατό των μουτζαχεντίν.

Επειδή το «Κίνημα του Νούρ-Εντίν-Ζένκι» κατάφερε να συλλάβει ένα μεγάλο μέρος από τα μέλη της και κυρίως αυτά που προέρχονταν από το Τουρκμενιστάν (αγνοείται ακόμη η μοίρα του Εμίρη της ομάδας «Ασαμπάτ-Αλ-Ανσάρ» Σέχη Saleh-al-Akraa), αυτό το βήμα μπορεί να ανοίξει την πόρτα για πιθανές διαπραγματεύσεις μεταξύ του «Κινήματος του Νούρ-Εντίν-Ζένκι» και του ΙΚΙΣ για να παραδώσουν οι δεύτεροι τους Μητροπολίτες και οι άλλοι τους αντάρτες της «Ασαμπάτ-Αλ-Ανσάρ», που ανήκουν στο ΙΚΙΣ. 

Με αυτόν τον τρόπο θα γίνει αργότερα η ανακοίνωση της απελευθέρωσης των Μητροπολιτών κάτω από την σκέπη του Κατάρ.
-----------------------

Εμείς πάντως επιφυλασσόμεθα από το Ιστολόγιό μας, για το ακριβές του ως άνω δημοσιεύματος διότι οι πληροφορίες μας είναι άλλες, δια τούτο θα επανέλθωμε για το θέμα.

Π.Β.

 

 

(9 ΙΟΥΝΙΟΥ) ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

 

 

Αγία Τριάδα ονομάζεται το χριστιανικό δόγμα που περιγράφει την πίστη σε έναν Θεό με τρία πρόσωπα. Τα τρία πρόσωπα ή υποστάσεις είναι ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, τα οποία είναι αδιαίρετα και ομοούσια κατά τη θεότητα, έχουν την ίδια δύναμη και κοινή Θεία ουσία. Αποτελεί ένα από τα κυριότερα δόγματα που αποδέχεται η πλειοψηφία των εκκλησιών του χριστιανικού κόσμου, το οποίο είναι γνωστό και ως Τριαδικό Δόγμα. Με την αιτιολογία ότι η Παλαιά Διαθήκη παραδέχεται αυστηρό μονοθεϊσμό [1], ο Ιουδαϊσμός [2], το Ισλάμ [3] αλλά και χριστιανικές ομολογίες, όπως οι Ουνιταριανοί [4], οι Χριστάδελφοι, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά [5] και ορισμένες Ευαγγελικές [6] και Πεντηκοστιανικές εκκλησίες [7],δεν αποδέχονται το μυστηριακό δόγμα της Αγίας Τριάδας. 

Πώς περιγράφεται: Η Αγία Τριάδα με τη μορφή τριών αγγέλων στη "φιλοξενία του Αβραάμ" (Θεοφάνης ο Κρής). Ο τριαδικός Θεός περιγράφεται ως "Τρισυπόστατη Μονάδα" η οποία φανερώνεται με ενέργειες και έργα στην κτίση και την ιστορία. Έχει μεν τρία πρόσωπα, αλλά αυτά τα τρία πρόσωπα δεν αποτελούν τρεις χωριστούς Θεούς, αλλιώς ο Χριστιανισμός δε θα ήταν μονοθεϊστική αλλά τριθεϊστική θρησκεία. Κατά το δόγμα, ο λόγος που ο τριαδικός Θεός είναι ένας αν και με τρεις υποστάσεις είναι η απουσία χώρου και χρόνου.

Ο χώρος και ο χρόνος διαφοροποιούν τις ανθρώπινες υποστάσεις μεταξύ τους, ώστε τα διαφορετικά πρόσωπα να αποτελούν διαφορετικούς ανθρώπους. Επειδή όμως ο χώρος και ο χρόνος είναι κτιστοί (δημιουργήματα του Θεού), ο Θεός δεν υπόκειται σε αυτούς. Έτσι έχουμε το μυστήριο (ακατάληπτο για τους ανθρώπους) της Τρισυπόστατης Μονάδας. Στην εκκλησιαστική ιστορία, η ταυτότητα της ουσίας και η διάκρισή της σε Τρία Πρόσωπα οδήγησε συχνά σε "αιρετικές" ερμηνείες.

Η τάξη αυτή όπου, πρώτος αναφέρεται ο Πατήρ, δεύτερος ο Υιός και τρίτο το Άγιο Πνεύμα, δεν ανταποκρίνεται σε αληθινή και ουσιαστική διαβάθμιση των Τριών Προσώπων (π.χ. υπεροχή του Πατέρα) αλλά σχετίζεται με τη φύση του ανθρώπινου λόγου. Τα τρία πρόσωπα αυτά ή αλλιώς υποστάσεις, έχουν μοναδικές και αμεταβίβαστες ιδιότητες που προκύπτουν από τις αιώνιες (χωρίς χρονική αρχή) σχέσεις τους. Ταυτόχρονα τα τρία πρόσωπα έχουν μία ουσία ή φύση.

Ουσία καί φύση καθιερώθηκαν ως έννοιες ταυτόσημες, που σημαίνουν την ίδια κοινή πραγματικότητα. Πρόσωπο και υπόσταση καθιερώθηκαν επίσης ως έννοιες ταυτόσημες, που σημαίνουν την ιδιαιτερότητα. Η αιώνια σχέση των τριών προσώπων ή υποστάσεων αποσαφηνίζεται με τρεις βασικές προϋποθέσεις: Αίτιο του τρόπου ύπαρξης της Τριάδας καθεαυτής είναι μόνο ο Πατέρας. Ο οποίος γεννά τον Υϊό και εκπορεύει το Άγιο Πνεύμα χωρίς όμως να υπάρχει χρονική διαφορά ύπαρξης των τριών. Οι τρείς υποστάσεις ή πρόσωπα, υπάρχουν άχρονα και αιώνια ως εκδήλωση μιας ουσίας και φύσης. Με άλλα λόγια υπάρχει: 

1)Ένα αίτιο, 

2)Ταυτότητα ουσίας (τα πρόσωπα είναι ομοούσια) και

3)Ετερότητα των υποστάσεων ή προσώπων. Το ένα αίτιο και η μία ουσία εξηγούν το γιατί ο θεός είναι ένας και η ετερότητα των υποστάσεων εξηγεί το γιατί ο Θεός είναι τρισυπόστατος. Η ετερότητα των υποστάσεων:

Ο Πατέρας είναι αγέννητος.

Ο Υιός είναι γεννητός (άχρονα).

Το Άγιο Πνεύμα είναι εκπορευτό. 

Οι ιδιότητες αυτές λέγονται "υποστατικά προσόντα" και κάθε ιδιαίτερο προσόν ανήκει στην ιδιαίτερη υπόσταση και μόνο: Ο Πατέρας είναι αγέννητος και όχι γέννημα ή πρόβλημα (δηλ. κάτι που προβάλλεται ή εκπηγάζει). Ο Υιός είναι γέννημα και όχι αγέννητος ή πρόβλημα.

Το Άγιο Πνεύμα είναι πρόβλημα (που εκπηγάζει και έχει την αιτία του στον Πατέρα) και όχι αγέννητο ή γέννημα. Στην επαφή τους με τον κόσμο και την ιστορία: Ο Πατέρας, πραγματώνει τη δημιουργική και απολυτρωτική ενέργεια, είναι η αρχική αιτία Ο Υιός πραγματώνει το έργο της φανέρωσης, της άσαρκης και της ένσαρκης παρουσίας του στην κτίση και την ιστορία για τη σωτηρία του ανθρώπου. Το Άγιο Πνεύμα διενεργεί την τελείωση του δημιουργικού και απολυτρωτικού έργου.

Ως προς την αιώνια και χωρίς αρχή σχέση των προσώπων της Αγίας Τριάδας για την Ορθόδοξη θεολογία είναι σημαντική η διαμάχη με τους δυτικούς θεολόγους για το ζήτημα του Filioque. Κατά τη διατύπωση αυτήν του Συμβόλου της Πίστεως, το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται και εκ του Υιού. Για το ορθόδοξο όμως δόγμα το μοναδικό αίτιο της ύπαρξης του Υιού και του Αγίου Πνεύματος είναι το πρόσωπο του Θεού Πατέρα. Ο Υιός μπορεί να πέμπει το Πνεύμα, δεν μπορεί όμως ποτέ το Πνεύμα να εκπορεύεται από αυτόν, ο Υιός να αποτελεί δηλαδή την αιτία της ύπαρξης του Πνεύματος, τον δημιουργό του.

Το λεγόμενο Σύμβολο της Πίστεως ή σύμβολο της Νίκαιας Κωνσταντινούπολης που τα 7 πρώτα άρθρα του θεσπίστηκαν στην A’ Οικουμενική Σύνοδο, που έγινε το 325 μ.Χ. στη Νίκαια της Βιθυνίας ενώ τα υπόλοιπα 5 άρθρα ολοκληρώθηκαν στη B’ Οικουμενική Σύνοδο, που έγινε το 381 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη, εκφράζει την ορθόδοξη διατύπωση του τριαδικού δόγματος περί του Θεού. 

Ο Θεός ως Αγάπη. Η Αγία Τριάδα αποτελεί για τον Χριστιανισμό την αρχετυπική κοινότητα μεταξύ προσώπων, στην οποία η αγάπη είναι όχι απλά στοιχείο, αλλά το ίδιο το αίτιο της ύπαρξής της (πλην του Πατέρα, ο οποίος δεν έχει αρχή και αιτία). Αναγνωρίζοντας ο Χριστιανός τον Θεό ως "Αγάπη" κατά την ρήση της Αγίας Γραφής (Α΄ Ιωάννου 4/δ: 8), αντιμετωπίζει το εξής πρόβλημα: "Πώς ο Θεός είναι αγάπη;" Γιατί το χωρίο δεν λέει "έχει" αγάπη, αλλά "είναι" αγάπη. Αυτό προφανώς ταυτίζει την αγάπη με την ουσία του Θεού, και όχι με κάποιο συναίσθημα, καθώς ο Θεός δεν είναι κτίσμα, ώστε να έχει συναισθήματα. Πώς λοιπόν η ουσία του Θεού είναι αγάπη;

Το Τριαδικό δόγμα, δίνει μια σαφέστατη και συνεπή απάντηση στο ερώτημα αυτό, το οποίο δεν είναι δυνατόν να απαντηθεί χωρίς την αντίληψη για έναν Τριαδικό Θεό. Γιατί εφ' όσον η ουσία του Θεού ονομάζεται "αγάπη", πώς είναι δυνατόν να εξαρτάται η ουσία του Θεού από την αγάπη Του προς τα κτίσματα, που έχουν αρχή, ενώ η ουσία του Θεού είναι άναρχη; Η απάντηση περί "αγάπης προς τον εαυτό Του", δεν είναι ικανοποιητική, δεδομένου ότι δεν λέγεται "αγάπη" κάτι τέτοιο, αλλά "φιλαυτία" και "ναρκισισμός". 

Η αγάπη είναι κάτι που εκδηλώνεται έξω από τον εαυτό κάποιου, προς ένα άλλο πρόσωπο.Από τη στιγμή λοιπόν που η Αγία Τριάδα, είναι κοινωνία ομοούσιων προσώπων, και όχι μονάδα, γίνεται φανερή για τον πιστό του Τριαδικού Θεού, και η απάντηση στη λύση του ζητήματος, για το πώς ο Θεός είναι αγάπη: Είναι αγάπη, επειδή κάθε πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, αγαπά προαιωνίως και ανάρχως τα άλλα δύο πρόσωπα, ενώ αγαπάται προαιωνίως από αυτά. Η δε αγάπη του Θεού προς την κτίση, είναι απόρροια αυτής της ιδιότητάς του, και όχι κατ' ουσίαν αγάπη, η οποία είναι ενδοτριαδική. 

Με άλλα λόγια, η αγάπη προς τα κτίσματα, και η συναισθηματική αγάπη μεταξύ των κτισμάτων, είναι εικόνα εκείνης της αγάπης, με την οποία αγαπώνται προαιωνίως τα πρόσωπα της Θεότητας. Το Χριστιανικό δόγμα, ότι ο Θεός είναι αγάπη, δίνει επίσης τη λύση στο γιατί ο Θεός είναι Τριαδικός, και όχι μονάδα: Επειδή εξ αγάπης βούλεται να υπάρχει ως Τριαδική αγαπητική κοινωνία ομοουσίων προσώπων, στην ομοίωση της οποίας καλούνται να ζήσουν και τα κτίσματα, ως κοινωνία αγάπης. 

Η Αγία Τριάδα στην Αγία Γραφή. Στην ασπίδα της οροφής του προστώου της εισόδου της Μονής Βατοπεδίου του Αγίου Όρους εμφανίζεται η παράσταση της Αγίας Τριάδος περιστοιχισμένη από πλήθος αγγέλων.  Αν και οι λέξεις "Αγία Τριάδα" δεν υπάρχουν στην Αγία Γραφή, υπάρχουν πολλοί στίχοι μέσα στην Αγία Γραφή που επιβεβαιώνουν την τρισυπόστατη φύση του Θεού: 

Δευτερονόμιον 6:4 "...... άκουε Ισραήλ κύριος ο Θεός ημών Κύριος εις εστίν" Εδώ βλέπουμε ότι ο Θεός είναι ένας κάτι που ακόμα και ο Κύριος Ιησούς επιβεβαίωσε: 

Κατά Μάρκον 12:29 "ο δε Ιησούς απεκρίθη αυτώ οτι πρώτη πασών των εντολών άκουε Ισραήλ Κύριος ο Θεός ημών Κύριος εις εστίν" Αλλά η Αγία Γραφή επίσης επιβεβαιώνει ότι: 

O Πατέρας είναι Θεός [8]: Προς Κορινθίους Α 8:6 "αλλ ημίν εις Θεός ο πατήρ εξ ου τα πάντα και ημείς εις αυτόν και εις Κύριος Ιησούς Χριστός δι ου τα πάντα και ημείς δι αυτού" 

O Υιός του Ιησούς είναι Θεός [9]: Κατά Ιωάννην 1:1 "Εν αρχή ήν ο λόγος και ο λόγος ην προς τον Θεόν και Θεός ην ο λόγος" Κατά Ιωάννην 5:18 "δια τούτο ουν μάλλον εζήτουν αυτόν οι Ιουδαίοι αποκτείναι οτι ου μόνον έλυεν το Σάββατον αλλά και πατέρα ίδιον έλεγεν τον Θεόν ίσον εαυτόν ποιων τω θεώ"  

Tο Άγιο Πνεύμα είναι Θεός [10]: Πράξεις 5:3 «Είπεν δε Πέτρος, Ανανία διατί επλήρωσεν ο σατανάς την καρδίαν σου ψεύσασθαι σε το πνεύμα το Άγιον και νοσφισάσθαι από της τιμής του χωρίου» Πράξεις 5:4 «ουχί μένον σοι έμενεν και πράθεν εν τη ση εξουσία υπήρχεν τι οτι έθου εν τη καρδία σου το πράγμα τούτο ουκ εψεύσω ανθρώποις αλλά τω θεώ»Όμως οι ανωτέρω στίχοι αναφέρουν ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός, άρα κατά τα δόγματα που πιστεύουν στην τρισυπόστατη μορφή του Θεού, ο Θεός είναι ένας σε 3 θεϊκές υποστάσεις: 

Κατά Ματθαίον 3:16 και βαφτισθείς ο Ιησούς ανέβη ευθύς από του ύδατος και ιδού ανεώχθησαν αυτώ οι ουρανοί και είδεν το πνεύμα του θεού καταβαίνον ωσεί περιστεράν και ερχόμενον επ αυτόν.

Κατά Ματθαίον 3:17 και ιδού φωνή εκ των ουρανών λέγουσα ούτος εστίν ο υϊός μου ο αγαπητός εν ω ευδόκησα. 

Προς Κορινθίους Β΄ 13:14 "η χάρις του Κυρίου Ιησού Χριστού και η αγάπη του θεού και η κοινωνία του αγίου πνεύματος μετά πάντων υμών αμήν". 

Πέτρου Α΄ 1:2 "κατά πρόγνωσιν θεού πατρός εν αγιασμώ πνεύματος εις υπακοήν και ραντισμόν αίματος Ιησού Χριστού χάρις υμίν και ειρήνη πληθυνθειή". 

Κατά Ματθαίον 28:19 "πορευθέντες ουν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα (ενικός αριθμός, ένα όνομα) του πατρός και του υϊού και του αγίου πνεύματος". 

Ιωάννου Α΄ 5:7 "οτι τρεις εισιν οι μαρτυρούντες εν τω ουρανώ ο πατήρ ο λόγος και το άγιον πνεύμα και ούτοι οι τρεις εν εισίν". 

Κατά Ιωάννην 10:30 "εγώ και ο πατήρ εν εσμέν" Ο όρος Άγιο Πνεύμα, χρησιμοποιείται από θρησκείες που βασίζονται στην Αγία Γραφή για να περιγράψει είτε τη θεία δύναμη που βρίσκεται σε ενέργεια είτε το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Η περιστερά ως σύμβολο του Αγίου Πνεύματος χρησιμοποιείται από παλιά ως σύμβολο στην εκκλησιαστική διακοσμητική, όχι όμως στην εικονογραφία όπου οι μορφές δε χρησιμοποιούνται σαν σύμβολα αλλά σαν ομοιώσεις. Η απεικόνιση του Αγίου Πνεύματος ως περιστεριού επιτρέπεται μόνο στην εικόνα των Θεοφανείων, όπου το Άγιο Πνεύμα εμφανίστηκε “εν είδει περιστεράς” ή “ωσεί περιστερά”, αλλά δεν έγινε περιστέρι.

Επιτρέπεται επίσης η απεικόνιση της καθόδου του Αγίου Πνεύματος κατά την Πεντηκοστή, όταν “διεμεριζόμενοι γλώσσαι ωσεί πυρός” ήρθαν και στάθηκαν πάνω στα κεφάλια των Αποστόλων. (Πράξεις β΄: 3). Σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία η ενσάρκωση του Λόγου δίνει τη δυνατότητα απεικόνισης μόνο του Υιού, και μόνο κατά την ανθρώπινη φύση του. Αυτή η άποψη διαφοροποιείται από την ερμηνεία που καταγράφεται στο Πηδάλιον ότι «και ο άναρχος Πατήρ πρέπει να ζωγραφίζεται καθώς εφάνη εις τον προφήτην Δανιήλ ως παλαιός ημερών» και ότι «το άγιον Πνεύμα πρέπη να ζωγραφίζεται εν είδει περιστεράς»[12]. Ομοίως, σύμφωνα με τον Χ. Γκότση, επιτρέπεται η απεικόνιση του Πατρός ως "Παλαιού των Ημερών"[13]. 

Πάντως και στην Ορθόδοξη Εκκλησία υπάρχουν δυο απεικονίσεις του συνόλου της Αγίας Τριάδας:  Η «Αγία Τριάδα», που παριστάνει το Θεό Πατέρα σαν γέρο με λευκά μαλλιά και γένια, τον Ιησού, τον Υιό του Θεού καθισμένο δίπλα του, και το Άγιο Πνεύμα, με μορφή περιστεριού να ίπταται ανάμεσά τους, και η «Φιλοξενία του Αβραάμ» που παρουσιάζει την Αγία Τριάδα με τη μορφή τριών παρόμοιων σε εμφάνιση και ηλικία αγγέλων. Από αυτές η «Αγία Τριάδα» θεωρείται από ορισμένους ότι έχει Δυτική επίδραση, και εμπίπτει στις περιπτώσεις που η 7η Οικουμενική Σύνοδος χαρακτηρίζει ως είδωλα, ενώ η δεύτερη είναι επιτρεπτή εφόσον σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη ο Θεός πράγματι προτυπώθηκε στον Αβραάμ ως Τριαδικός, με τη μορφή τριών αγγέλων.

Στη Δυτική τέχνη συναντάμε το περιστέρι σε πολλές θρησκευτικές απεικονίσεις, όπως του Ευαγγελισμού, παρότι η Αγία Γραφή δεν αναφέρει εμφανίσεις με μορφή περιστεράς στη Γέννηση ή στον Ευαγγελισμό. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, είναι η “Γέννηση” (15ος αι.) του Lorenzo Monaco, η ζωγραφιά του Φλαμανδού ζωγράφου Gerard Davis (15ος αι.), καθώς και πίνακες πάνω στό ίδιο θέμα από τους Petrus Christi (15ος αι.) και Hans Memling (16ος αι.).