Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΤΗΝ ΝΕΚΡΩΣΙΜΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ

Στον Ιερό Ναό Αγίου Αναστασίου εψάλη η Εξόδιος Ακολουθία του Μακαριστού Μητροπολίτου Αργολίδος κυρού Ιακώβου προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου. Παρόντες ήταν οι Μητροπολίτες Μονεμβασίας καί Σπάρτης Εὐστάθιος, ως εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, Μαντινείας καί Κυνουρίας Ἀλέξανδρος, τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος, Σταγῶν καί Μετεώρων Σεραφείμ, Περιστερίου Χρυσόστομος, Ἄρτης Ἰγνάτιος, Λαρίσης καί Τυρνάβου Ἰγνάτιος, Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱερόθεος, Θεσσαλιώτιδος καί Φαναριοφερσάλων Κύριλλος, Ὕδρας, Σπετσῶν καί Αἰγίνης Ἐφραίμ, Σύρου, Τήνου, Ἄνδρου, Κέας καί Μήλου Δωρόθεος, Νέας Σμύρνης Συμεών, Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης Παῦλος, Ζιχνῶν καί Νευροκοπίου Ἱερόθεος, Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Νικόλαος, Πατρῶν Χρυσόστομος, Κυθήρων Σεραφείμ, Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας Κοσμᾶς, Σισανίου καί Σιατίστης Παῦλος, Γόρτυνος καί Μεγαλουπόλεως Ἱερεμίας, Κορίνθου Διονύσιος, Τριφυλίας καί Ὀλυμπίας Χρυσόστομος, Μεσσηνίας Χρυσόστομος, Θηβῶν καί Λεβαδείας Γεώργιος, Ἰλίου, Ἀχαρνῶν καί Πετρουπόλεως Ἀθηναγόρας, Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ Κύριλλος, Νικοπόλεως καὶ Πρεβέζης Χρυσόστομος, Μαραθῶνος Μελίτων, Ἐπιδαύρου Καλλίνικος και ο Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος Επίσκοπος Διαυλείας Γαβριήλ.

Παρευρέθηκαν, επίσης, ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης, οι Δήμαρχοι Ναυπλίου και Άργους, εκπρόσωποι των Σωμάτων Ασφαλείας και των Ενόπλων Δυνάμεων, τοπικών συλλόγων και φορέων, κληρικοί και λαϊκοί."Ὁ σε­πτός προ­κεί­με­νος Ἱε­ράρ­χης, ἐρ­γα­ζό­με­νος ἀθόρυβα καί μέ χα­ρα­κτη­ρι­στική τα­πει­νό­τητα, προ­σέ­φερε ἔργο εὐ­ρύ­τατο καί πρα­γμα­τικά σπου­δαῖο, καί ὁ ἴδιος ἀνε­δεί­χθη, μέ τήν ἀγάπη λαοῦ καί κλή­ρου, σέ φω­τεινό πρό­τυπο καί ζων­τανή μαρ­τυ­ρία τῆς Χά­ρι­τος, θεμέλιο ἀρετῆς, πηγή ἐμ­πνεύ­σεως καί εὐ­λο­γίας" ανέφερε ο Επίσκοπος Διαυλείας κ. Γαβριήλ, ως εκπρόσωπος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και πρόσθεσε "στό πο­λυ­σέ­βα­στο πρό­σωπό του ἀνα­γνω­ρί­ζουμε τήν ἀπώ­λεια μιᾶς δι­α­κε­κρι­μέ­νης μορ­φῆς τῆς Ἐκ­κλη­σίας μας, ἑνός δι­α­πρε­ποῦς Ποι­με­νάρ­χου, ὁ ὁποῖος ἐκλεί­πει ἀπό τόν ἀμ­πε­λώνα τοῦ Κυ­ρίου ἀφή­νον­τας ἀνε­ξί­τηλα τά ἴχνη τῆς προσωπικῆς του πορείας καί κα­τα­λεί­πον­τας πίσω του ἕνα δυσα­να­πλή­ρωτο κενό". Τόνισε, εξάλλου ο Αρχιγραμματέας ότι "ο ἐκλι­πών Ἱε­ράρ­χης ὑπῆρξε προι­κι­σμέ­νος καί φω­τι­σμέ­νος κλη­ρι­κός, πού δέν εἰ­σῆλθε στήν ἱε­ρω­σύνη γιά νά ἱκα­νο­ποι­ή­σει τίς προ­σω­πι­κές του φι­λο­δο­ξίες, ἀλλά γιά νά προ­σφέ­ρει. Πάν­τοτε ἁπλός καί ἀνε­πι­τή­δευ­τος, φί­λερ­γος καί φε­ρέ­πο­νος, προι­κι­σμέ­νος μέ τα­πεί­νωση καί θυ­σι­α­στικό ἦθος, ἀφο­σι­ώ­θηκε στήν δι­α­κο­νία του μέ θερμή ἀγάπη πρός τόν λαό".

Έκανε λόγο ο Επίσκοπος Διαυλείας στην ζωή, αλλά και στο έργο του Μακαριστού Mητροπολίτου Αργολίδος λέγοντας πως "ο εὐ­σε­βής λαός γρή­γορα ἀνα­γνώ­ρισε στήν σε­βα­σμία μορφή του τόν οἰκεῖο πνευ­μα­τικό του πα­τέρα, καί ὁ εὐ­α­γής κλῆ­ρος, ὅπως καί οἱ χο­ρεῖες τῶν μο­να­ζόν­των καί μο­να­ζου­σῶν, τόν ὑψηλό ὁδηγό καί προ­στάτη τους. Στό πο­λύ­πλευρο ἔργο του συγ­κα­τα­λέ­γε­ται, με­ταξύ ἄλ­λων, πλού­σια φι­λαν­θρω­πική καί προ­νοι­ακή μέ­ρι­μνα, ἡ δι­ορ­γά­νωση πλή­θους ἱε­ρα­τι­κῶν καί ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῶν Συ­νε­δρίων, ἡ δη­μι­ουρ­γία τοῦ Ρα­δι­ο­φω­νι­κοῦ Στα­θμοῦ τῆς Ἱε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λεως Ἀρ­γο­λί­δος, κα­θώς καί ἡ ἵδρυση σχο­λῶν ἁγι­ογρα­φίας καί ψαλ­τι­κῆς. Ἰδι­αί­τερη ση­μα­σία ὅμως εἶχε γιά τόν ἴδιο ἡ προσφορά καί ἡ μέ­ρι­μνα ὑπέρ τῶν το­πι­κῶν Ἁγίων. Μέ πρω­το­βου­λία του ἀνε­γεί­ρε­ται καί ἐγ­και­νι­ά­ζε­ται ὁ με­γα­λο­πρε­πής Ναός τοῦ Ἁγίου Ἀνα­στα­σίου, πρός ἐκ­πλή­ρωση χρέ­ους καί τιμῆς πρός τόν πο­λι­οῦχο Ἅγιο τοῦ Ναυ­πλίου. Ἔργο ζωῆς ὑπῆρξε καί ἡ φρον­τίδα πού κα­τέ­βαλε γιά τόν ἐν­το­πι­σμό καί τήν με­τα­κο­μιδή στό Ἄρ­γος τῶν Ἁγίων Λει­ψά­νων τοῦ Ἁγίου Πέ­τρου Ἐπι­σκό­που Ἄρ­γους τοῦ Θαυ­μα­τουρ­γοῦ, τά ὁποία εἶ­χαν ἀφαι­ρεθεῖ ἀπό τούς Λα­τί­νους τό ἔτος 1421.

Ὁ ἴδιος, ἀπερ­χό­με­νος, ἀφή­νει ἀνε­ξί­τηλα τά ἴχνη τῆς τι­μίας δι­α­κο­νίας καί τῆς εὐ­γε­νοῦς ψυχῆς του, «εἰς ἐλ­πίδα ζῶ­σαν δι΄ ἀνα­στά­σεως Ἰη­σοῦ Χρι­στοῦ ἐκ νε­κρῶν, εἰς κλη­ρο­νο­μίαν ἄφθαρ­τον καὶ ἀμί­αν­τον καὶ ἀμά­ραν­τον». Φεύ­γει πλή­ρης ἡμε­ρῶν, ἀλλά καί πλή­ρης τι­μῆς καί δό­ξης γιά τήν Ἐκ­κλη­σία, ἡ ὁποία ἔχει ἀπο­τα­μι­εύ­σει μέ τιμή στήν συ­νεί­δησή Της τήν μα­κα­ρία του μνήμη. «Καί διά τοῦτο ζῇ μετά δι­καίων τήν ὄν­των ζωήν· καί ὁ μι­σθός αὐ­τοῦ πο­λύς παρά τῷ Ὑψί­στῳ Θεῷ» – κατά τή δι­α­τύ­πωση τοῦ Ἁγίου Πέ­τρου τοῦ Ἄρ­γους–, παρά τίς ἀν­θρώ­πι­νες ἀτέ­λειες καί ἀδυ­να­μίες. Καί ἐμεῖς «τοῦ­τον κα­τα­σπα­ζό­μεθα ὡς πα­τέρα τι­μῶν­τες καί στέργον­τες, ὡς εὐ­ερ­γέ­την εὐ­χα­ρι­στοῦν­τες». Τό πα­ρά­δει­γμά του ἀπο­τε­λεῖ γιά μᾶς φω­τεινό κα­νόνα περί τῆς ἐκ­κλη­σι­α­στι­κῆς δι­α­κο­νίας, ἀπ’ ὅπου ἀπο­κο­μίζουμε πολλά καί γό­νιμα δι­δά­γματα, τά ὁποῖα ἀπευ­θύ­νον­ται πρῶτα ἀπ’ ὅλα σ’ ἐμᾶς τούς ἐπι­σκό­πους, ἔπειτα στό σύ­νολο τοῦ ἱε­ροῦ κλή­ρου, μετά στούς ἄρ­χον­τες καί τέ­λος στόν ἀγα­πητό λαό μας.Ἡ κοι­νω­νία μας σή­μερα ἔχει ἀνάγκη αὐ­τῆς τῆς ἀληθοῦς μαρ­τυ­ρίας, τῆς μαρ­τυ­ρίας τόσο τῶν πρά­ξεων, ὅσο καί τῶν λό­γων πού συ­νο­δεύ­ουν ἕνα συ­νο­λικό «ἔρ­γον οὐ σι­ω­πῆς ἄξιον». 

Εἶ­ναι πρά­γματι δί­δα­γμα με­στό ἡ ἐπί γῆς εὐ­λο­γη­μένη ζωή τοῦ κοι­μη­θέν­τος αὐ­τοῦ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κοῦ ἀν­δρός καί εἶναι ἀξι­ο­μί­μητο τό πα­ρά­δει­γμα του. Δι­ε­κρίθη γιά τά εἰ­ρη­νικά καί εὐ­λα­βικά του ἔργα, τήν σε­μνό­τητα καί τήν ἁπλό­τητά του, τήν ἀφο­σί­ωση στήν δι­α­κο­νία του, τήν ἐρ­γα­τι­κό­τητα καί τήν ἀρτι­ό­τητα τῆς ψυ­χῆς, τό ὑψηλό ἀρ­χι­ε­ρα­τικό ἤθος, τήν φω­τεινή συ­νεί­δηση, τήν μα­κρο­θυ­μία, τήν τα­πει­νό­τητα καί τήν σο­φία. Ἀπέ­σπασε ἀπό τόν κλῆρο καί τούς πι­στούς τήν κοινή ἐκτί­μηση, τόν σε­βα­σμό, τήν ἀνα­γνώ­ριση, καί πάνω ἀπ’ ὅλα τήν ἀγάπη τους γιά τήν πο­λύ­τιμη πα­ρου­σία καί προ­σφορά του. Τήν ση­μα­σία καί τήν ἱε­ρό­τητα αὐ­τῆς τῆς ἀγά­πης ἐπα­να­βε­βαι­ώ­νουμε σή­μερα, κα­θώς δέν πρό­κει­ται γιά ἕνα ἀφη­ρη­μένο ὑπο­κει­με­νικό συ­ναί­σθημα, ἀλλά γιά ἁγνή ὤθηση τῆς ψυ­χῆς καί δύναμη ἐνερ­γῆς καρ­πο­φο­ρίας στήν Ἐκ­κλη­σία μας. Πάν­τως, ποτέ δέν θά μπο­ρέ­σουμε νά προ­σφέ­ρουμε τόσο, ὅσο ἔχουμε λά­βει, ἀκόμη κι ἄν συ­νει­σφέ­ρουμε τά πάντα, σημειώνει χαρακτηριστικά ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Ἐπειδή καί τό ὅτι ὑπάρ­χουμε, μᾶς ἔχει δω­ρη­θεῖ ἀπό τόν Θεό, ὅπως καί τό ὅτι ἔχουμε γνώση καί συ­νεί­δηση τοῦ Θεοῦ· ἀκόμη καί αὐτό τό ὁποῖο ἔχουμε καί προ­σφέ­ρουμε, εἶ­ναι τοῦ Θεοῦ.

Ὅμως, τό ὡραιό­τερο καί πιό φι­λάν­θρωπο ἀπ’ ὅλα εἶ­ναι ὅτι ὁ Θεός δέν προ­σμε­τρᾶ τήν συ­νει­σφορά τοῦ κα­θε­νός σύμ­φωνα μέ τήν ἀξία αὐ­τοῦ πού ἀπο­δί­δε­ται, ἀλλά σύμ­φωνα μέ τήν δύ­ναμη τῆς ψυ­χῆς ἐκεί­νου πού καρ­πο­φο­ρεῖ».Ὁ ἀοί­δι­μος Ποι­με­νάρ­χης τῆς Ἀρ­γο­λί­δος μᾶς ἐμ­πνέει καί μετά θά­να­τον μέ τό ὑψηλό του πα­ρά­δει­γμα, τήν θε­ο­φιλῆ βι­οτή, τήν με­γάλη ἀξία τοῦ ἔρ­γου του πρός τήν Ἐκ­κλη­σία. Περι­βαλ­λό­με­νος ἀπό τόν σε­βα­σμό καί τήν ἀγάπη τοῦ ποι­μνίου του, πο­λι­τεύ­τηκε ὡς Ἱε­ράρ­χης σε­μνός καί πρᾶος, ἀλλά πλού­σιος σέ καρ­πο­φο­ρία.Ἡ μαρ­τυ­ρία του ὑπῆρξε αὐ­θεν­τική, οὐ­σι­ώ­δης καί φω­τεινή, δι­ότι ἀπο­τε­λεῖ τήν ἐμ­πρά­γματη ὑπό­μνηση τῆς οὐ­σίας τῆς δι­α­κο­νίας μας καί τοῦ ἱε­ροῦ σκο­ποῦ, γιά τόν ὁποῖον ἐτά­χθη­μεν ὡς λει­τουρ­γοί τοῦ Ὑψί­στου. Μέ τή σε­βα­στή ὑπό­μνηση τῆς προ­ση­νοῦς μορ­φῆς τοῦ μα­κα­ρι­στοῦ Γέ­ρον­τος κυ­ροῦ Ἰα­κώ­βου καί ὅσων αὐ­τός ἐρ­γά­στηκε γιά τήνπρό­οδο τῆς Μη­τρο­πό­λεως Ἀρ­γο­λί­δος, θερ­μῶς δε­ό­μεθα πρός τόν Κύ­ριο νά ἀνα­παύ­σει τό σε­πτό του σκῆ­νος, νά συ­ναρι­θμή­σει τήν μα­κα­ρία ψυχή του με­ταξύ τῶν δι­καίων καί νά ἀναδεί­ξει αἰ­ω­νία τήν μνήμη του". 

Αμέσως μετά, ο Μητροπολίτης Μονεμβασίας καί Σπάρτης Εὐστάθιος, ως εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου τόνισε πως "στο πρόσωπο του Μακαριστού Μητροπολίτου Αργολίδος είδαμε την πληρότητα του καλού ποιμένος". Στο έργο του μακαριστού αναφέρθηκε και ο γενικός αρχιερατικός της Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος π. Βασίλειος Σουλάνδρος, ως εκπρόσωπος του κλήρου της Μητροπόλεως, τονίζοντας "ο Μακαριστός Ιεράρχης ήταν αυστηρός εις το ήθος, γενναίος στο φρόνημα, δίκαιος στην κρίση, τίμιος στην φιλία, ευγενής στην αντίθεση, ευπρεπής στη συνεργασία. Συνιστούσε την εικόνα του ποιμένος του καλού" Μίλησε επίσης, ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης και οι Δήμαρχοι Ναυπλίου και Άργους.