Ένας σταθμός στήν ιστορία τήν ελληνική καί στήν πανανθρώπινη
είναι ή 28η 'Οκτωβρίου 1940. "Ενας φωτοβόλος φάρος ελευθερίας, πού σχίζει
τά σκοτάδια της σκλαβιάς καί της κτηνώδους βίας. "Ενα σύμβολο, πού κλείνει
μέσα του τις ευγενέστερες, ήρωϊκώτερες καί τίς ωραιότερες εκδηλώσεις της
ελληνικής ψυχής. Μέ τό Ιστορικό «Όχι», πού βγήκε ταυτόχρονα άπό τά στήθη
εκατομμυρίων Ελλήνων διακηρύχθηκε ή απόφαση όλης τής ανθρωπότητας νά μήν
υποκύψει στίς ορδές των βαρβάρων, αλλά νά ζήσει ελεύθερη ή νά πεθάνει.
Οκτώβριος 1940.
Ή Γαλλία έχει σβήσει σάν πυροτέχνημα, όπως καί ή Τσεχοσλοβακία,
Πολωνία, Ρουμανία καί τόσα άλλα κράτη, τό ένα μετά τό άλλο. Τίποτε δέν φαίνεται
ικανό νά αντιμετωπίσει τίς σιδηρόφρακτες μεραρχίες των βαρβάρων. Ή ανθρωπότητα
περνάει μαύρες, κατάμαυρες μέρες. Οί ελεύθεροι άνθρωποι αρχίζουν νά συνηθίζουν
μέ τήν ιδέα, ότι καί ό άξων είναι αήττητος. Ό θεατρίνος τής Ρώμης, ό Μουσολίνι,
ύστερα άπό τή δολοφονική επίθεση στά νώτα τής Γαλλίας σκέφθηκε νά προσφέρει ένα
νέο μαργαρίτη στό στέμμα τού αυτοκράτορα του. Καί σάν τέτοιο διάλεξε τήν
πατρίδα μας. Σκέφθηκε, ότι οί Έλληνες θά παραδειγματίζονταν άπό τά τόσα έθνη
πού λιποψύχησαν καί παραδόθηκαν.
"Ακόμη σκέφθηκε, πώς οί Ελληνες θά λογάριαζαν τά εκατομμύρια, πού ήταν οί Ιταλοί, τά τόσα θωρηκτά τους, τά τόσα αεροπλάνα τους, τά τόσα κανόνια τους, τίς οκτώ εκατομμύρια λόγχες καί θά υπέκυπταν. "Ετσι νόμισε ό Μουσολίνι.Τό βράδυ τής 27ης "Οκτωβρίου όλα ήταν έτοιμα. Οί Κένταυροι, οί λύκοι τής Τοσκάνης καί όλα τά άλλα αυτής τής φασιστικής ιταλικής ζούγκλας μέ τίς μπότες γυαλισμένες, μέ τίς στολές σιδερωμένες, μέ τά κοκορύφτερα, μέ τά αναρίθμητα κανόνια, τάνκς, αεροπλάνα περίμεναν τό σύνθημα γιά τή θριαμβευτική τους είσοδο στήν Ελλάδα. Στίς 3 τό πρωΐ τής 28ης "Οκτώβριου) δόθηκε τό τελεσίγραφο, πού ζητούσε τήν παράδοση καί τήν ατίμωση τής δοξασμένης πατρίδας μας.
"Αλλά ό Ντούτσε είχε κάνει λάθος στό λογαριασμό του. Γιατί εκτός άπό τήν αγάπη γιά τό «σαρκίον» υπάρχουν καί άλλες δυνάμεις στόν κόσμο, πού έχουν ανυπολόγιστη αξία. Όλόκληρος ό ελληνικός λαός απάντησε: Όχι, ή Ελλάδα δέν υποδουλώνεται. ΓΗ δύναμη τής ελληνικής ψυχής, φάνηκε πιό δυνατή άπό τά τάνκς καί τά κανόνια. Γιά τού Χριστού τήν πίστη τήν άγια καί τής πατρίδος τήν ελευθερία ξεκίνησε ό έλληνας στρατιώτης, γιά νά αποκρούσει τούς νεοειδωλολάτρες.Στήν εξώπορτα τοϋ σπιτιού ό γέροντας πατέρας καί ή γερόντισσα μητέρα αποχαιρετούσαν τό παιδί τους:«Στό καλό παιδί μου καί ή Παναγία μαζί σου». Καί ό φτωχός φαντάρος έπαιρνε τήν ευχή τής μάνας μέ ίερή συγκίνηση σάν πολύτιμο θησαυρό.
Καί ή γιγαντιαία πάλη άρχισε. Κατάπληκτος ό κόσμος, ενώ περίμενε άπό στιγμή σέ στιγμή νά υποκύψει ή μικρή Ελλάδα, βλέπει τά ελληνικά στρατεύματα άπό αμυνόμενα νά μεταβάλλονται σέ επιτιθέμενα. Σάν κινηματογραφική ταινία περνούν άπό μπροστά μας ονόματα γεμάτα άφθαστη δόξα, πού κλίνουν μέσα τους ό,τι ήρωϊκώτερο έχει νά επιδείξει ή παγκόσμια Ιστορία. Ίβάν, Μόραβα, Τρεμπεσίνα, Κορυτσά, Αργυρόκαστρο, Πρεμετή, Άγιοι Σαράντα, Χειμάρρα, Κλεισούρα. Ή οικουμένη ολόκληρη συγκλονίζεται καί στίς καρδιές των ελεύθερων ανθρώπων πνέει καί πάλι ό άνεμος τής αισιοδοξίας. Ή φήμη, ότι ό "Αξων είναι αήττητος κατακουρελιάστηκε άπό τή λόγχη του Έλληνα φαντάρου.
"Έπεσε άπό τό θεατρίνο τής Ρώμης ή λεοντή, πού κατεξευτελίσθηκε μέχρι τέτοιου σημείου, ώστε νά συζητάει γιά τή σύναψη ανακωχής, ό δέ υπουργός του τών εξωτερικών νά φθάνει μέχρι αυτοκτονίας. Ό παγκόσμιος τύπος είχε σάν κύριο θέμα τίς αλησμόνητες εκείνες μέρες τούς ελληνικούς θριάμβους. Όλοι υμνούν τήν Ελλάδα. "Από τά επισημότερα χείλη τής Οικουμένης ή Ελλάδα ταυτιζόταν μέ τη δόξα. Ό Τσώρτσιλ διακήρυττε: «Σπάνια θά βρει κανείς ευγενέστερες πράξεις άπό εκείνες, πού επιτελέσθηκαν στήν Ελλάδα γιά τήν υπεράσπιση τών αρχών τής ελευθερίας».
"Ακόμη σκέφθηκε, πώς οί Ελληνες θά λογάριαζαν τά εκατομμύρια, πού ήταν οί Ιταλοί, τά τόσα θωρηκτά τους, τά τόσα αεροπλάνα τους, τά τόσα κανόνια τους, τίς οκτώ εκατομμύρια λόγχες καί θά υπέκυπταν. "Ετσι νόμισε ό Μουσολίνι.Τό βράδυ τής 27ης "Οκτωβρίου όλα ήταν έτοιμα. Οί Κένταυροι, οί λύκοι τής Τοσκάνης καί όλα τά άλλα αυτής τής φασιστικής ιταλικής ζούγκλας μέ τίς μπότες γυαλισμένες, μέ τίς στολές σιδερωμένες, μέ τά κοκορύφτερα, μέ τά αναρίθμητα κανόνια, τάνκς, αεροπλάνα περίμεναν τό σύνθημα γιά τή θριαμβευτική τους είσοδο στήν Ελλάδα. Στίς 3 τό πρωΐ τής 28ης "Οκτώβριου) δόθηκε τό τελεσίγραφο, πού ζητούσε τήν παράδοση καί τήν ατίμωση τής δοξασμένης πατρίδας μας.
"Αλλά ό Ντούτσε είχε κάνει λάθος στό λογαριασμό του. Γιατί εκτός άπό τήν αγάπη γιά τό «σαρκίον» υπάρχουν καί άλλες δυνάμεις στόν κόσμο, πού έχουν ανυπολόγιστη αξία. Όλόκληρος ό ελληνικός λαός απάντησε: Όχι, ή Ελλάδα δέν υποδουλώνεται. ΓΗ δύναμη τής ελληνικής ψυχής, φάνηκε πιό δυνατή άπό τά τάνκς καί τά κανόνια. Γιά τού Χριστού τήν πίστη τήν άγια καί τής πατρίδος τήν ελευθερία ξεκίνησε ό έλληνας στρατιώτης, γιά νά αποκρούσει τούς νεοειδωλολάτρες.Στήν εξώπορτα τοϋ σπιτιού ό γέροντας πατέρας καί ή γερόντισσα μητέρα αποχαιρετούσαν τό παιδί τους:«Στό καλό παιδί μου καί ή Παναγία μαζί σου». Καί ό φτωχός φαντάρος έπαιρνε τήν ευχή τής μάνας μέ ίερή συγκίνηση σάν πολύτιμο θησαυρό.
Καί ή γιγαντιαία πάλη άρχισε. Κατάπληκτος ό κόσμος, ενώ περίμενε άπό στιγμή σέ στιγμή νά υποκύψει ή μικρή Ελλάδα, βλέπει τά ελληνικά στρατεύματα άπό αμυνόμενα νά μεταβάλλονται σέ επιτιθέμενα. Σάν κινηματογραφική ταινία περνούν άπό μπροστά μας ονόματα γεμάτα άφθαστη δόξα, πού κλίνουν μέσα τους ό,τι ήρωϊκώτερο έχει νά επιδείξει ή παγκόσμια Ιστορία. Ίβάν, Μόραβα, Τρεμπεσίνα, Κορυτσά, Αργυρόκαστρο, Πρεμετή, Άγιοι Σαράντα, Χειμάρρα, Κλεισούρα. Ή οικουμένη ολόκληρη συγκλονίζεται καί στίς καρδιές των ελεύθερων ανθρώπων πνέει καί πάλι ό άνεμος τής αισιοδοξίας. Ή φήμη, ότι ό "Αξων είναι αήττητος κατακουρελιάστηκε άπό τή λόγχη του Έλληνα φαντάρου.
"Έπεσε άπό τό θεατρίνο τής Ρώμης ή λεοντή, πού κατεξευτελίσθηκε μέχρι τέτοιου σημείου, ώστε νά συζητάει γιά τή σύναψη ανακωχής, ό δέ υπουργός του τών εξωτερικών νά φθάνει μέχρι αυτοκτονίας. Ό παγκόσμιος τύπος είχε σάν κύριο θέμα τίς αλησμόνητες εκείνες μέρες τούς ελληνικούς θριάμβους. Όλοι υμνούν τήν Ελλάδα. "Από τά επισημότερα χείλη τής Οικουμένης ή Ελλάδα ταυτιζόταν μέ τη δόξα. Ό Τσώρτσιλ διακήρυττε: «Σπάνια θά βρει κανείς ευγενέστερες πράξεις άπό εκείνες, πού επιτελέσθηκαν στήν Ελλάδα γιά τήν υπεράσπιση τών αρχών τής ελευθερίας».
Ή Ελλάδα αποτελεί τό σύμβολο τού όλου πνευματικού μας
κληροδοτήματος γιά χάρη τού οποίου εμείς δεχθήκαμε τόν πόλεμο."Αλλά ήταν
προορισμένο υστέρα άπό τό μοναδικό καί ολόφωτο θρίαμβο τών βορειοηπειρωτικών
βουνών νά κληθεί ή Ελλάδα νά δοκιμάσει τό βαρύ σταυρό τής δουλείας καί νά
ανεβεί τό μαρτυρικό της Γολγοθά στήν κορυφή τού όποιου τήν ανάμενε ό Κύριος τών
Δυνάμεων, γιά νά τή στεφανώσει. Κλήρος τών ατόμων καί τών λαών είναι ό αγώνας
γιά τήν τελειότητα. Ό Θεός δοκιμάζει τούς αγαπημένους του σάν τό χρυσάφι στή
φωτιά.
Έτσι, επέτρεψε καί στό ελληνικό έθνος νά περάσει μέσα άπό τό φοβερό σκοτάδι τής Κατοχής, γιά νά εξέλθει πιό δυναμωμένο μέ τό φωτοστέφανο τού μαρτυρίου καί του θριάμβου. Οί γερμανικές ορδές ναί δέν έσπασαν τά μακεδόνικα οχυρά. Ήλθαν άπό τήν Κροατία στά ιερά εδάφη τής πατρίδας μας. Ό αγώνας όμως συνεχίσθηκε. Οί κατακτητές κυριευμένοι άπό μανία καί λύσσα, γιατί τολμήσαμε νά αντισταθούμε στήν άτιμη επίθεση τους, βύθισαν τά βρωμερά νύχια τους στό όνομα τής αγαπημένης μας πατρίδας, γιά νά τήν κατασπαράξουν. Οί Γερμανοί έλεγαν μέ αγανάκτηση. Οί "Έλληνες μας κάνανε μεγάλο κακό.
«Γιά μας τούς Γερμανούς στρατιωτικούς, πού βλέπουμε, ότι καθυστερούμε τόσο πολύ στήν κατάληψη τής Μόσχας καί τήν προέλαση πρός τόν Καύκασο, μόνο καί μόνο επειδή ένα μικρό έθνος θέλησε νά αντισταθεί στίς θελήσεις μας καί ή ιδέα, ότι τό ιστορικό αυτό έγκλημα έμεινε ουσιαστικά ατιμώρητο, είναι κυριολεκτικά αφόρητη. Ιστορικά, κοσμοπολίτικα, σεις οί "Ελληνες χάσατε διά παντός τό δικαίωμα τής υποστάσεως». "Έπρεπε δηλ. νά παύσουμε νά υπάρχουμε. Καί ένας αμείλικτος εξοντωτικός πόλεμος κηρύχθηκε εναντίον του ελληνικού λαού. Πείνα, αρρώστια, φοβερά στρατόπεδα συγκεντρώσεως, εκτελέσεις καί κάθε άτιμο καί άνανδρο μέσο χρησιμοποιήθηκε, γιά νά εξαφανίσουν τήν ελληνική ψυχή.
"Αλλά τό ελληνικό Έθνος μέ τήν ανεξάντλητη ζωτικότητα του, μέ τήν ακράδαντη πεποίθηση στά "ιδανικά τής Φυλής καί τής Χριστιανικής πίστης, μέ τήν καθολική του αντίσταση αποδείχτηκε αντάξιο τών τιμημένων νεκρών τής Πίνδου. Μέσα άπό τά καμένα χωριά, τά γκρεμισμένα γεφύρια, τά κατεστραμμένα λιμάνια, μέσα άπό τά ερείπια, πού σωριάστηκαν παντού, ένα πράγμα έμεινε όρθιο, ή αδάμαστη ελληνική ψυχή.
Μέ τήν Ίδια πνοή, μέ τήν "ίδια αγάπη πρός τήν πατρίδα, σύρονταν κατά εκατοντάδες μπροστά στό εκτελεστικό απόσπασμα, χωρίς νά λιποψυχήσουν, χωρίς νά φοβηθούν, μέ τό χαμόγελο στά χείλη έριχναν μιά περιφρονητική ματιά στόν άνανδρο εχθρό, σήκωναν γιά τελευταία φορά τά μάτια τους στόν ουρανό, έκαναν τήν προσευχή τους καί άφηναν τήν τελευταία τους πνοή, ενώ ψέλλιζαν.
Έτσι, επέτρεψε καί στό ελληνικό έθνος νά περάσει μέσα άπό τό φοβερό σκοτάδι τής Κατοχής, γιά νά εξέλθει πιό δυναμωμένο μέ τό φωτοστέφανο τού μαρτυρίου καί του θριάμβου. Οί γερμανικές ορδές ναί δέν έσπασαν τά μακεδόνικα οχυρά. Ήλθαν άπό τήν Κροατία στά ιερά εδάφη τής πατρίδας μας. Ό αγώνας όμως συνεχίσθηκε. Οί κατακτητές κυριευμένοι άπό μανία καί λύσσα, γιατί τολμήσαμε νά αντισταθούμε στήν άτιμη επίθεση τους, βύθισαν τά βρωμερά νύχια τους στό όνομα τής αγαπημένης μας πατρίδας, γιά νά τήν κατασπαράξουν. Οί Γερμανοί έλεγαν μέ αγανάκτηση. Οί "Έλληνες μας κάνανε μεγάλο κακό.
«Γιά μας τούς Γερμανούς στρατιωτικούς, πού βλέπουμε, ότι καθυστερούμε τόσο πολύ στήν κατάληψη τής Μόσχας καί τήν προέλαση πρός τόν Καύκασο, μόνο καί μόνο επειδή ένα μικρό έθνος θέλησε νά αντισταθεί στίς θελήσεις μας καί ή ιδέα, ότι τό ιστορικό αυτό έγκλημα έμεινε ουσιαστικά ατιμώρητο, είναι κυριολεκτικά αφόρητη. Ιστορικά, κοσμοπολίτικα, σεις οί "Ελληνες χάσατε διά παντός τό δικαίωμα τής υποστάσεως». "Έπρεπε δηλ. νά παύσουμε νά υπάρχουμε. Καί ένας αμείλικτος εξοντωτικός πόλεμος κηρύχθηκε εναντίον του ελληνικού λαού. Πείνα, αρρώστια, φοβερά στρατόπεδα συγκεντρώσεως, εκτελέσεις καί κάθε άτιμο καί άνανδρο μέσο χρησιμοποιήθηκε, γιά νά εξαφανίσουν τήν ελληνική ψυχή.
"Αλλά τό ελληνικό Έθνος μέ τήν ανεξάντλητη ζωτικότητα του, μέ τήν ακράδαντη πεποίθηση στά "ιδανικά τής Φυλής καί τής Χριστιανικής πίστης, μέ τήν καθολική του αντίσταση αποδείχτηκε αντάξιο τών τιμημένων νεκρών τής Πίνδου. Μέσα άπό τά καμένα χωριά, τά γκρεμισμένα γεφύρια, τά κατεστραμμένα λιμάνια, μέσα άπό τά ερείπια, πού σωριάστηκαν παντού, ένα πράγμα έμεινε όρθιο, ή αδάμαστη ελληνική ψυχή.
Μέ τήν Ίδια πνοή, μέ τήν "ίδια αγάπη πρός τήν πατρίδα, σύρονταν κατά εκατοντάδες μπροστά στό εκτελεστικό απόσπασμα, χωρίς νά λιποψυχήσουν, χωρίς νά φοβηθούν, μέ τό χαμόγελο στά χείλη έριχναν μιά περιφρονητική ματιά στόν άνανδρο εχθρό, σήκωναν γιά τελευταία φορά τά μάτια τους στόν ουρανό, έκαναν τήν προσευχή τους καί άφηναν τήν τελευταία τους πνοή, ενώ ψέλλιζαν.
Από τά κόκκαλα βγαλμένη τών Ελλήνων
τά ιερά καί σαν πρώτ' ανδρειωμένη
Χαίρε ώ χαίρε ελευθεριά
"Άφθονο χύθηκε τό αίμα, μιά ατίμητη προσφορά γιά τήν
πανανθρώπινη ελευθερία. Αυτή τήν ιερή καί ευλογημένη στιγμή τά βλέμματα καί οί
καρδιές τών Ελλήνων, γεμάτα ευγνωμοσύνη καί θαυμασμό είναι στραμμένα στά
βορειοηπειρωτικά βουνά.
Εκεί στους πορφυρωμένους βράχους, στους χορταριασμένους τάφους,
πού κανένα καντήλι δέν καίει σήμερα μά πού ή ευλάβεια τού Έθνους σάν αύρα
δροσερή εκεί διαρκώς θά πνέει, εκεί οφείλουμε καί εμείς τίς σκέψεις μας καί τίς
καρδιές μας.
"Ας σταθούμε μέ σεβασμό καί θαυμασμό μπροστά στους τάφους
τού ήρωϊκού πατέρα καί αδελφών μας καί άπό τά βάθη τής ψυχής μας άς τούς
δώσουμε μιά υπόσχεση, ότι ή θυσία τους δέν θά πάει χαμένη, ότι δέν θά
προδώσουμε τόν αγώνα τους.
Θά συνεχίσουμε τήν αγάπη πρός τήν Ελλάδα μέ τήν ίδια
αποφασιστικότητα καί τόν αγώνα γιά τά ίδια ιδανικά γιά τήν ελευθερία καί τήν
ελευθερία τού έθνους μας.
Αγαπητοί επισκέπται του Ιστολογίου μας,
Σας παραθέτουμε το ενθύμιο που επρόσφερε ο τότε Αρχιεπίσκοπος
Αθηνών Χρύσανθος σε όλους τους μαχητές του μετώπου το 1940 την ημέρα εκείνη καθώς και δυο
αποσπάσματα από τα λεχθέντα προς τους τότε Γερμανούς Αξιωματούχους.
.jpg){kind=link}