ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΑΓΑΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟ "THE VOICE" ΓΙΑ ΤΗΝ "ΑΠΟΣΤΟΛΗ" ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

 

Συναυλία τα έσοδα της οποίας θα διατεθούν για τους σκοπούς και το έργο του φιλανθρωπικού οργανισμού της Αρχιεπισκοπής "Αποστολή" θα δοθεί στις 3 Ιουλίου στο Ολυμπιακό Στάδιο από τους καλλιτέχνες της κριτικής επιτροπής του τηλεπαιχνιδιού "the voice". Η Δέσποινα Βανδή, η Μελίνα Ασλανίδου, ο Μιχάλης Κουϊνέλης και ο Αντώνης Ρέμος επισκέφθηκαν τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο, για να δηλώσουν τη συμπαράσταση τους στο φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο της Εκκλησίας συνοδευόμενοι από τον Γενικό Διευθυντή της "Αποστολής" κ. Κωνσταντίνο Δήμτσα.   

 

Ο Αρχιεπίσκοπος ευχήθηκε υγεία, δύναμη και επιτυχία στους καλλιτέχνες, "ώστε η εκδήλωση να είναι ολοκληρωμένη και να φέρει τα ανάλογα αποτελέσματα. Πρόκειται για έναν ύμνο αγάπης". Η Δέσποινα Βανδή Βανδή τόνισε πως "είναι πολύ σημαντικό να ενώνονται σε μία φωνή άνθρωποι που μπορούν να προσφέρουν. Μέσα από το the voice γινόμαστε μια φωνή προσφοράς και αγάπης. Χάρηκα από την πρώτη στιγμή που μου ζητήθηκε να συμμετάσχω σε ένα τόσο όμορφο και σημαντικό έργο. Προσφέρουμε βοήθεια σε ανθρώπους που μας χρειάζονται και είμαστε εκεί. 

 

Ο πατέρας μου συνήθιζε να μου λέει "ο Θεός να δίνει σε σένα και εσύ στον κόσμο". Δεν το έχω ξεχάσει ποτέ αυτό. Είναι αρχή της ζωής μου και το εφαρμόζω. Σε αυτήν την συναυλία πέρα από το ότι θα περάσει πολύ ωραία ο κόσμος, το σημαντικότερο είναι το νόημα της αγάπης, το ότι βοηθάμε συνανθρώπους". Η Μελίνα Ασλανίδου εκφράζοντας τη συγκίνηση και την αγάπη της επεσήμανε πως "όση αγάπη έχουμε πάρει θέλουμε να τη διοχετεύσουμε πίσω με όποιον τρόπο μπορούμε. Έτσι αισθανόμαστε χρήσιμοι στην κοινωνία. Κάνουμε κάτι καλό και απαλύνεται και γεμίζει η ψυχή μας". 

 

Ο Μιχάλης Κουϊνέλης αναφέρθηκε στις δυσκολίες της εποχής λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και υπογράμμισε πως "σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που περνάμε είναι καλό ο καθένας να βοηθάει όπως μπορεί. Χαίρομαι που είμαι μέρος αυτής της προσπάθειας και ελπίζω να βοηθήσουμε όσο γίνεται περισσότερο κόσμο". Ο Αντώνης Ρέμος ευχαρίστησε τον Αρχιεπίσκοπο και τους συναδέλφους του για την διοργάνωση αυτή, αλλά και όλους αυτούς που θα αναλάβουν την διεκπεραίωση αυτής της βραδιάς "την έκρηξη αγάπης", όπως χαρακτηριστικά είπε και πρόσθεσε πως "θέλουμε να είναι μεγάλη η προσέλευση του κόσμου, για να είναι μεγάλη και η αγάπη που θα δώσουμε πίσω σε αυτούς που έχουν ανάγκη. Θα είμαστε εκεί με πολλές εκπλήξεις από το the voice. Θα είναι πραγματικά μια μοναδική βραδιά".  

 

Οι καλλιτέχνες ενδιαφέρθηκαν για το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας και ο Αρχιεπίσκοπος τόνισε πως "η Εκκλησία είναι ένα μέσο που βοηθάει όποιον έχει ανάγκη, η βοήθεια, όμως, προέρχεται από όλους εσάς, από τον λαό αυτού του τόπου". 

(11 ΜΑΪΟΥ) ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

 

 

Πρόσωπο θλίψεως κι αφόρητου πόνου, μπορεί να χα­ρακτηρισθεί ο παράλυτος της Βηθεσδά. Τριάντα οχτώ ολόκληρα χρόνια έλιωνε πάνω στο κρεβάτι της εγκατά­λειψης. Εξουθενωμένος από το βάρος της δοκιμασίας, δεν είχε χάσει την ελπίδα του. Περίμενε την επέμβαση τού Θεού. Και να, ήλθε ό Ιησούς! Τον πλησίασε με αγάπη και με τον δεσποτικό Του λόγο νεύρωσε τα παράλυ­τα μέλη του. «Καί ευθέως εγένετο υγιής ό άνθρωπος». Με την εντολή τού Θεού ή πολυχρόνια νόσος υποχώρη­σε και τα νεκρά νευρικά κύτταρα πήραν ζωή. Ό πόνος με την επέμβαση τού Θεού έδωσε τη θέση του στην χαρά. Πολλοί άνθρωποι αγανακτισμένοι από το βάρος δοκι­μασιών και θλίψεων, διερωτώνται γιατί να υπάρχει στον κόσμο τόσος πόνος.

Διαφωτιστική άπάντηση δίνουν οι άγιοι της Εκκλησίας, οι οποίοι δοκιμασμένοι στο κα­μίνι τού πόνου, συγχρόνως σκεπασμένοι από τη χάρη τού Θεού, μπορούνε να διακρίνουν αντικειμενικά την προέλευση και τη σημασία τού πόνου στη ζωή τού πι­στού. Λένε λοιπόν οι θεοφώτιστοι άγιοι της Εκκλησίας μας, ότι από τη στιγμή πού για πρώτη φορά ό άνθρω­πος γεύθηκε την αμαρτία και την ηδονή πού τη συνο­δεύει, γεύθηκε ταυτόχρονα την πίκρα τού πόνου και της οδύνης. Επέτρεψε ό Θεός τον πόνο για να θεραπευθεί με την οδύνη ή πληγή που άνοιξε στον άνθρωπο η αμαρτία. Δεν ήταν τιμωρία ό πόνος, αλλά φάρμακο θερα­πείας. Αυτό πού σε μας φαίνεται τιμωρία, στην πραγμα­τικότητα είναι θεραπεία, θεϊκή ευεργεσία.

Οι θλίψεις είναι φάρμακα πού γιατρεύουν την αρρώστια της αμαρτίας και ξαναδίνουν στον άνθρωπο την υγεία των αρετών. Οι άγιοι βλέπουν τις θλίψεις σαν «αίτιες αρετής» και τις θεωρούν πολύτιμα δώρα τού Θεού. Γράφει ό Αβάς Ίσα: «τίμιαι εναντίον Κυρίου αί θλί­ψεις... υπέρ πασαν ευχήν καί θυσίαν». Και ό άγιος Νείλος συμβουλεύει: «Υπόμενε τις θλίψεις γιατί μέσα σ' αυτές φυτρώνουν οι αρετές». Μέσα από τούς τριβόλους των δοκιμασιών φυτρώ­νουν τ' άνθη της μετανοίας. Πόσοι άνθρωποι δεν άλλα­ξαν πορεία υστέρα' από μία μεγάλη δοκιμασία; Ο Ιερός Χρυσόστομος, πού τόσο δοκιμάσθηκε στή ζωή του, λέει ότι με τις θλίψεις απαλλασσόμαστε από τις αμαρτίες και προχωρούμε πρός τή Βασιλεία τού Θεού έξαγνισμένοι.

Ή υγεία, ή δόξα, ή ευτυχία μας καθιστά αγέρωχους, σκληρούς, εγωιστές, αδιάφορους, άπονους. Η αρρώστια όμως, η συμφορά, ο πόνος, η θλίψη, η φτώχια, ο παραγ­κωνισμός και γενικά κάθε δοκιμασία ταπεινώνει την «επηρμένη οφρύ», μας κάνει καταδεχτικούς, μαλακούς, ευλαβείς, πονόψυχους, ελεήμονες, μ’ ένα λόγο ανθρώ­πους. Τότε σκεφτόμαστε το Θεό. Σηκώνουμε τα μάτια μας σε εκείνον και με δάκρυα τον παρακαλούμε: «Κύριε μή αποστρέψης τό πρόσωπόν σου από του παιδός σου, ότι θλίβομαι∙ ταχύ επάκουσόν μου∙ πρόσχες τη ψυχή μου καί λύτρωσε αυτήν» (Ψαλμ. ρα'). Ποιος άλλαξε τη στάση μας; Ποιος μας μίλησε για τη λαθεμένη πορεία μας, ώστε να αλλάξουμε συμπεριφορά; Ποιος άλλος;

Ο μεγάλος παιδαγωγός, ο πόνος. Εκείνος μαλάκωσε την καρδιά μας. Εκείνος με τους όμβρους της μετάνοιας πότισε την ξερή και άγονη ψυχή μας. Είχε δί­κιο ο Άγιος Ιάκωβος να γράφει στους θλιμμένους: «Πά­σαν χαράν ηγήσασθε, όταν πειρασμοίς πε­ριπέσητε ποικίλοις...»(Ιακ. α’ 2). Μερικοί θεωρούν τη θλίψη σαν έκφραση της οργής του Θεού. Ίσως να έχουν δίκιο. Ο πειρασμός άλλοτε είναι έκφραση ιδιαίτερης εύνοιας, και άλλοτε δίκαιης οργής τού Θεού. Αλλά τί είναι η οργή τού Θεού; Ο άγιος Μάξιμος λέει ότι η οργή τού Θεού εκδηλώνεται με δύο τρόπους.

Πρώτον, με την εγκατάλειψη του υπερήφανου στα χέρια των εχθρών του, με σκοπό να συναισθανθεί την αδυναμία του και να αναγνωρίσει τη δύναμη της Θείας Χάριτος.

Δεύτερο, με τη διακοπή των θείων χαρισμάτων η οποία γίνεται σε κάθε άνθρωπο που καυχάται για τα κατορθώ­ματά του και για τις δωρεές που του δόθηκαν από το Θεό. Όταν έρχονται λοιπόν θλίψεις, ας αναρωτηθούμε: μήπως είναι παιδαγωγίες τού Θεού που σκοπό έχουν να μας οδηγήσουν σε συστολή και ταπείνωση; Στην αρχή κάθε θλίψη μας κάνει να υποφέρουμε και να βασανιζόμαστε. Όμως εάν δεχτούμε την αρρώστια με ταπείνωση και την υπομείνουμε με καρτερία, βλέπουμε στο τέλος, ότι έχει κατάληξη ειρηνική.

Ό Απόστολος Παύλος επιβεβαιώνει την αλήθεια αυτή με τ' ακόλουθα λόγια: «Πάσα παι­δεία, πρός μέν τό παρόν ου δοκεί χαράς είναι, αλλά λύπης, ύστερον δέ καρπόν ειρηνικόν τοις δι’ αυτής γεγυμνασμέ­νοις αποδίδωσι δικαιοσύνης» (Έβρ. ιβ' 11). Οι θλίψεις λέει ο άγιος Μάρκος ό ασκητής, πού έρχονται στους ανθρώπους «των ιδίων κακών εισίν έγγονα». Εάν όμως με προσ­ευχή υπομείνουμε «ευρίσκομεν πάλιν αγαθών πραγμάτων έπιφοράν». 

'Όσο κι' αν οι θλίψεις μάς μαλακώνουν την ψυχή για να δεχτεί της αρετής τη σφραγίδα, όσο κι αν προξενούν στε­φάνους, εντούτοις είναι πικρά φάρμακα τα οποία με πολ­λή δυσκολία δεχόμαστε. Επειδή μάλιστα υπάρχει κίνδυνος λόγω της αδυναμίας και της απιστίας μας να ζημιωθούμε από τον πειρασμό της θλίψεως, ας παρακαλούμε τον Κύ­ριο να μάς λυτρώνει και να μάς σκεπάζει από κάθε θλίψη, οργή, κίνδυνο και ανάγκη.

 

 

ΥΠΟΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

 

Την ερχόμενη Τετάρτη 14 Μαΐου θα υπογραφεί τελικά η διακρατική συμφωνία Ελλάδας-Αυστραλίας για χορήγηση τουριστικής βίζας (θεώρησης) σε άτομα ηλικίας 18 έως 30 ετών και δικαίωμα εργασίας έως ένα χρόνο. Από ελληνικής πλευράς, τη συμφωνία, στο ομοσπονδιακό κοινοβούλιο, θα υπογράψει η υπουργός Τουρισμού, Όλγα Κεφαλογιάννη, η οποία φθάνει την προσεχή Δευτέρα στη Μελβούρνη. Από αυστραλιανής πλευράς θα την υπογράψει ο υπουργός Μετανάστευσης κ. Σκοτ Μόρισον.

Κατά την παραμονή της στη Μελβούρνη η κα Κεφαλογιάννη θα έχει σημαντικές επαφές με εκπροσώπους μεγάλων ταξιδιωτικών οργανισμών, θα επισκεφθεί το κοινοβούλιο της Βικτώριας για επαφές με τον πρόεδρο της Βουλής και της Γερουσίας και θα συναντηθεί και με τους ομογενείς πολιτικούς. Επίσης θα έχει συναντήσεις με το προεδρείο της Ελληνικής Κοινότητας, το προεδρείο του Ελληνο-Αυστραλιανού Εμπορικού Επιμελητηρίου HACCI και θα επισκεφθεί και το Ελληνικό Μουσείο της Μελβούρνης όπου μάλιστα αναμένεται να συναντηθεί και με τον πολιτειακό πρωθυπουργό Ντένις Νάπθαϊν.

Παράλληλα θα επισκεφθεί τον «ελληνοκρατούμενο» δήμο του Μόνας, θα συναντηθεί με ομογενείς δημοτικούς συμβούλους και θα εγκαινιάσει μέσα στην αίθουσα του δημαρχείου έκθεση του ΕΟΤ. Μετά τη Μελβούρνη, η κα Κεφαλογιάννη θα επισκεφθεί την Καμπέρα για την υπογραφή της συμφωνίας και ακολούθως το Σίδνεϊ στις 15 και 16 Μαΐου.

 

«ΠΟΥΛΗΣΕ» Ο ΠΟΥΤΙΝ ΤΑ 8 ΕΚΑΤ. ΡΩΣΟΥΣ ΤΗΣ ΑΝ. ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ;

 

Θα θέσουμε το ερώτημα ωμά: η απόφαση του προέδρου της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν να καλέσει τους Ρώσους και τους ρωσόφρονες της Ουκρανίας να ακυρώσουν - και πιθανότατα να ματαιώσουν αμετάκλητα - το δημοψήφισμα ανεξαρτητοποίησης των εδαφών τους από την ακροδεξιά κυβέρνηση των πραξικοπηματιών του Κιέβου, τι σημαίνει; Σημαίνει μήπως ότι κάτω από το βάρος των διεθνών πιέσεων ο Πούτιν λύγισε και αποφάσισε ή υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει στα νύχια των φιλοναζιστών τα περίπου οκτώ εκατομμύρια Ρώσους που κατοικούν στην Ανατολική Ουκρανία;

Η εκτίμησή μας είναι ότι πρέπει να περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει στις προεδρικές εκλογές της Ουκρανίας στις 25 Μαΐου και ποιες θα είναι οι αντιδράσεις του Κρεμλίνου στο όποιο αποτέλεσμα υπάρξει, πριν διαμορφώσουμε άποψη για το αν όντως ο Πούτιν εγκατέλειψε τους Ρώσους της Ουκρανίας ή όχι. Θα εξηγήσουμε αμέσως τι ακριβώς εννοούμε. Γράφαμε προσφάτως ότι ο Πούτιν έχει την ανομολόγητη άποψη πως η Μόσχα και το Βερολίνο μπορούν να διαμοιράσουν την Ουκρανία.

Τα εδάφη που κατοικούν οι Ρώσοι να προσαρτηθούν ουσιαστικά στη Ρωσία - κάτι που θα γινόταν αμέσως σε περίπτωση ρωσικής στρατιωτικής εισβολής στην Ουκρανία ή που μπορεί να γίνει συγκαλυμμένα και σταδιακά σε περίπτωση «ομοσπονδιοποίησης» της Ουκρανίας. Η δυνατότητα αυτή τινάχθηκε στον αέρα από τη στιγμή που οι Αμερικανοί πήραν υπό τον έλεγχό τους τους ακροδεξιούς πραξικοπηματίες, εκτοπίζοντας εντελώς τους Γερμανούς.

Ενδέχεται οι Γερμανοί να νομίζουν ότι μπορούν να ξαναπάρουν αυτοί τον έλεγχο της Δυτικής Ουκρανίας μέσω των προεδρικών εκλογών που θα γίνουν σε δύο εβδομάδες, υποσχόμενοι στον Πούτιν ότι θα λύσουν το πρόβλημα ειρηνικά μέσω της «ομοσπονδιοποίησης» της χώρας, με τις ανατολικές περιοχές ουσιαστικά να αυτονομούνται. Δύο εβδομάδες δεν είναι πολύς χρόνος, αν στο διάστημα αυτό κρίνεται η δυνατότητα αποφυγής της χρήσης στρατιωτικής βίας για να προστατευθούν οι Ρώσοι της Ουκρανίας.

Δεν αποκλείεται και οι πληροφορίες των ρωσικών υπηρεσιών να ενισχύουν την πιθανότητα γερμανικής νίκης. Θα δούμε τι θα δείξει το αποτέλεσμα. Γιατί αν στις προεδρικές εκλογές επικρατήσει ο άνθρωπος των Αμερικανών, η Μόσχα θα έχει υποστεί σοβαρότατη ήττα με βαρύτατες συνέπειες. Είναι εντελώς άλλο πράγμα μια κίνηση των ρωσικών στρατευμάτων μέσα σε μια διαλυμένη Ουκρανία που στην κυβέρνησή της έχει ακροδεξιούς πραξικοπηματίες, με στόχο την προστασία του ρωσικού πληθυσμού ως πρόσχημα από τους φιλοναζιστές, και άλλο η εισβολή των Ρώσων εναντίον ενός μόλις εκλεγέντος Ουκρανού προέδρου, ηγέτη απολύτως νόμιμης κυβέρνησης.

Η ρωσική ηγεσία φυσικά έχει απείρως μεγαλύτερη επίγνωση αυτών των πραγμάτων από εμάς και η στάση της σίγουρα λαμβάνει υπόψη της αυτές τις παραμέτρους, αλλά και πολλά άλλα γεγονότα και παραμέτρους που εμείς αγνοούμε. Αυτό όμως δεν δίνει απάντηση αυτήν τη στιγμή στο ερώτημα αν η συνισταμένη όλων αυτών των παραγόντων οδηγεί τον Πούτιν στο να εγκαταλείψει ή όχι τους Ρώσους της Ουκρανίας και τα εδάφη τους. Ομολογούμε πάντως ότι μας εντυπωσίασε βαθύτατα ο χαρακτηρισμός εκ μέρους του Πούτιν των προεδρικών εκλογών της Ουκρανίας ως «βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση».

Οι Ρώσοι δεν έχουν καμία λατρεία προς τους θεσμούς και τις διαδικασίες, αν δεν γνωρίζουν εκ των προτέρων το... αποτέλεσμα! Επειδή όμως η Μόσχα γενικά τα έχει κάνει μαντάρα εδώ και αρκετά χρόνια, πάνω από δεκαετία, με τον χειρισμό της κατάστασης στην Ουκρανία, περιμένουμε να διαμορφώσουμε δική μας άποψη για το τι εννοεί ο Ρώσος πρόεδρος με το «βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση», υποκρινόμενος ότι ξεχνάει πως ο «φιλορώσος» πρόεδρος Γιανουκόβιτς ανατράπηκε πραξικοπηματικά.

Ο Γιανουκόβιτς αποδείχθηκε φυσικά παντελώς ανίκανο ανθρωπάκι που την «κοπάνησε» μόλις είδε τα δύσκολα, έχοντας προσπαθήσει προηγουμένως να εκβιάσει τον... Πούτιν! Για να δούμε όμως, μέσα σε αυτό το κλίμα έσχατης εσωτερικής πόλωσης στην Ουκρανία, κυριολεκτικά στα όρια του εμφυλίου πολέμου, ποιος τελικά θα βγει πρόεδρος και τι έχει κατά νου ο Πούτιν. Σε δύο μόλις εβδομάδες θα έχουμε την απάντηση, στο πρώτο τουλάχιστον ερώτημα...