ΚΟΥΒΕΛΗΣ Ο ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΡΕΠΟΥΣΗ Η ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ;

 

Προς

Τον Πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ

κ. Φώτη Κουβέλη

kouvelis@activenet.gr

Κύριε Κουβέλη,

Διαβάζοντας την εισαγωγική σας ομιλία στην Συνέντευξη Τύπου της ΔΕΘ, διέκρινα μέσα από τις 2.742 λέξεις του κειμένου σας - 26 Θα και 7 Πρέπει. Πόσα από τα 26 Θα έχετε κάνει πράξη, και πόσα από τα 7 Πρέπει;

Προσπαθώντας να υπερασπιστείτε προκλητικά χθες την Ρεπούση αυτή την κυρία με τις νεκρές ιδέες της δηλώσατε σε Δημοσιογράφο όταν ερωτηθήκατε λέγοντας ότι:''δεν φιμώνουμε τους βουλευτές μας. Πρόκειται για μια λογική μιας μισαλλόδοξης άποψης και ενός βαθύτατα εθνικιστικού λόγου, θέλουν να διχάσουν τον ελληνικό λαό. Δεν αναγνωρίζω σε κανέναν να αισθάνεται περισσότερο πατριώτης απ' ότι αισθάνομαι εγώ και τα μέλη της ΔΗΜΑΡ.''

Αυτή η δήλωσή σας δεικνύει πόσο ανήμπορος, δειλός και λίγος είστε. Για ποιον πατριωτισμό μιλάτε κ. Κουβέλη; Μήπως αποδίδετε πατριωτισμό στην στάση της Ρεπούση η οποία θέλει να καταργηθούν τα Αρχαία Ελληνικά και τα Θρησκευτικά; ή μήπως την θεωρείτε πατριώτισσα για κάποια συγγράμματα που έχει γράψει τα οποία είναι για φτύσιμο και πέταμα. Αυτά που λέτε κ. Κουβέλη, υπερασπιζόμενος την Ρεπούση μόνο ένας Εθνοπροδότης μπορούσε να τα λέει και όχι ένας Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου.

Δεν είναι τυχαίο όπου τρεις Βουλευτές του Κόμματός σας η κ. Μάρκου, ο κ. Οικονόμου και ο κ. Λυκούδης εκτοξεύουν πυρά εναντίον της γι’ αυτές τις ασυναρτησίες τις οποίες συχνά - πυκνά λέει. Μήπως και αυτοί είναι μισαλλόδοξοι και Εθνικιστές κ. Κουβέλη; Εάν διαβάσατε κ. Πρόεδρε την τελευταία Δημοσκόπηση σας έχει πολύ ψηλά 3% για αυτό ξυπνήστε και καταλάβετε ότι το Κόμμα σας διαλύεται χάριν της κυράς - Ρεπούση. Αναφερθήκατε στην ομιλία σας στην ΔΕΘ για σεβασμό στους θεσμούς, ποιους θεσμούς εσείς σέβεστε;

Σας θυμίζω τι είχατε πει βγαίνοντας από την συνάντηση που είχατε με τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο στις 16/1/2013, είχατε πει: «Συναντηθήκαμε με ιδιαίτερη χαρά και συζητήσαμε ζητήματα τα οποία αφορούν στην Εκκλησία και μάλιστα θέματα, με άμεση αντανάκλαση στην κοινωνία. Η συνεργασία μας αυτή θα συνεχισθεί, προκειμένου να αντιμετωπίζονται τα προβλήματα και να προωθούνται λύσεις και αποτελέσματα για τον ελληνικό λαό και την κοινωνία, η οποία βρίσκεται σε προτεραιότητα, στις επιλογές της Εκκλησίας.

Τι έχετε σεβαστεί μέχρι σήμερα από αυτά που είπατε; Απλά σέβεστε δηλώσεις μιας ανιστόρητης αποτυχημένης συνεργάτιδάς σας η οποία με τα λεγόμενά της και με την παρουσία της ακόμα μολύνει το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Η Ρεπούση ως ιστορικός τροχονόμος της Σμύρνης κ. Κουβέλη, αυτά που λέει δημοσίως καλά θα κάνει να τα λέει κατ’ ίδιαν σε Καμίνη και Μπουτάρη ή σε καμμιά διάλεξή της στην Φραγκφούρτη γιατί στην Ελλάδα δεν θα περάσουν.

Δεν της φταίει ο Αρχιεπίσκοπος ούτε και ο Διευθυντής του Γραφείου Τύπου που λέει αυτά που λέει στα πηγαδάκια της Βουλής. Ο Αρχιεπίσκοπος έχει δώσει μαρτυρία ζωής και δεν περιμένει καμίας Ρεπούση την γνώμη, όπως επίσης και ο κ. Χάρης Κονιδάρης ο οποίος δεν υπήρξε ποτέ ανεπάγγελτος όπως είπε η Ρεπούση, αλλά είναι ο μόνος που ασκούσε κάποιο επάγγελμα πριν αναλάβει τα καθήκοντά του στο Γραφείο Τύπου της Αρχιεπισκοπής πριν 15 χρόνια. Μαζέψτε λοιπόν τη Ρεπούση διότι ο Ελληνικός Λαός, δεν έχει καθόλου ανάγκη τον επικίνδυνο λόγο της, ο οποίος οδηγεί σε καταστροφές.

Εσείς όμως κ. Κουβέλη δεν γνωρίζετε ότι η Πολιτεία οφείλει να διδάσκει τα Αρχαία, τα Θρησκευτικά και την Ιστορία;  Η πολιτική κ. Κουβέλη είναι η τέχνη που μορφοποιεί τις σχέσεις της ανθρώπινης κοινωνίας, η Εκκλησία είναι πολιτική, μόνο που επιδιωκόμενο Αυτής τέλος δεν είναι να μορφοποιήσει ανθρώπινες κοινωνίες αλλά να εφαρμοσθεί το θέλημα του Θεού, με την ελεύθερη συγκατάθεση του ανθρώπου για να καταστεί ο κόσμος «ουρανός».

Κλείνοντας κ. Κουβέλη θα σας θυμίσω και ίσως σας βοηθήσει να κατανοήσετε τι εστί σεβασμός στους θεσμούς  ένα απόσπασμα της ομιλίας του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου κατά την τελετή της ανακήρυξής του σε επίτιμο Δημότη Άμφισσας 9/6/2009 όπου μεταξύ άλλων είπε:

«…..Θα σταματήσω στην φράση του Δημάρχου από την αναφορά στον Πλούταρχο, που είπε ότι μπορεί να βρει κανείς πόλεις ατείχιστες αλλά ποτέ πόλη χωρίς ιερό. Αυτή ήταν πάντοτε η γραμμή και  η πορεία του Έλληνα δια μέσου των αιώνων. Όμως ακούγονται και μερικές άλλες φωνές σήμερα. Παλαιότερα ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη η Εκκλησία, η Παιδεία και η Πολιτεία. Πάντοτε πλάι σε κάθε Ιερό  Ναό, υπήρχε και το Σχολείο. Έτσι μεγαλώσαμε εμείς.

Τα σχολεία ήταν πάντοτε στην αυλή της Εκκλησίας, ήταν ένας απόηχος από την Εκκλησιαστική ζωή. Σήμερα έχουν αλλάξει τα πράγματα και αυτός είναι ο προβληματισμός. Όχι μόνο δεν είναι κοντά η Εκκλησία με το Σχολείο, αλλά αντιθέτως επιδιώκεται όσον τον δυνατόν να είναι μακριά η Εκκλησία από το Σχολείο και το αντίστροφο, με όλες τις έννοιες και τα παρεπόμενα. Όταν ο Καποδίστριας έφτιαχνε το κράτος και τακτοποιούσε τα Υπουργεία απαντώντας στους συνεργάτες του είπε τι είναι αυτά που λέτε;  

Σε αυτό τον τόπο δύναται να νοηθεί γράμματα και Εκκλησία χωριστά;  Επομένως όταν ακούγονται μερικές Φωνές ότι το Υπουργείο Θρησκευμάτων πρέπει να γίνει μια υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού προβληματίζομαι μήπως λησμονούμε την παράδοσή μας και αναζητούμε καινούργια πράγματα; Ή πρόκειται για φωνές μερικών ατάκτων; Η άλλη μου σκέψη είναι μήπως έχουμε χάσει πολύ χρόνο και πρέπει ο καθένας να κλειστεί στον εαυτό του και να δει την δική του πορεία.  

Πολύ χαρακτηριστικά με προβλημάτισε ο Υφυπουργός όταν είπε ότι χρειάζεται συνεργασία. Η συνεργασία είναι απαραίτητη σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη εποχή. Συνεργασία όλων των παραγόντων με την πολιτική και πολιτειακή αρχή, με την τοπική Αυτοδιοίκηση. Όλα αυτά μας οδήγησαν παλιότερα στον ατομισμό. Και αν μιλάμε σήμερα για κρίση, την εστιάζουμε στην ατομιστική πορεία του καθενός.

Η κρίση δεν είναι οικονομική. Είναι πνευματική. Οι αξίες και η ιεράρχησή τους που εξέλιπαν  όπως  ακούγεται διαμορφώθηκαν έτσι γιατί πέθανε ο Θεός και προηγουμένως πέθανε ο άνθρωπος. Οι αξίες δεν αγοράζονται ούτε εκτιμώνται σε στρογγυλές τράπεζες, πρέπει να δώσεις αίμα για να πάρεις πνεύμα.

Η κρίση δεν θεραπεύεται χωρίς αυτή την αιμοδοσία. Μπαίνοντας στην ιστορία, διαπιστώνω ότι ανάμεσα στους Νομούς Βοιωτίας και Φωκίδας δεν υπάρχουν όρια, οι άνθρωποι έχουν την ίδια υφή.

Π. ΒΟΙΩΤΟΣ