09 Μαρτίου, 2011

Ο απολογισμός του έργου της ΜΚΟ «ΑΠΟΣΤΟΛΗ» της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών για το δίμηνο Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου 2011

clip_image002

Mε εντατικούς ρυθμούς συνεχίζει η φιλανθρωπική εταιρεία της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών «ΑΠΟΣΤΟΛΗ» την υλοποίηση ανθρωπιστικών δράσεων με στόχο τη συμπαράσταση και τη βελτίωση των συνθηκών ζωής σε δοκιμαζόμενους πληθυσμούς.

Συγκεκριμένα, το πρώτο δίμηνο Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους η Μ.Κ.Ο. «Αποστολή» προσέφερε συνολική ανθρωπιστική βοήθεια, η οποία συνίσταται από 7,5 τόνους τρόφιμα, 46.533 τεμάχια ειδών διατροφής, 232 τεμάχια φαρμακευτικού υλικού, 2.369 τεμάχια ειδών ένδυσης και 1.000 τεμάχια παιγνιδιών.

Η «ΑΠΟΣΤΟΛΗ» προσέφερε τα ως άνω είδη στην Μ.Κ.Ο. «ΑΓΚΑΛΙΑ» Λέσβου, στην Παγκόσμια Ένωση Αλβανικής Μετανάστευσης, στους μετανάστες απεργούς που φιλοξενούνται στο κτίριο Υπατία (εμφιαλωμένο νερό), στους Σέρβους και Αλβανούς του Κοσσόβου σε συνεργασία με την Ιερά Μητρόπολη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, στον Πανελλήνιο Σύλλογο Παραπληγικών Ελλάδος, στην Ιερά Μονή Ιωάννου Θεολόγου (Βάγια Βοιωτίας), στον Ιερό Ναό Αγίου Παύλου (Ι. Μ. Περιστερίου), στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου (Ι. Αρχιεπισκοπή Αθηνών).

Επίσης προσέφερε ανθρωπιστική βοήθεια σε 13 άπορες οικογένειες και ενίσχυσε το πρόγραμμα «Η Εκκλησία στους δρόμους», μέσω του οποίου διανέμονται καθημερινά 1.600 μερίδες φαγητού σε αστέγους, μετανάστες και άλλες ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΜΙΝΗ

image

Αξιότιμε κύριε Δήμαρχε,

Η αρχή της θητείας σας στο δημαρχιακό θώκο ανέτρεψε κάθε προσδοκία για την περίοδο χάριτος, που είθισται στα πολιτι­κά δρώμενα, και προκάλεσε εννοιολογι­κές ερμηνείες των ρήσεων «κάθε αρχή και δύσκολη» ή «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός» και «αρχή άνδρα δείκνυσι».

Οι παραιτήσεις των αντιδημάρχων σας ανέ­δειξαν πολύ σύντομα τα εγγενή προβλή­ματα του συνδυασμού σας, που εύχομαι να μην αποτελούν δυσοίωνη προοπτική για το μέλλον, ούτε να προαναγγέλλουν την αποτυχία στη διοίκηση του δήμου.

Με τη στάση σας, επιπλέ­ον, απογοητεύσατε εκείνους που σας υπέδειξαν, σας ανέδειξαν και σας υποστήριξαν για την εκλογική σας επιτυχία, ανατρέπο­ντας όλες τις προβλέψεις. Οι ενδοπαραταξιακές συγκρούσεις ικανοποίησαν ασφαλώς τους αντιπάλους σας, που έσπευσαν να διαρρεύσουν ότι ο συνδυασμός ήταν ευκαιριακός.

Για τους αυτο­διοικούμενους πολίτες η απογοήτευση πήρε τη θέση της ελπίδας που είχε δημιουργήσει η σύνθεση του συνδυασμού και οι χαρμό­συνες εξαγγελίες του, που με την πρώτη δυσκολία κινδυνεύει να μεταβληθεί σε μετεκλογικό ράκος.

Οι παραιτήσεις μπορεί από τη μια πλευρά να εκφράζουν τη θέληση των παραιτηθέντων να μην αποδέχονται την επιβολή της βουλήσεως και της γραμμής του αρχηγού ή ακόμη μπορεί και να κινούνται στη λογική ότι ο δήμος αποτελεί πεδίο λαμπρό για την ανάδειξη των ιδεολογικών διαφορών και την επιδίωξη ατομικού πολιτικού κέρδους, από την άλλη όμως γεννούν προ­βληματισμούς για το μέλλον στον πρώτο δήμο της χώρας.

Γιατί αποδεικνύουν είτε την απουσία προγράμματος και σύγκλισης σε μια αποδεκτή κοινή γραμμή βασικών κατευθύνσεων σε καίρια και ακανθώδη θέματα, που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες των καιρών και θα εγγυάται την απρόσκοπτη άσκηση της δημοτικής εξουσίας, είτε την αποτυχία των εξισορροπητικών δυνατοτήτων του δημάρχου στη συνοχή των διαφόρων ομάδων και προσώ­πων.

Σας λείπει, προφανώς, η εμπειρία πολιτικής διαχείρισης κρί­σεων, αλλά τουλάχιστον απέναντι σε «παλιές καραβάνες» της Αυτοδιοίκησης επιβάλλεται να είστε περισσότερο προσεκτικός και υποψιασμένος.

Μπορεί, βεβαίως, όλα αυτά να δικαιολογούνται από τα κενά και τις ασάφειες του νόμου ή την ανυπαρξία ενός ξεκάθαρου θεσμικού πλαισίου και μιας σταθερής εθνικής πολιτικής και ορ­γανωτικής υποδομής στο θέμα των μεταναστών, που δεν θα τους δημιουργούσε καθεστώς ανασφάλειας, αβεβαιότητας και φόβου και δεν θα άφηνε περιθώρια για υποκειμενικές πολιτικές.

Το ζη­τούμενο για την πορεία του δήμου και της Αυτοδιοίκησης δεν είναι μόνο το μεταναστευτικό, που απετέλεσε τη θρυαλλίδα των συγκρούσεων, αλλά τα μείζονα προβλήματα που οξύνονται στην παρούσα συγκυρία της οικονομικής ανέχειας κι έτσι το ερώτημα παραμένει μετά τα πρόσφατα περιστατικά: Μπορεί να υπάρξει συντονισμός και ενότητα δράσης ή μάταια ελπίζουμε στη σύν­θεση των ασυνθέτων;

Οι πιθανές εκκλησιαστικές προεκτάσεις των σχέσεων Ρωσίας-Τουρκίας

image 

του Theodor Petrov

By the last breath of the fourth winds blow
Better raise your ears
The sound of hooves knocks at your door
Lock up your wife and children now
It's time to wield the blade
Metallica / The Four Horsemen

Φαίνεται ότι πολλές φορές η ιστορία είτε «παίζει ζάρια», για να παραφράσουμε τη γνωστή ρήση του Einstein, είτε διαθέτει μια δυσνόητη για τον κοινό ανθρώπινο νου αίσθηση του χιούμορ. Γενικώς η συναίσθηση του μέχρι ποίου σημείου μπορεί κάποιος να επιτρέψει την επανάληψη κάποιου επιτυχημένου αστείου αποτελεί μια άκρως λεπτή δραστηριότητα του ανθρώπινου νου, η οποία, θα λέγαμε, δεν είναι ευρέως διαδεδομένη, γι´ αυτό και ένας από τους κλασικούς της χειραφετήσεως της εργατικής τάξεως είχε χαρακτηρίσει την επανάληψη της ιστορίας ως «φάρσα».

Φυσικά ο παρατηρητικός αναγνώστης της παρούσης ιστοσελίδας θα σπεύσει να επισημάνει ότι ο γράφων επαναλαμβάνεται, εφόσον είχε αναφερθεί για άλλη μια φορά στο παρελθόν σε αυτή τη φράση του απολύτως ακατανόητου για τις πλατιές εργατικές μάζες Γερμανού φιλοσόφου. Δυστυχώς, ομολογεί με συντριβή ψυχής ο γράφων, δεν γνωρίζει κάποια άλλη φράση, η οποία θα κατέγραφε με τόση ακρίβεια τις «ερωτικές» σχέσεις δυο τόσο αντιφατικών χωρών όπως είναι η Τουρκία και η Ρωσία.

Σχετικά πρόσφατα η ιστοσελίδα Oilru.com δημοσίευσε μια συνέντευξη του Togrul Bagirov (Σ.τ.σ.: βιογραφικό σημείωμα στα ρωσικά προέδρου του Ιδρύματος «Moscow Petroleum Club».  Ιδού ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα της συνεντεύξεως: «Η παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση μπέρδεψε πολλά χαρτιά, άλλαξε τη γεωπολιτική εικόνα του κόσμου. «Αιφνιδίως» η Τουρκία έγινε η 6η οικονομία στην Ευρώπη σύμφωνα με το κατά κεφαλήν εισόδημα. Πολλοί, μεταξύ αυτὠν και ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Σρέντερ προβλέπει ότι τα επόμενα 2-3 χρόνια η τουρκική οικονομία θα καταλάβει την πέμπτη θέση στην Ευρώπη.

Οι αναλυτές της PriceWaterhouse Coopers θεωρούν ότι το 2020 η Τουρκία θα συμπεριληφθεί μεταξύ των δέκα χωρών του κόσμου με την πλέον ανεπτυγμένη οικονομία. Τις σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας μπορούμε να τις χαρακτηρίσουμε ως ρεαλιστικές, καλούνται να διασφαλίσουν τα εθνικά ενδιαφέροντα και των δυο χωρών, να ενισχύσουν τη σταθερότητα στην περιοχή και στον κόσμο γενικότερα. Υπάρχει και άλλη μια ενδιαφέρουσα ιδιαιτερότητα των δυο χωρών μας: ούτε τη Ρωσία, ούτε την Τουρκία δεν τις περιμένουν στην Ευρώπη.

Και από ότι φαίνεται στις χώρες μας ο καιρός της προσμονής και της ελπίδας ανήκει πλέον στο παρελθόν. Ούτε η Ρωσία, ούτε και η Τουρκία έχουν ανάγκη την θνήσκουσα Ευρώπη, την ταλανιζόμενη από τις εσωτερικές αντιθέσεις, τις οικονομικές ανισότητες, τα τεράστια ελλείμματα των προϋπολογισμών. Η Ρωσία και η Τουρκία διαδραματίζουν έναν αυτάρκη, σημαντικό γεωπολιτικό και οικονομικό ρόλο».

Στις 18 Φεβρουαρίου 2011 στη Μικρή Αίθουσα του Ρωσικού Κοινοβουλίου διοργανώθηκε μια συζήτηση «στρογγυλής τραπέζης» του Ιδρύματος «Ευρασιατικός Διάλογος» με θέμα τις πνευματικές και οικονομικές σχέσεις Ρωσίας και Τουρκίας. Ο διοργανωτής της συναντήσεως Kamilzhan Kalandarov, (Σ.τ.σ.: στα ρωσικά πρόεδρος του μουσουλμανικού κινήματος προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Al-Hak («Δικαιοσύνη») υπενθύμισε ότι η Τουρκία ήταν η πρώτη χώρα που αναγνώρισε τη Σοβιετική Ρωσία, ενώ χαρακτήρισε τη σημερινή ταχύτατη ανάπτυξη του κατά κεφαλήν εισοδήματος της Τουρκίας «συμβολή του ρωσικού λαού».

Ομολόγησε δε ότι στον ισλαμικό κόσμο, συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας, υπάρχουν αρκετά προβλήματα «για την ανάπτυξη του ρωσικού πολιτισμού και της ρωσικής γλώσσας» και υπενθύμισε ότι στην Τουρκία κατοικούν περισσότερες από 300.000 μικτές οικογένειες με Ρωσίδες συζύγους. Στα πλαίσια της ιδίας εκδηλώσεως το μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών Alexandr Kadyrbaev σημείωσε ότι «Σλάβοι και Τούρκοι αγωνίζονταν εναντίον του κοινού τους εχθρού... του Βυζαντίου»!

Την ίδια ημέρα, αλλά στην Κωνσταντινούπολη, με τη συμμετοχή Ρώσων αξιωματούχων και κληρικών της Εκκλησίας της Ρωσίας συνεδρίασε το Ρωσοτουρκικό Πολιτικό Φόρουμ. Δεν πρόκειται να αναφέρουμε τα ονόματα των προσωπικοτήτων που συμμετέχουν σε αυτό το Φόρουμ, θα περιορισθούμε μόνο στο όνομα του Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα, Προέδρου του Τμήματος Εξωτερικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας και του Αντιπροέδρου αυτού ηγουμένου Φιλίππου Riabykh. Ο τελευταίος σημείωσε στην ομιλία του ότι θεωρεί δυνατή την ανάπτυξη των θρησκευτικών σχέσεων μεταξύ των δυο χωρών και του διαλόγου μεταξύ Ορθοδοξίας (εννοείται της ρωσικής) και Ισλάμ.

Ο πρόεδρος του «Moscow Petroleum Club» αναφέρεται στην παρηκμασμένη Δύση σε αντιπαράθεση με τις υγιείς κοινωνίες της Τουρκίας και της Ρωσίας. Βέβαια η Ρωσία είναι... «Αγία», η Τουρκία όμως; Ο πρόεδρος της οργανώσεως Al-Hak («Δικαιοσύνη») υπενθύμισε ότι η Τουρκία ήταν η πρώτη που αναγνώρισε τη Σοβιετική Ένωση, δυστυχώς όμως δεν ανέφερε ότι η πραξικοπηματική κυβέρνηση του Κόμματος των «Πλειοψηφούντων», δηλαδή των Μπολσεβίκων, προφανώς για να ευχαριστήσει την τότε κυβέρνηση, προσέφερε στρατιωτική βοήθεια στην Τουρκία. Γνωρίζουμε εναντίον τίνος... Εξέφρασε και τη λύπη του ότι στη χώρα δεν αναπτύσσεται όπως θα έπρεπε ο ρωσικός πολιτισμός και η ρωσική γλώσσα.

Ο δε ακαδημαϊκός Alexandr Kadyrbaev ήταν σαφέστερος: ένας ήταν (;) ο εχθρός των σλαβικών και τουρκικών λαών – το ορθόδοξο Βυζάντιο.
Και ο ηγούμενος Φίλιππος, ο Αντιπρόεδρος του Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ, τόνισε ότι είναι δυνατή η ανάπτυξη των θρησκευτικών σχέσεων μεταξύ των δυο χωρών και του διαλόγου Ορθοδοξίας και Ισλάμ.

Θα διερωτηθεί ο αφελής αναγνώστης του παρόντος σημειώματος: η ανάπτυξη των θρησκευτικών σχέσεων μεταξύ των δυο χωρών θα πραγματοποιηθεί παρακάμπτοντας το Οικουμενικό Πατριαρχείο; Μήπως η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν διεξάγει διάλογο με το Ισλάμ εδώ και αρκετά χρόνια; Γιατί χρειάζεται ένας νέος που θα ξεκινήσει από την αρχή; Μήπως επειδή ο άλλος διάλογος πραγματοποιείται υπό την αιγίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου;

Η ανάμιξη της Εκκλησίας στα γεωπολιτικά παιχνίδια οδηγούσε πάντοτε στο διασυρμό της και προξενούσε ανεπανόρθωτες ζημιές τόσο στην ίδια, όσο και στην Ορθοδοξία γενικότερα, εφόσον ο ρόλος του Κράτους συνίσταται, πρώτα από όλα, στην ικανοποίηση των συμφερόντων του, την οποία είναι σε θέση να επιτύχει μόνο όταν συντονίσει όλες τις εμπλεκόμενες στις πολιτικές διαδικασίες πλευρές στο δικό του «μήκος κύματος». Π.χ., μπορεί ο Togrul Bagirov του «Moscow Petroleum Club» να αναφέρεται στην «παρηκμασμένη Δύση» (δεν είναι εκπληκτική η ταύτιση αυτής της απόψεως με την άποψη που έχει για τη Δύση ο π. Βσέβολοντ Τσάπλιν;) και στο ότι η Τουρκία και η Ρωσία δεν την έχουν ανάγκη, όμως αυτό δεν εμποδίζει τις δυο Κυβερνήσεις να αναπτύσσουν και την ευρωπαϊκή κατεύθυνση στην εξωτερική τους πολιτική.

Μπορεί κάποιος να αντιτάξει το επιχείρημα ότι η σύγχρονη ρωσική πραγματικότητα είναι απολύτως ελεγχόμενη και οι προσωπικές απόψεις κάποιων παραγόντων σαφώς και δεν εκφράζουν τις απόψεις του Κρεμλίνου, ιδιαιτέρως σε ότι αφορά στην ευρωπαϊκή του πολιτική. Εντούτοις η προθυμία, με την οποία το Πατριαρχείο Μόσχας συμμετέχει σε όλες αυτές τις άκρως αμφισβητούμενες εκδηλώσεις μας οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι, αργά αλλά σταθερά, προετοιμάζεται το έδαφος για μια διευρυμένη παρουσία της Ρωσίας στην περιοχή που θα περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, και τον εκκλησιαστικό τομέα.

Διότι τι άλλο μπορεί να σημαίνει η επιθυμία διεξαγωγής ενός διαλόγου Ρωσικής Εκκλησίας και Τουρκικού Ισλάμ στην «Αυλή» του Φαναρίου;

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 9 ΜΑΡΤΙΟΥ

image23

Σήμερα γιορτάζονται:

1) Οι 40 μάρτυρες της Σεβάστειας. Ήσαν προικισμένοι με όλες τις αρετές της ψυ­χής και του σώματος, δηλ. είχαν την νηστείαν, την αγρυπνίαν, την πραότητα και μα-κροθυμίαν. Ο ηγεμόνας Αγρικόλας τους εφυλάκισε και τους έρριξε εις την λίμνην να πνιγούν, επειδή δεν ηρνήθησαν τον Χριστόν. Υπέστησαν δε όλα τα μαρτυρία και εξεδήμησαν εις Κύριον. Τα σώματα των έκαυσαν εις την πυράν και ό,τι μέρος εκ του σώματος των έμεινε τα έρριψαν εις τον ποταμόν, νομίζοντες ότι θα αφανι­σθούν. Αλλά μετά 3 ημέρας παρουσιάσθησαν οι άγιοι στον επίσκοπον Σεβάστειας και του είπον να μεταβή εις τον ποταμόν να πάρη τα λείψανα. Τούτο και έγινε. Οι χριστιανοί με τον επίσκοπον την νύκτα παρέλαβον τα λείψανα, που ευρίσκοντο εις μίαν όχθην και έλαμπον από φως και τα έθεσαν σε καθαρές θήκες.

2) Ο άγιος Ουρπασιανός. Έζησε επί της εποχής του Μαξιμιανού. Επειδή ομο­λόγησε την πίστιν του στο Χριστόν, τον εκρέμασαν υψηλά και έκαυσαν το σώμα αυτού.

3) Ο άγιος Καισάριος ο αδελφός του Γρηγορίου του Θεολόγου ειρηνικά εξεδή­μησε εις Κύριον.

4) Οι άγιοι πάππος και μάμμη, πατέρας και μητέρα και δύο παιδιά με ξίφος τελειώθησαν.

Εθνικά γεγονότα: Σαν σήμερα το 1821 κρατούνται ως όμηροι εις την Κων/πολιν οι επίσκοποι Εφέσου Διόνυσος, Δέρκων Γρηγόριος, Νικομήδειας Αθανάσιος, Θεσ­σαλονίκης Ιωσήφ, Αδριανουπόλεως Δωρόθεος και Αγχιάλου Ευγένιος Καραβιάς.

Το 1822 γίνεται σφοδρή μάχη των Ελλήνων υπό τους Λόντον, Ζαΐμη, Πλαπού-τα, Δεληγιάννη, I. Κολοκοτρώνη και Τούρκων παρά τας Πάτρας με αποτέλεσμα την νίκην των Ελλήνων.

Το 1825 ο Ιμβραήμ πασάς επιτίθεται εναντίον του Νεοκάστρου Πυλίας και επι­τυγχάνει την πρώτη νίκην του.

Το 1827 στο χωρίον Γραμβούσα Κρήτης συνάπτεται μάχη μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων κατά την οποίαν εφονεύθη ο οπλαρχηγός I. Μανουσάκης.

Το 1854 μάχη Ελλήνων και Τούρκων στον Πλάτανο.

Το 1919 το εκστρατευτικόν σώμα Ελλάδος μάχεται εις Ρωσίαν. Απώλειαι 398 νεκροί, 657 τραυματίες.

Το 1920 ο ελληνικός στρατός στη Μ. Ασία δέχεται επίθεση άτακτων Τούρκων.

Το 1921 η ελληνική στρατιά Μ. Ασίας ετοιμάζει την νέαν επίθεσίν της εναντίον των Τούρκων.

Το 1922 σ' όλο το μέτωπο ηρεμία.

Το 1941 στο μέτωπο της Αλβανίας καταφθάνει ο Ιταλός δικτάτωρ Μουσολίνι και διατάσσει γενικήν επίθεσιν των δυνάμεων του εναντίον των Ελληνικών στρα­τευμάτων ιδίως επί του τομέως του Αώου. Ο καταιγισμός του ιταλικού πυροβολι­κού ουδέν επέφερε και απεκρούσθη η εκδηλωθείσα επίθεσις.

Ενισχυσε Και συ Το Εργο

Της Ιερας Αρχιεπισκοπης Αθηνων

Μεσω Της -Ate Bank -

clip_image00143333333333

Η ως άνω διαφήμιση της Ι.Α.Α.

αναρτάται δωρεάν από το Ιστολόγιό μας.