ΜΕ ΛΑΜΠΡΟΤΗΤΑ ΕΤΕΛΕΣΤΗΚΑΝ ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΤΗΣ Ι.Α.Α. ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΩΝΥΜΙΑ “ΑΠΟΣΤΟΛΗ”

Τα εγκαίνια της νέας φιλανθρωπικής εταιρείας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών με την επωνυμία «ΑΠΟΣΤΟΛΗ» εγκαινίασε σήμερα στις 11 το πρωί ο Εξοχώτατος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας.

Στον αγιασμό των εγκαινίων, τον οποίο τέλεσε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, παρέστησαν ο Υπουργός Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης κ. Γ. Ραγκούσης, η Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης κ. Λ. Κατσέλη, η Αν. Υπουργός Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων κυρία Φ. Γεννηματά, ο Αν. Υπουργός Περιβάλλοντος κ. Ν. Σηφουνάκης, η Τομεάρχης Παιδείας του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κυρία Ελ. Βόζεμπεργκ, ο νέος δήμαρχος Αθηναίων κ. Γ. Καμίνης, η Πρέσβυς Καλής Θελήσεως της UNESCO κ. Μ. Βαρδινογιάννη, οι επιχειρηματίες κ. Λ. Λαυρεντιάδης, Π. Κυριακίδης και Δ. Μοιραράκη, αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος, κληρικοί και πλήθος κόσμου.

Ο Μακαριώτατος στην ομιλία του επισήμανε, μεταξύ άλλων, ότι η «Αποστολή» αποτελεί «έναν σταθμό πνευματικό στον δρόμο της διακονίας αγάπης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών». «Σκοπός αυτού του κτιρίου», είπε, «είναι να γίνει η καρδιά της αγάπης.

Το ορμητήριο κάθε προσπάθειας που θέλει να απαλύνει τον άνθρωπο στο πόνο και τον προβληματισμό του». Στη συνέχεια ο Μακαριώτατος, αφού αναφέρθηκε στους τομείς δράσεις της νέας φιλανθρωπικής εταιρείας, βράβευσε τον π. Ιωάννη Καραλή, τον οποίο ευχαρίστησε ιδιαίτερα μαζί με τους συνεργάτες του και τους ενορίτες του Ι. Ναού Αγίου Παντελεήμονος Ν. Κόσμου για την παραχώρηση του κτιρίου στην Ι. Αρχιεπισκοπή Αθηνών, αλλά και τους κ.κ. Λαυρέντη Λαυρεντιάδη και Π. Κυριακίδη που συμπαραστάθηκαν σε αυτή την προσπάθεια, διαθέτοντας ένα σημαντικό ποσό για την κατάλληλη διαμόρφωση και εξοπλισμό του κτηρίου.

Ακολούθως, ο Γενικός Διευθυντής της Μ.Κ.Ο. «Αποστολή» κ. Κ. Δήμτσας, υπογράμμισε πως «η νέα φιλανθρωπική οργάνωση της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών έχει ως στόχο και συνεχή επιδίωξη να γίνει από σήμερα το μέσο, το εργαλείο, ο ταπεινός συντελεστής ανακούφισης των συνανθρώπων μας».

«Από αυτό εδώ το σημείο θα ξεκινήσει να χτυπά σε λίγο η καρδιά ενός οργανισμού, που θα συντονίζει και θα υλοποιεί το έργο της Εκκλησίας, ως συνεργασία των προσπαθειών του ιδίου του κράτους στον τομέα της Κοινωνικής Πρόνοιας, αλλά και όλων των άλλων ιδιωτικών φορέων που κινούνται σ’ αυτή την κατεύθυνση».

Ο κ. Δήμτσας αναφέρθηκε επιγραμματικά στα έργα και τις δράσεις που έχει αναλάβει να υλοποιήσει η «Αποστολή», ενώ έκανε ιδιαίτερη μνεία στους κυρίους Λαυρεντιάδη και Κυριακίδη οι οποίοι, όπως τόνισε, «διέθεσαν σημαντικούς οικονομικούς πόρους και ανθρώπινο δυναμικό για να γίνει πραγματικότητα το συγκεκριμένο έργο».

Ευχαρίστησε όλους όσοι εργάστηκαν για την άμεση δημιουργία του σύγχρονου αυτού κτηρίου που θα καλύψει τις ανάγκες της «Αποστολής» και ιδιαίτερα τον π. Ιωάννη Καραλή και την κυρία Δέσποινα Μοιραράκη, για την προσφορά των χειροποίητων χαλιών του κτηρίου.

Ενδεικτικά αναφέρονται μερικές δράσεις που βρίσκονται στο στάδιο της άμεσης υλοποίησης από την «Αποστολή»:

·Ενίσχυση και αναβάθμιση του προγράμματος σίτισης της Ι.Α.Α. και των ενοριών της (ήδη διανέμονται ημερησίως 10.000 μερίδες φαγητού σε συνανθρώπους μας)

·Ενίσχυση του προγράμματος Ταβιθά που αφορά στην ένδυση προσφύγων, μεταναστών και απόρων

·Ανοικτή γραμμή καταπολέμησης της φτώχειας μέσω τηλεματικού κέντρου

·Ίδρυση δικτύου Κοινωνικών Παντοπωλείων

·Επαγγελματική ένταξη ευάλωτων ομάδων πληθυσμού (ΑμΕΑ, μεταναστών, μακροχρόνια ανέργων, ατόμων σε κατάσταση φτώχειας κλπ.)

·Λειτουργία Πολυδύναμου Κέντρου για την ανάπτυξη επαγγελματικών δεξιοτήτων

·Ψηφιακό Κέντρο συμβουλευτικής υποστήριξης της κοινωνικής επανένταξης και της απασχόλησης ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων

·Παροχή υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας σε ευπαθείς ομάδες πληθυσμού με τη δημιουργία Κινητών Μονάδων παροχής υπηρεσιών πρωτοβάθμιας υγείας και περίθαλψης προς αστέγους, μετανάστες, χρήστες ουσιών κ.λπ.

·Παροχή υπηρεσιών πρόνοιας και κοινωνικής υποστήριξης σε ευάλωτες ομάδες πληθυσμού με τη δημιουργία Κέντρου Άμεσης Κοινωνικής Βοήθειας για την υποστήριξη ατόμων σε κρίση (θύματα trafficking, κακοποιημένες γυναίκες, ουσιοεξαρτημένα άτομα)

·Ίδρυση και Λειτουργία Κέντρου Κοινωνικής Επανένταξης Απεξαρτημένων Ατόμων σε κτήριο της οδού Ιουλιανού

·Ίδρυση και λειτουργία Κέντρου Πόνου Ασθενών με ανίατες νόσους ή σε τελικό στάδιο

·Εκσυγχρονισμός, αναβάθμιση και επέκταση λειτουργίας ειδικής μονάδας προστασίας και περίθαλψης μη αυτοεξυπηρετούμενων ηλικιωμένων

·Αμφίδρομη διαδικτυακή πλατφόρμα ψυχολογικής υποστήριξης και συμβουλευτικής καθοδήγησης για εφήβους

·Ενίσχυση του δικτύου υποστήριξης νοητικά και ψυχικά ασθενών με τη δημιουργία Μονάδας Αντιμετώπισης της νόσου Alzheimer και συγγενών διαταραχών στο Καρέλλειο Ίδρυμα

·Δημιουργία Κέντρου Ημέρας και Κέντρου Εκπαίδευσης αυτιστικών παιδιών στα Πατήσια

·Ανάπτυξη και λειτουργία δύο Στεγών Υποστηριζόμενης Διαβίωσης για Άτομα με νοητική υστέρηση και σύνδρομο Down του ιδρύματος Μ. Κόκκορη

·Πρόγραμμα δικτύωσης εκκλησιαστικών δομών Ψυχικής Υγείας και κατάρτισης στελεχών, προσωπικού, εκπαιδευτών και φροντιστών

·Δημιουργία ολοκληρωμένου Κέντρου Γεροντολογίας στο Πολυδένδρι (Καπανδρίτι)

·Ενίσχυση του εθελοντισμού και αύξηση της αποτελεσματικότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών κοινωνικής φροντίδας.

·Ανάπτυξη προγραμμάτων κατάρτισης εκκλησιαστικών στελεχών για την ορθή και αποτελεσματική αντιμετώπιση των αναγκών ευπαθών ομάδων του πληθυσμού

Η Αξία της Σταυροπηγιακής τιμής στην Ενότητα της Μιας Εκκλησίας

του καθηγητή Αριστείδη Πανώτη, θεολόγου

Δυό  υποσημειώσεις του Αλέξανδρου Μωραϊτίδη, του μετά μοναχού Ανδρόνικου, στους Γ  καὶ Στ  τόμους των αφηγήματά του «Με του Βορηά τα κύματα» για το πνευματικό έργο του γέροντα Ιερώνυμου Σιμονοπετρίτη και του Πανάρετου Δουλκέρη στο Μετόχι της Αναλήψεως, επάνω από το Παγκράτι, έφεραν στη μνήμη μου πολλές  προσωπικές αναμνήσεις.

Η ευσέβεια του ελληνικού λαού είχε τραγικά δοκιμαστεί από την κατάχρηση της δήθεν «αυτοκεφαλίας» του 1833 και του 1852. Η κοσμική εξουσία καταχράστηκε την αυτοκεφαλία και διέλυσε τον μοναστικό ιστό στην ελεύθερη Ελλάδα και άπλωσε την  κακοδαιμονία στην εκκλησιαστική διοίκηση που σφραγίστηκε  από  το Σιμωνιακό σκάνδαλο.  Αναγεννητική ανάσα έδωσε  στην Εκκλησία με τα έργα του ο Αθηνών Γερμανός Καλλιγάς, που μαθήτευσε στα Πατριαρχεία και προστάτευσε τους πρώτους φιλομόναχους πυρήνες.

Αυτοί  προσπάθησαν με αγιορείτικες αγρυπνίες, με φιλοκαλικές διδαχές και με εξομολογήσεις σε παρεκκλήσια της πόλεως και της υπαίθρου των Αθηνών  να στηρίξουν την κλονισμένη από τα τότε γεγονότα ορθόδοξη ευσέβεια.  Μια νέα  φιλομόναχη  εστία στήνεται στο ύψωμα που βρισκόταν το ξωκκλήσι της Αναλήψεως, όταν η τελευταία ενορία πέραν του Ιλισσού ήταν στο  Βα(θ)τραχονήσι του  Αγίου  Σπυρίδωνα !  Με τις οικονομίες δυό κληρικών των Αθηνών αγοράζεται το κτήμα που περιλάμβανε το εξωκκλήσι της Αναλήψεως  και με τη φροντίδα τους οικοδομήθηκαν εκεί τρία κελλιά για να συσταθεί εκεί ένα πνευματικό  «γυμναστήριο».

Το 1908 ο ιερέας Ιγνάτιος Σακελλαρίου θέλησε να εξασφαλίσει στο μέλλον στο κτήμα της Αναλήψεως και το δώρισε  στην αγιορείτικη Σταυροπηγιακή μονή της Σιμονόπετρας,  που ανήκει στην Εκκλησία Κων/πόλεως,  αφού η εκκλησιαστική περιουσία  στην Ελλάδα γνώριζε μόνον συνεχείς πολιτικές αφαιμάξεις. Έτσι, η Ανάληψη έγινε Μετόχι  της μονής και τέθηκε υπό το ωμοφόριο  του Οικουμενικού Πατριάρχη εδώ και 100 χρόνια, ενώ διήλθαν  εξ Αθηνών δυό μητροπολίτες και δέκα αρχιεπίσκοποι ! Το 1974 στη γειτνιάζουσα με το Παγκράτι προσφυγική συνοικία της Καισαριανής, συστήθηκε και η ομώνυμη μητρόπολη με πρώτο ιεράρχη τον Γεώργιο Προκόπη, που σεβάστηκε αυτό που παρέλαβε  στην περιοχή του, το καθήκον της αγιορείτικης μονής να μνημονεύει τον Οικουμενικό Πατριάρχη και κατά την τάξη να λειτουργεί κάθε κληρικός  σε Αντιμίνσιό του,  χωρίς την παραμικρή κακεντρέχεια.  Η σύνδεση του Μετοχίου της μονής επί ένα αιώνα με την ύπατη Αρχή του Πρώτου της Εκκλησίας μας, απομάκρυνε κάθε βουλημία καταπατήσεως των δικαίων της Σιμονόπετρας. 

Οι μετοχιάριδες πατέρες της Αναλήψεως  με τον έντιμο καλογερικό βίο τους,  την ιεροπρεπή  τέλεση των  ακολουθιών  κατά την  τάξη του τυπικού της διοικούσας μονής, με την φιλοξενία κληρικών και λαϊκών φοιτητών της Θεολογίας, μεταξύ των οποίων και τον  μακαριστό φίλο μου Γιάννη Φουντούλη, πέτυχαν να μεταγγίσουν εκκλησιαστικό φρόνημα,  φιλακόλουθο πνεύμα και τη ταπείνωση της υπακοής και της μετανοίας σε μυριάδες προσκυνητές του Μετοχίου της κυριάρχου αγιορείτικης μονής, χάρη στην προστασία της Σταυροπηγιακης αξίας .

Στο Γένος μας η αφιέρωση ενός τόπου λατρείας ξεκινούσε πάντα με ιερή τελετή θεμελιώσεως. Όταν ο ζηλωτισμός των πρώτων αναχωρητών τιθασσεύθηκε  με «τη δέσμευση της ιερωσύνης» από την Εκκλησία το δικαίωμα λειτοργίας θυσιαστηρίου στη μονή ανήκε στον τοπικό επίσκοπο και  η ευλογία του συμβολιζόταν με την «πήξη» του ζωοποιού Σταυρού,  συμβόλου  αγιασμού και σωτηρίας, συνήθως υπό την Αγία Τράπεζα όπου γινόταν με την μνημόνευσή του  η  Ευχαριστία.  Όμως στο διάβα των αιώνων προέκυψαν πολλές έριδες και διαφωνίες μεταξύ των κτητόρων της μονής και του οικείου επισκόπου. 

Για να προληφθούν οξύτητες και ανταρσίες σε τοπική Εκκλησία συγκεράστηκε η «κανονικότητα» με την προστασία της «ανεξαρτησίας» της νέας μονής  και έτσι περιλήφθηκε το δικαίωμα της πήξεως Σταυροπηγίου  στα κανονικά προνόμια του Οικουμενικού Πατριάρχη. Μόνες υποχρεώσεις της Σταυροπηγιακής δωρεάς ήταν η «μνημόνευση» του εκάστοτε Οικουμενικού Πατριάρχη  και η αποστολή ως ελάχιστης φιλοτιμίας  «μελησίου κερίου προς φωτοκαΐαν»!

Ο Πατριάρχης για τους Ορθοδόξους είναι η «Ευσεβής Πηγή» της ιερωσύνης που απορρέει από την κανονική κατοχή της Αποστολικής Καθέδρας του. Ως η ύπατη αρχή της Εκκλησίας του  «κατά την φιλοτιμίαν και το προνόμιόν του» αυτός  μόνος χορηγεί  την Σταυροπηγιακή αξία  σ’ όλη την εκ των ιερών κανόνων  δικαιοδοσία του Θρόνου του, ακόμη και στον τόπο   της δωρηθείσας «αυτοκεφαλίας». Η πατριαρχική δικαιοδοσία δεν καταλύθηκε από την δοτή «αυτοκεφαλία»,  εφ’ όσον στα από αιώνων όριά της συμπλέουν και συνυπάρχουν ζώσες η ημιαυτόνομη Εκκλησία της Κρήτης, οι μητροπόλεις της  Δωδεκανήσου, το Άγιο Όρος, καθώς και οι μητροπόλεις της Βόρειας Ελλάδας και των νήσων του Αιγαίου, που «επιτροπικά» ανατέθηκε η συνδιοίκησή τους. 

Γι  αυτό η  «φιλοτιμία» του Πατριάρχη συντρέχει στην ανάγκη προστασίας της ενότητος της Εκκλησίας με την χορήγηση της αξίας του Σταυροπηγίου. Τα «προνόμιά»  του προστατεύονται :

α) από το δίκαιο «της μνημονεύσεώς του». 

β) από  το δίκαιον ελέγχου και αναγνωρίσεως «των χειροτονιών» και

γ) από  το δίκαιον  «της εκκλήτου», δηλαδή της έσχατης δικαστικής κρίσεως.

Ο πατριάρχης Γερμανός ο Β  το 1235 συνόψισε  την  εκ παλαιού  παραληφθείσα κανονικότητα της  εκτάσεως του Σταυροπηγιακού προνομίου του, γράφοντας ότι:  «το προνόμιον των παρ’ ενορίαν σταυροπηγίων μόνη τη πατριαρχικη εφείσθαι μεγαλειότητι, των δε μητροπολιτων ουδενί». Επομένως, κάθε αμφισβήτηση του πατριαρχικού αυτού «προνομίου» δείχνει αμάθεια η και φθηνή εμπάθεια. Το «προνόμιο» της Σταυροπηγιακής τιμής ταυτίζεται  με τον Οικουμενικό  Πατριάρχη, ως πηγής κάθε Αρχής.  

Δεν παραχωρήθηκε ποτέ σε «αυτοκεφαλία» τοπικής Εκκλησίας. Εξ αυτού και κάθε δήθεν «Συνοδικό Σταυροπήγιο» είναι ένα ακόμη κίβδηλο επινοήμα μιας ματαιόδοξης περιόδου για την«ακάνονη» κούρσευση και αυτού του αποκλειστικού  πατριαρχικού προνομίου ! Η  Μικρασιατική Καταστροφή προσφυγοποίησε το πλήρωμα 3.000.000 κληρικών και λαικών προερχόμενων απο τις τριανταπέντε (35) μητροπόλεις του Οικουμενικού Θρόνου που εγκαταστάθηκε στις δυτικές πατριαρχικές μητροπόλεις και σε άλλες περιοχές της ελληνικής επικράτειας. 

Τα στατιστικά στοιχεία είναι αψευδή. Όμως οι διωγμοί συνεχίστηκαν και μετά το 1923 και οι μη Ανταλλαγέντες της Κων/πόλεως 200.000 και πλέον ελληνορθόδοξοι αναγκάστηκαν μέχρι το τέλος του 20ου  αιώνα να μετοικήσουν στην Ελλάδα. Το τεράστιο αυτό πλήρωμα της μιας Εκκλησίας του Γένους μας προστέθηκε σε εκείνο της Κρήτης, της Δωδεκανήσου και της Διασποράς, που επί ενάμιση αιώνα δεν απορροφήθηκαν απο την «αυτοκεφαλία». για να βεβαιώνουν κανονικά και έμπρακτα  ότι όλη η ελληνική επικράτεια ανήκει στο κλίμα της Νέας Ρώμης-Κων/πόλεως, κάτι  που υποστηρίζει και το όλο πνεύμα του ιδιόχειρου  μνημονίου της 22 Απριλίου 1987 του  Δημητριάδος Χριστόδουλου προς το Πατριαρχείο για την  άρση της δοτής «αυτοκεφαλίας»,  που δημοσιεύθηκε στο έργο του  μητροπολίτη Σεβαστείας Δημητρίου περί της «Πράξεως του 1928» (σελ.818-822) !  

Όμως, αλλως η Θεία Πρόνοια επέτρεψε να εξελιχθούν τα πράγματα. Σιωπηρά, όπως αρμόζει στις θείες διεργασίες στον κόσμο μας συντελεστηκε μια θαυμαστή «εκκλησιολογική  κράση» του «ελευθέρου» και του άλλοτε «αλύτρωτου» ελληνικού λαού που αναμόρφωσε τον εκκλησιαστικό  Χάρτη της εν Ελλάδι Εκκλησίας, πολύ πιο πέρα απο την συγχνά μεταβαλλόμενη ενταύθα εκκλησιαστική νομοθεσία.  Αυτό που παρατηρήθηκε και άλλοτε σχολιάστηκε από τον Μ. Βασίλειο (Migne P.G. 32, 525) ότι  «τη χρονιωτέρα συνδιαγωγή και τη αφιλονείκω συγγυμνασία επαναγάγει προς ένωσιν» το Γένου μας στο ένα Σώμα της μιας Εκκλησίας!

Ακόμη, η Βουλή του Θεού διατήρησε την  Αποστολική Καθέδρα της Εκκλησίας μας εκτός των ελληνικών συνόρων μας,  στο πολιορκημένο από αλλοθρήσκους Φανάρι, για να παραμένει  ανεπηρέαστο από τις ελλαδικές πολιτικές μεταλλάξεις και τις ιδιοτελείς εσωστρεφείς μικρότητες που ταλανίζουν την Εκκλησία και για να έχουν οι αρχιερείς ως τροχοπέδη την άρση της «αυτοκεφαλίας»  όταν αναιρούνται  τα δίκαια της Εκκλησίας τους.  Όσοι δεν βλέπουν καθαρά το συντελούμενο «εκκλησιολογικό θαύμα της περιχωρήσεως» στην μία δικαιοδοσία όλων των εν Ελλάδι εκκλησιαστικών διοικήσεων, απλά  επαληθεύουν τον τραγικό λόγο.: περί  τυφλών «τετ’ όμμα, τε τον νουν»!

Ένα παράδειγμα επιβεβαιώνει «του λόγου το ασφαλές»!   Πέντε απο τους δώδεκα  αρχιεπισκόπους  Αθηνών μετά το 1923 ήταν Μικρασιατικής καιΘρακικής καταγωγής  οι : Χρυσόστομος Α , Χρύσανθος, Σπυρίδων, Χρυσόστομος Β  και ο Χριστόδουλος, αλλά  και πολλο των σημερινων αρχιερέων είναι επίγονοι Μικρασιατών και  Ποντίων και κάποιοι προέρχονται και από μη Ανταλλάξιμες οικογένειες που θορυβούν περισσότερο κατά του Πατριαρχείου.  Η συνταγματική  ενότητα πίστεως και πιστότητας στο  ιερό κείμενο των Γραφών θα πρέπει θεολογικά  να εκκλησιαστικοποιηθεί με πνεύμα «συμφωνίας» και «οικονομίας» για την ενότητα της μιας Εκκλησίας  μας.

Η Αυτοκέφαλη Διοίκηση, την οποία από το 1928 συνδιοικούν επιτροπικά ελλαδικοί και πατριαρχικοί συνοδικοί αρχιερείς ας τιμά χωρίς καχυποψίες και αναστολες την ανατεθήσαν  διακονία της.  Ο Πατριάρχης ας προσφέρει τα προνόμιά του στην Μία πλέον εν Ελλάδι Εκκλησία μας για να αποσοβούνται προβλήματα και διαφωνίες, όπως είναι π.χ. η σύγκρουση  κτητορικών δικαιωμάτων των φίλεργων συνοδειών που  νεκρανάστησαν πολλές μονές, με την πολλά υποκρύπτουσα δήθεν «ακριβομανία» ενίαιων αρχιερέων.     

Υπάρχει η «Μέση και βασιλική οδός» της πατριαρχικής Σταυροπηγιακής αξίας, που η λελογισμένη μετά πολλής συνέσεως χρήση της απομακρύνει   τις  σχισματικές προφάσεις περί του «ημερολογίου» και του «αντιοικουμενισμού» των αναρχοζηλωτών που πολλαπλασιάζουν τις «μοναστικές μάνδρες» τους ! Οι επίγονοι του Φαρμακίδη ας παύσουν να άδουν «αβδηριτικά» και ας αντιληφθούν χωρίς ασύνετες αγκυλώσεις ότι ισχύς της Εκκλησίας μας στηρίζεται στην ουσιαστική πνευματική ενότητα όλων των εν Ελλάδι υφιστάμενων εκκλησιαστικών διοικήσεων μέσα στην μεγάλη περιφέρεια δικαιοδοσίας του κλίματος του Οικουμενικού Θρόνου..

Φαίνεται πως μερικοί υπεύθυνοι δεν αντελήφθηκαν ακόμη τίποτα απο τις πρόσφατες κινήσεις του Μοσχοβίτικου  Πατριαρχείου στην Ουκρανία και   στην ενότητα με τους υπερόριους αρχιερείς και στην συναγωγή  όλων των ρωσογεννών υπό το ωμοφόριο του πατριάρχη Κυρίλλου! Οι ημέτεροι τόσο είναι απορροφημένοι από την «αυτοκέφαλη ομφαλοσκοπία» τους,  που δεν βλέπουν τι γίνεται γύρω τους ;  Αν ναι,   τρισαλλοίμονον!

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 23 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Σήμερα γιορτάζονται:

1) Ο άγιος Αμφιλόχιος επίσκοπος Ικονίου. Γεννήθηκε από γονείς ευγενείς και επιφανείς στην χώραν των Καππαδοκών. Ήταν συμπατριώτης του Μ. Βασιλείου και του Θείου Γρηγορίου και μαζί έμαθον γράμματα. Όταν εμεγάλωσε επήγεν στην χώραν των Λυακόνων, όπου εύρεν ένα σπήλαιον και έμεινε. Εκεί έκτισεν εκκλησίαν επ' ονόματι της Θεοτόκου και περνούσε τον βίον του με νηστεία, αγρύπνια και προσευχή. Την εποχή εκείνη επέθανεν ο αρχιερεύς Ικονίου Ιωάννης και Άγγελος Κυρίου παρουσιάσθη και του είπε να δεχθή να χειροτονηθή επίσκοπος. Την άλλη ημέρα συνάντησαν τον άγιον 7 επίσκοποι, οι οποίοι είδον και αυτοί οπτασίαν και ήλθον και εχειροτόνησαν τον Αμφιλόχιον επίσκοπον. Έτσι εισήλθεν στον αρχιεπισκοπικόν θρόνον του Ικονίου. Έκαμε
πολλά θαύματα και έλαβε μέρος στην Β' Οικουμενικήν Σύνοδον, όπου κατεπολέμησε την αίρεσιν του Μακεδονίου και Ευνομίου. Έκτισε πολλές εκκλησίες στο Ικόνιον και την περιοχήν του, τις οποίες ενεκαινίασε ο Μ. Βασίλειος, Εξεδήμησε ειρηνικά.

2) Ο άγιος Γρηγόριος επίσκοπος των Ακραγαντίνων.

3) Ο άγιος Ισχυρίων.

4) Ο άγιος Έλενος επίσκοπος Ταρσού.

Εθνικά γεγονότα: Σαν σήμερα το 1823 μεταξύ Καρύστου και Κακής Σκάλας έγινε σφοδρή μάχη μεταξύ Ελλήνων υπό τον Οδ. Ανδρούτσον και Τούρκων. Εις την μάχην ουδείς ενίκησε.

Το 1825 το Μεσολόγγιον έλαβε ακόμη ολίγας τροφάς από τον ελληνικόν στόλον.

Το 1826 στην Αράχωβα Λεβαδείας οι Έλληνες με τον Καραϊσκάκην νικούν τους Τούρκους και τους αποκλείουν εντός των οικιών.

Το 1912 εις το Συρράκον Ηπείρου οι ελληνικές δυνάμεις επιτίθενται ενα­ντίον των Τούρκων και τους τρέπουν σε φυγή.

Το 1919 στο μέτωπο στη Μ. Ασία σημειώνεται δράση περιπόλων.

Το 1920 ο ελληνικός στρατός στη Μ. Ασία δρα με πυροβολικό και περιπό­λους.

Το 1921 η ελληνική στρατιά στη Μ. Ασία δέχεται επιθέσεις τουρκικών απο­σπασμάτων.

Το 1940 οι ελληνικές δυνάμεις στο αλβανικό μέτωπο επετέθησαν σφοδρώς εναντίον των Ιταλών οι οποίοι κατέχουν τας θέσεις Σαγιάδες-Στουγκάρα. Η ιταλική αεροπορία εβομβάρδισε το Ληξούριον και την Κέρκυρα.