Β΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ.

Ή έν Χριστώ σωτηρία

Σήμερα θά ασχοληθούμε μέ τά υψηλά νοήματα της αποστολικής περικοπής.

Ό Μέγας Απόστολος των Εθνών μας ομιλεί γιά τή δημιουργία του κόσμου.

Ό Θεός, λέγει, έθεμελίωσε τή γή καί «έργα των χειρών τον είσίν οί ουρανοί».

Ό Θεός είναι ό δημιουργός ολόκληρου του σύμπαντος. Κάθε πράγμα κατά τή λογική έχει τήν αιτία του καί κάθε φυσικό φαινόμενο κατά τή Φυσική επίσης έχει τήν αιτία του. Πρωταρχική αιτία, από τήν οποία δημιουργήθηκε ολόκληρο τό Σύμπαν, πού προκαλεί θάμβος καί θαυμασμό, είναι ό Θεός. Όσο προχώρησε ή ανθρώπινη επιστήμη, σέ όλες τίς εφευρέσεις καί ανακαλύψεις, διέκρινε τά Ίχνη του Θεού. Όσο κι' άν μεταβάλλονται οί εξωτερικές συνθήκες της ανθρώπινης ζωής, ό Θεός παραμένει αιώνιος καί αναλλοίωτος. «Σύ δέ ό αυτός ει καί τά έτη σου ουκ έκλείψουσιν», μας λέει σήμερα ό Απ. Παύλος, χρησιμοποιώντας λόγους του Προφήτη Δαυίδ μέ μικρές παραλλαγές.

Ό αιώνιος καί αναλλοίωτος Θεός από αγάπη απέστειλε πρός τόν άνθρωπο τόν Υιό του, τόν μονογενή, ό οποίος απεκάλυψε τή θεία μεγαλειότητα καί άνοιξε τό δρόμο της σωτηρίας καί τής ηθικής τελειώσεως του άνθρωπου. Μπορεί ό δρόμος αυτός νά είναι στενός καί τεθλιμμένος, αλλά οδηγεί στήν αιώνια ζωή πού αρχίζει από τή γή καί συνεχίζεται στόν ουρανό. Τό Ευαγγέλιο του Χριστού μάς παρέχει τήν πληρότητα τής ζωής. Έτσι ό Ιησούς Χριστός έγινε μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων καί μέ τό σταυρικό του θάνατο χάρισε τή λύτρωση καί ό άνθρωπος έγινε αγαπημένο παιδί του Θεού.

Πρίν από τόν Ιησού Χριστό ό Θεός απέστειλε τούς Προφήτες, τούς οποίους ό Απ. Παύλος ονομάζει «αγγέλους». Αυτοί ανήγγειλαν εν μέρει τό θέλημα του Θεού καί προσπάθησαν νά συγκρατήσουν τούς ανθρώπους, ιδιαίτερα τούς Εβραίους, στήν πίστη πρός τόν αληθινό Θεό. Μέ τήν έλευση του Ιησού Χριστού οί άνθρωποι έγιναν «έπόπται τής εκείνου μεγαλειότατος». Αν όμως ό Θεός τιμώρησε εκείνους πού αδιαφόρησαν πρός τό κήρυγμα τών Προφητών, οί όποιοι ήσαν οι αγγελιαφόροι του καί «πάσα παράβασις καί παρακοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν» πώς, λέει ό Παύλος, «ημείς έκφευξόμεθα, τηλικαύτης άμελήσαντες σωτηρίας;».

Αυστηρότερος θά φανεί ό Θεός πρός τούς Χριστιανούς εκείνους, οί όποιοι, ενώ έλαβαν τό βάπτισμα καί τή χριστιανική ιδιότητα, αδιαφορούν πρός τό κήρυγμα του Ιησού Χριστού. Γεμάτη είναι ή Παλαιά Διαθήκη από παραδείγματα ανθρώπων πού τιμωρήθηκαν γιά τήν παρακοή τους πρός τό λόγο του Θεού. Αυστηρότερα θά τιμωρηθούν εκείνοι, οί όποίοι αμελούν όχι πρός τό κήρυγμα αγγέλων, άλλά πρός τό πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Είναι κρίμα ό Χριστιανός νά δέχθηκε τή διδαχή του Ιησού Χριστού καί νά αμελεί γιά τήν πνευματική του σωτηρία. Νά γνωρίζει τό μεγαλείο τής χριστιανικής διδασκαλίας καί νά περιορίζεται μόνο στά επίγεια, στά υλικά καί φθαρτά πράγματα.

Ό άνθρωπος πού περιορίζεται μόνο στήν υλιστική ζωή, σκοτώνει τό πνεύμα. Ό νους καί ή θέληση έξασθενοΰν καί γίνεται ό άνθρωπος δούλος τής αμαρτίας. Καί εάν όλες οί αμαρτίες συγχωρούνται, κατόπιν τής μετανοίας, ή μόνη αμαρτία, ή οποία δέν συγχωρείται, είναι ή βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος. Καί βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος είναι ή πώρωση τής συνειδήσεως, οπότε ό άνθρωπος δέν διακρίνει τό αγαθό από τό κακό, αποποιείται τής χάριτος του Χριστού, ή οποία παρέχεται διά του Άγ. Πνεύματος καί παραμένει αμετανόητος. Ό 'Απ. Παύλος σήμερα μας διδάσκει νά προσέξουμε καί νά μήν αμελήσουμε τή σωτηρία πού μας παρέχει ό Ιησούς Χριστός. Ή αμέλεια είναι θανάσιμο αμάρτημα.

Ιδιαίτερα καλούμεθα νά φροντίσουμε γιά τά πνευματικά πράγματα κατά τήν περίοδο τής Μεγ. Τεσσαρακοστής, τήν οποία διανύουμε. Νά χρησιμοποιήσουμε έντονώτερα τά πνευματικά μέσα τής Εκκλησίας, πού θά μας δημιουργήσουν σταθερή έξη πρός τό αγαθό καί έτσι νά βαδίσουμε «τοις ίχνεσιν Ιησού Χριστού». Τά πνευματικά όπλα πού θωρακίζουν τήν πνευματική ζωή, είναι ή προσευχή, ή νηστεία, ή ελεημοσύνη, ή κατάνυξη, τά δάκρυα, ή συγχώρηση τών έχθρών μας, ή εξομολόγηση, ή μετάληψη τών άχραντων μυστηρίων.

Τά μέσα αυτά μάς ενισχύουν, νά βαδίσουμε μέ σταθερότητα τό δρόμο τής χριστιανικής ζωής, όδεύοντες πρός τό θρόνο του μέλλοντος «κρίναι ζώντας καί νεκρούς». Ή ενάρετη ζωή εξασφαλίζει τήν αιώνια βασιλεία του Θεού.