ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Οι Αποκριές ή τo Καρναβάλι, όπως είναι γνωστό σε όλους μας, είναι μια περίοδος Διονυσιακής μάλλον ελευθεριότητας (= παρεκκλίσεις από την ηθική ) και διασκεδάσεων. Αρχικά αυτές οι εκδηλώσεις ήσαν αφιερωμένες στο δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων και την Πρωτοχρονιά με τις Ρωμαϊκές «Καλένδες» (= Νουμηνίες= περίοδοι νέας Σελήνης ) και τους Βυζαντινούς «Καλικάντζαρους». Τούτο φαίνεται από το γεγονός, ότι σε πολλά μέρη της Μακεδονίας, και όχι μόνον, παρατηρούνται τέτοιες Καρναβαλικές εκδηλώσεις κατά την περίοδο των εορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.

Οι εκδηλώσεις αυτές είναι κατάλοιπα μάλλον των Ειδωλολατρικών Διονυσιακών χρόνων. Τα παλιά αυτά ειδωλολατρικά έθιμα συνεχίστηκαν με τα Ρωμαϊκά «Λουπερκάλια (= εορτή προς τιμήν του μυθικού θεού Lupercus προστάτη των κοπαδιών από τους λύκους), και τα Ελληνικά «Ανθεστήρια». Ο λαός μας ,(όπως και οι ξένες Χώρες), γιορτάζει τις Απόκριες ή το Καρναβάλι με Ειδωλολατρική Διονυσιακή ελευθεριότητα, ως να επρόκειτο για διάλειμμα ανάμεσα στην έντονη Χριστιανική λατρεία του Δωδεκαημέρου των Χριστουγέννων και την κατανυκτική περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής που ακολουθεί.

Τις γιορταστικές αυτές εκδηλώσεις μπορούμε να τις χωρίσουμε:

α) Σε φαγητά, (κρέας, γάλατα, κλπ),

β) Σε μεταμφιέσεις από αρχαίες λατρείες, όπου κρύβονται τα πρόσωπα. Σε διάφορα άλλα δρώμενα κατά τις παρελάσεις των μεταμφιεσμένων με ελευθερία στην διασκέδαση.

γ) Σε άσεμνους χώρους και τραγούδια

δ) Σε άσεμνες ενδυμασίας και ξεγυμνώματα. Οι μεταμφιεσμένοι λέγονται γενικά «μασκαράδες» και παίρνουν διάφορες μορφές, (Νεονύμφων, Γενίτσαρων, κουμπάρων, αραπάδων, ζώων, Σατανάδων, κλπ.), και πραγματοποιούν διάφορες Καρναβαλικές πομπές με ιδιαίτερη λαμπρότητα.

Έτσι λοιπόν, ο λαός εκμεταλλεύτηκε αυτές τις ελευθεριότητες των Διονυσιακών εκ-δηλώσεων, και έκτοτε έχει πυκνώσει και πυκνώνει συνεχώς αυτές τις εκδηλώσεις, που τις μπλέκει και με ξενόφερτες απαράδεκτες εκδηλώσεις και συνήθειες, ιδίως τις δύο εβδομάδες των Απόκρεω και της Τυρινής του Τριωδίου παίρνοντας και μια μέρα ακόμη από την Μεγάλη Τεσσαρακοστή την «Καθαρά Δευτέρα».

Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν αγνοεί αυτή την πραγματικότητα και τους κινδύνους που εγκυμονούν αυτές τις ήμερες των ανεξέλεγκτων Διονυσιακών ελευθεριοτήτων. Ως Μητέρα, η Εκκλησία, παρακολουθεί προσεκτικά Τις εκδηλώσεις αυτές, και τις αντιμετωπίζει με παράλληλες κατανυκτικές Ακολουθίες, ώστε να συγκρατήσει τους πιστούς Της, και να τους προφυλάξει από του να ξεπεράσουν τα όρια, και να παρασυρθούν σε εφάμαρτες ακρότητες.

Οι συνήθειες αυτές που γίνονται τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά στην Χώρα μας, (στις βόρειες επαρχίες: Θεσσαλίας, Μακεδονίας, Θράκης, και τον Πόντο), αλλά και των δύο Κυριακών των Απόκρεω και της Τυρινής του Τριωδίου δεν είναι καθόλου Χριστιανικές Είναι καθαρώς Ειδωλολατρικά κατάλοιπα. Όμως, είναι οι Εθνικές μας ρίζες και για το λόγο αυτό η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, με μεγάλη διακριτικότητα, τις ανέχεται και τις προσπερνά απαρατήρητα, προτάσσοντας αντ' αυτών στους πιστούς, κατάλληλες πνευματικές κατανυκτικές Ακολουθίες και με κείμενα μετάνοιας προσπαθεί να τους συγκεντρώσει και πάλι στους Ιερούς Ναούς, για να τους μεταφέρει στο πνεύμα και στο νόημα της περιόδου της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, που ακολουθεί ευθύς αμέσως.

Δυστυχώς, ζούμε σε μια εποχή γιγαντούμενης Ειδωλολατρίας που θέλει να γίνει κυρίαρχη όχι μόνον της ζωής, αλλά και της ψυχής μας. Ανάγκη λοιπόν να αντισταθούμε γενναίως αποδυόμενοι σε σκληρούς αγώνες και θυσίες για να κρατήσουμε ανόθευτη την Ορθόδοξη πίστη μας, τις Ελληνορθόδοξες Παραδόσεις μας, και τα Ιδανικά της ένδοξης Φυλής μας, εν όψει της επερχόμενης βαρβαρότητας της παγκοσμιοποίησης, που απεργάζονται ντόπιες και ξένες διεθνείς δυνάμεις.

Ας προσέξουμε λοιπόν στις διασκεδάσεις μας και στις μετακινήσεις μας,

ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ !

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΕΠΙ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ 2011

Ἀριθμ. Πρωτ. 195

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΧΑΡΙΣ ΕΙΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,

ΠΑΡ’ HΜΩΝ ΔΕ ΕΥΧΗ, ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΙΣ

Ἀδελφοί καί τέκνα ἀγαπητά ἐν Κυρίῳ,

«Τό στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέωκται, οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε, ἀναζωσάμενοι τόν καλόν τῆς νηστείας ἀγῶνα.», ἤ, καλύτερον, πάντοτε εὑρίσκεται ἀνοικτόν, ἀπό τότε πού ὁ Πανοικτίρμων Κύριος τῆς Δόξης ηὐδόκησε νά λάβῃ τήν ἀνθρωπίνην φύσιν. Ἔκτοτε καλεῖ διά τῆς Ἐκκλησίας Του κάθε ἄνθρωπον νά συμμετάσχῃ εἰς τάς ἀπείρους δωρεάς τῆς Χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἰδιαιτέρως δέ κατά τήν εὐλογημένην ταύτην περίοδον τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἡ ἄπειρος ἀγαθότης, ὁ ἐν Τριάδι προσκυνούμενος ἀληθινός Θεός ἡμῶν, ἀπό ἀγάπην καί μόνον ἐδημιούργησε τό ἀνθρώπινον γένος, διά νά καταστήσῃ τούς ἀνθρώπους, ὅσον εἶναι αὐτό δυνατόν εἰς τήν ἀνθρωπίνην φύσιν, κοινωνούς καί συμμετόχους τοῦ μεγαλείου τῆς θείας Δόξης Του. Αὐτός εἶναι ὁ ἀποκλειστικός σκοπός τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου εἰς ἑκάστην  ἐποχήν. Πρός τήν πραγμάτωσιν δέ αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ κατατείνει ὅλη ἡ ἁγία πνευματοφόρος παράδοσις τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας, διδάσκουσα, διερμηνεύουσα καί προβάλλουσα ὅλον τό φάσμα τῆς πνευματικῆς ζωῆς καί τούς ποικίλους πνευματικούς ἀγῶνας, εἰς τούς ὁποίους ὀφείλει πάντοτε μέ γενναῖον φρόνημα νά προχωρῇ ὁ πιστός. Κάθε Χριστιανός διά τοῦ ἱεροῦ μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος λαμβάνει τήν Χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἐάν ἀρχίσῃ κανείς μέ ὅλην του τήν διάθεσιν νά ἀγαπᾷ τόν Θεόν, τότε ἡ Χάρις δι’ ἀνερμηνεύτου τρόπου μεταδίδει εἰς αὐτόν ἐκ τοῦ πλούτου τῶν ἀγαθῶν της. Αὐτός, λοιπόν, ὁ ὁποῖος ἐπιθυμεῖ νά κρατήσῃ τήν ἐμπειρίαν αὐτῆς τῆς Χάριτος, προσπαθεῖ μέ πολλήν τήν  χαράν νά παραμερίσῃ ἐκ τῆς ψυχῆς του τά παρερχόμενα ἀγαθά τοῦ παρόντος αἰῶνος καί νά καταστήσῃ κτῆμα του τόν κεκρυμμένον θησαυρόν τῆς ἀληθινῆς Ζωῆς.

Ἐκ τοῦ βαθμοῦ δέ εἰς τόν ὁποῖον προκόπτει ἡ ψυχή εἰς τόν πνευματικόν ἀγῶνα, ἐμφανίζει ἀντιστοίχως τό θεῖον  δῶρον τῆς Χάριτος, τήν κεκρυμμένην εἰς τά βάθη αὐτῆς  χρηστότητα τοῦ Κυρίου, ἡ ὁποία καί γίνεται ἀπλανής ὁδηγός εἰς τό πολυποίκιλον πνευματικόν ἀγώνισμα . Αὐτός ὁ πνευματικός ἀγών εἶναι διαρκής διά κάθε πιστόν καί ὡς ἐκ τούτου χρειάζεται νά θέτῃ κανείς ἀρχήν κάθε ἡμέραν, κάθε στιγμήν. «Ἔφθασε καιρός, ἡ τῶν πνευματικῶν ἀγώνων ἀρχή, ἡ κατά δαιμόνων νίκη, ἡ πάνοπλος ἐγκράτεια, ἡ τῶν Ἀγγέλων εὐπρέπεια, ἡ πρός Θεόν παρρησία» .

Ὡς μία διαρκής ἀρχή τῆς πνευματικῆς ἀναγεννήσεως καί ἀνακαινίσεως τοῦ ἀνθρώπου εἶναι καί ἡ Ἁγία Τεσσαρακοστή. Διά τοῦτο καί ὁ ὑμνῳδός τοῦ Τριωδίου μᾶς προσανατολίζει ὀρθῶς πρός τό περιεχόμενόν της λέγων, ὅτι ἡ σωματική νηστεία διά τῆς ἀποχῆς τῶν τροφῶν, ἐάν δέν ἀκολουθῆται ἐκ τῆς καθαρότητος τῆς προερχομένης ἐκ τοῦ ἀγῶνος ἀπαλλαγῆς ἐκ τῶν παθῶν, δέν γίνεται ἀφορμή πρός βίου διόρθωσιν καί ὡς ψευδής μισεῖται ὑπό τοῦ Θεοῦ .

Ὁπωσδήποτε, τό νά δυνηθῇ ὁ ἄνθρωπος νά συγκεντρώσῃ τόν νοῦν του εἰς τήν ἐργασίαν τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ καί νά τόν ἐπαναφέρῃ ἐκ τοῦ ἐμπαθοῦς διασκορπισμοῦ του εἰς τά κτίσματα, ἀποτελεῖ ἔργον κοπιῶδες καί πολυχρόνιον, ὅμως ἀπαραίτητον καί καθοριστικόν διά τήν πνευματικήν του ὑπόστασιν καί τήν ὅλην κοινωνικήν του ζωήν. Φαίνεται δέ ἡ ὁδός τῆς ἀρετῆς εἰς αὐτούς, οἱ ὁποῖοι τήν ἀρχίζουν, σκληρά καί ὑπερβολικῶς δυσάρεστος, ὄχι ὅμως ἐπειδή εἶναι πράγματι τοιαύτη, ἀλλά διότι ἡ ἀνθρωπίνη φύσις ἔχει ἐθισθῆ νά συναναστρέφεται μέ τήν εὐκολίαν τῶν ἡδονῶν.

Εἰς αὐτούς δέ οἱ ὁποῖοι κατώρθωσαν καί ὑπερέβησαν τό μέσον τῆς ὁδοῦ ἀποδεικνύεται εὐχάριστος καί ἄνετος .Πολλοί κατά καιρούς ἀγνοοῦντες τό μέγα μυστήριον τῆς εὐσεβείας, θεωροῦν τήν Ὀρθόδοξον ἀσκητικήν Παράδοσιν ὡς ἐπαχθῆ καί ὁδηγοῦσαν τόν ἄνθρωπον εἰς τήν στέρησιν τῆς δημιουργικῆς φαντασίας, τῆς πρωτοτύπου πρωτοβουλίας, τῆς ἀπολαύσεως τῆς ζωῆς ἐν γένει καί τῆς ἐξ αὐτῆς προερχομένης χαρᾶς. Οὐδέν τούτου ψευδέστερον. Ὅλα ὅσα ἐδημιούργησεν ὁ Θεός, τά ἐδημιούργησε καλά λίαν καί μᾶς τά ἐδώρησε διά νά τά χαιρώμεθα καί νά τά ἀπολαμβάνωμεν καί νά γίνωνται ἀφορμή πρός διαρκῆ δοξολογίαν τοῦ Εὐεργέτου μας.

Αἱ ἐντολαί δέ τοῦ Θεοῦ μᾶς ὁδηγοῦν καί μᾶς περιγράφουν τήν ὀρθήν χρῆσιν τῶν δωρεῶν Του, ὥστε, καί τό σῶμα μας καί ἡ φαντασία καί ὅλαι αἱ ψυχικαί μας δυνάμεις μεθ’ὅλων τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, νά ἀποβαίνουν κατ’ἀλήθειαν χαροποιοί καί εὐεργετικαί διά τήν ζωήν τοῦ ἀνθρώπου. Ἀντιθέτως, ἡ ἐγωϊστική, αὐτόνομος καί περιφρονητική πρός τόν σκοπόν τόν ὁποῖον ἔθεσεν ὁ Δημιουργός εἰς τά πλάσματά Του χρῆσις των, πρός στιγμήν ἱκανοποιεῖ τόν παράλογον ἐγωϊσμόν τοῦ ἀνθρώπου, καταλήγει ὅμως εἰς ἀποτελέσματα τελείως διαφορετικά τῶν προσδοκιῶν του, ὁδηγοῦσα αὐτόν εἰς τήν ἀπόγνωσιν, τό ἄγχος καί τήν δυστυχίαν.

Ὁ Σωτήρ ἡμῶν, ὁ ἀληθής Θεός καί ἀληθής ἄνθρωπος, ὁ ἀγνώστως γνωριζόμενος εἰς τούς ταπεινόφρονας καί δεκτικούς τῆς ἀκτίστου Χάριτός Του, ὁ Κύριος τῆς Δόξης καί Κύριος τῆς ἱστορίας, ὁ ἐτάζων καρδίας καί νεφρούς, ὁ διά τῆς θείας Αὐτοῦ Προνοίας συνέχων τά σύμπαντα ἀπό τό πλέον μικρόν μόριον τῆς δημιουργίας Του μέχρι τοῦ ἀσυλλήπτου εἰς τήν ἀνθρωπίνην διάνοιαν σύμπαντος κόσμου, εἶναι διαχρονικῶς ἡ Ὁδός, ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή .

Ὅπως ἡ ἐνυπόστατος πηγή τῆς Ζωῆς δέν ἦτο δυνατόν νά κρατηθῇ ὑπό τοῦ θανάτου, ἀλλά τόν συνέτριψε καί ἀνεστήθη, ἔτσι δέν εἶναι δυνατόν νά ὑπάρξῃ ἀνθρωπίνη ζωή, ἡ ὁποία νά ὁδηγῇ εἰς τήν καταξίωσιν τοῦ ἀνθρώπου, χωρίς τήν συμμετοχήν εἰς τό ζωοποιόν Σῶμα τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ, τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν Του καί τήν Ἁγιοπνευματικήν της Παράδοσιν. Καί, ἐν συνόψει, ὁ Κύριος μένει εἰς τόν αἰῶνα, ἐνῶ ψευδεῖς αἱ ἐπίνοιαι τῶν ὑπερηφάνων ἀνθρώπων ἤ, ὡς προσφυῶς λέγει ὁ Ἅγιος Διάδοχος, «οὐδέν πτωχότερον διανοίας ἐκτός Θεοῦ φιλοσοφούσης τά τοῦ Θεοῦ» .

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἐπί τῇ εἰσόδῳ εἰς τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Τεσσαρακοστήν προτρεπόμεθα πατρικῶς πάντας ὑμᾶς, ὅπως μή δειλιάσητε καί μή ὀκνήσητε νά προχωρήσητε εἰς τό σπουδαιότερον ἔργον τῆς ζωῆς ὑμῶν, εἰς τό τῆς πνευματικῆς ἐργασίας στάδιον, μετά ἀνδρείας καί δυνάμεως ὁλοψύχου, ὥστε νά καθαρίσητε ψυχάς καί σώματα ἀπό παντός μολυσμοῦ καί ἐπιτύχητε τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἤδη παρέχεται ἀπό αὐτήν τήν παροῦσαν ζωήν εἰς ὅσους εἰλικρινῶς καί ἐκ βάθους ψυχῆς τήν ἐκζητοῦν. 

Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καί τό ἄπειρον ἔλεος Αὐτοῦ εἴη μετά πάντων ὑμῶν.

Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή, βια´

+ Ὁ Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος,

διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 5 ΜΑΡΤΙΟΥ

Σήμερα γιορτάζονται:

1) Ο άγιος Κόνων. Έζησε κατά τους χρόνους των αγ. Αποστόλων, καταγό­ταν από την πόλιν Ισαυρίαν. Όταν ήλθε εις ηλικίαν έλαβε γυναίκα την 'Ανναν παρακινηθείς πό τους γονείς του. Ο Κόνων έπεισε την σύζυγόν του να προτίμη­ση την παρθενίαν και ούτω συνέζων με την 'Ανναν σαν αδελφοί. Ο άγιος εβα-πτίσθη και εκοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων υπό του Αρχαγγέλου και Αρ­χιστρατήγου Μιχαήλ, ο οποίος εφανερώθη σε αυτόν με λαμπράν στολήν, αλλά και μέχρι τέλους της ζωής του αγίου ήτο αοράτως μαζί του και τον εβοήθει να θαυματουργή.

Ο άγιος συνελήφθη από τον ηγεμόνα Μάγνον και διετάχθη να αρνηθή τον Χριστόν. Επειδή ηρνήθη εβασανίσθη. Όταν έμαθε τούτο το πλήθος, που ελάτρευε τον Κόνωνα, έτρεξε να φονεύση τον ηγεμόνα, ο οποίος φοβήθηκε και έφυγε και άφησεν ελεύθερον τον άγιον ο οποίος μετά 2 χρόνια εξεδήμησε εις Κύριον.

2) Ο άγιος Μάρκος ο ασκητής και θαυματουργός. Ο άγιος σαν ασκητής έ­γραψε σοφούς λόγους και όταν εκοινωνει των αχράντων μυστηρίων εκοινωνει δι' αγγέλου.

3) Ο άγιος μάρτυς Κόνων ο Κηπουρός. Καταγόταν από τη Ναζαρέτ και ε­μαρτύρησε δια την πίστιν του εις Χριστόν.

4) Ο άγιος Μάρκος ο Αθηναίος. Ασκήτευσε εις το όρος της Αιθιοπίας επί πολλά έτη και ηυλόγησε τον άγιον Σεραπίωνα.

5) Οι άγιοι Ευλόγιος, Ευλάμπιος, Αρχέλαος και Ιωάννης ο Νεομάρτυρας.

Εθνικά γεγονότα: Σαν σήμερα το 1770 οι Μανιάται ενισχυθέντες από τους Ρώ­σους καταλαμβάνουν την κατεχομένην υπό των Τούρκων πόλιν του Μυστρά.

Το 1821 ο Δημ. Μακρής φονεύει τον Τούρκον εισπράκτορα, ο οποίος μετέ­φερε τους φόρους εις Κωνσταντινούπολιν παρά Σκάλα Μαυρομάτη Ναυπάκτου.

Το 1826 ο Καρ. Φαβιέρος μετά του τακτικού Ελληνικού στρατού πολιορκεί το φρούριο της Καρύστου.

Το 1913 1) η 8η ελληνική μεραρχία κατόπιν σκληρών αγώνων καταλαμβάνει το Τεπελένι της Αλβανίας. 2) Δολοφονείται ο Βασιλεύς της Ελλάδος Γεώργιος ο Α'. Ούτος υπήρξε επί πεντηκονταετίαν άριστος συνταγματικός Βασιλεύς των Ελλήνων.

Το 1920 ο ελληνικός στρατός στη Μ. Ασία δέχεται μικροεπιθέσεις άτακτων.

Το 1921 ο ελληνικός στρατός στη Μ. Ασία δρα με πυροβολικό και περιπόλους.

Το 1922 η ελληνική στρατιά οχυρωμένη εις τα εδάφη που είχε καταλάβει δυ­τικά του Σαγγαρίου αναμένει επιθετική εκδήλωση των Τούρκων.

Το 1925 ολόκληρη η ελληνική δύναμη εις Μ. Ασία αναμένει το σύνθημα της ενάρξεως της επίθεσης.

Το 1941 εις το Αλβανικόν μέτωπον σημειούται μεταξύ των εμπολέμων Ελλή­νων και Ιταλών σφοδρά δράσις πυροβολικού, όλμων και περιπόλων.

Ενισχυσε Και συ Το Εργο

Της Ιερας Αρχιεπισκοπης Αθηνων

Μεσω Της -Ate Bank -

Η ως άνω διαφήμιση της Ι.Α.Α.

αναρτάται δωρεάν από το Ιστολόγιό μας.